تعجب از خوشحالی با علم به مرگ: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
جزبدون خلاصۀ ویرایش
 
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
روایتی به نقل از تورات چنین بیان می‌کند: «در شگفتم از کسی که به مرگ یقین دارد خوشحالی می‌نماید …» آیا این حدیث معتبر است؟ مطابق این روایت آیا کسی که به مرگ اعتقاد دارد نمی‌تواند خوشحالی کند؟
مطابق روایت «در شگفتم از کسی که به مرگ یقین دارد خوشحالی می‌نماید …» آیا کسی که به مرگ اعتقاد دارد نمی‌تواند خوشحالی کند؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
روایتی از [[امام رضا(ع)]] در ذیل آیه {{قرآن|وَ کانَ تَحْتَهُ کنْزٌ لَهُما|ترجمه=و زیر آن گنجی برای آن دو نهفته بود|سوره=کهف|آیه=۸۲}} نقل شده است:  
روایتی از [[امام رضا(ع)]] نقل شده که می فرمایند:  
{{عربی بزرگ|
{{عربی بزرگ|
|ترجمه= امام رضا(ع): در شگفتم از کسی که به مرگ یقین دارد چگونه خوشحالی می‌کند و در شگفتم كسى كه يقين دارد به تقدير، چگونه غمگین شود و در شگفتم از كسى كه دنيا و زير و رو شدن آن را بر اهلش می‌بیند، چگونه به آن اعتماد كند.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، اسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۹؛ ترجمه اصول کافی، ترجمه محمدباقر کمره‌ای، قم، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۱۸۷</ref>}}
| ترجمه = در شگفتم از کسی که به مرگ یقین دارد چگونه خوشحالی می‌کند و در شگفتم كسى كه يقين دارد به تقدير، چگونه غمگین شود و در شگفتم از كسى كه دنيا و زير و رو شدن آن را بر اهلش می‌بیند، چگونه به آن اعتماد كند.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، اسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۹؛ ترجمه اصول کافی، ترجمه محمدباقر کمره‌ای، قم، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۱۸۷</ref>
}}
 
خوشحالی در اخلاق اسلامی، به خودی خود نه بد است و نه خوب.
 
خوشحالی به هر قیمتی و عدم توجه به عاقبت انسان، در تفکر اسلامی نهی شده است.<ref>جوادی آملی، عبدالله، معاد در قرآن، قم، انتشارات اسراء، چاپ اول، ۱۳۸۱ش، ص۲۶۶.</ref>
 
از نظر [[قرآن]] خوشحالی نسبت به فضل و رحمت الهی پسندیده است:
{{قرآن|قُل بِفَضلِ ٱللَّهِ وَبِرَحمَتِهِۦ فَبِذَٰلِكَ فَليَفرَحُواْ هُوَ خَيرٌ مِّمَّا يَجمَعُونَ}}<ref>یونس، ۵۸.</ref>


سند روایت این روایت را خوب دانسته‌اند.<ref>خوئی، سید ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، بیروت، بی‌جا، چاپ سوم، ۱۴۰۳ق، ج۶، ص۷۴؛ ج۱۱، ص۲۶۰؛ ج۱۸، ص۲۵۸.</ref> انسان در دیدگاه قرآن، مرگ را [[لقاء الهی]] و پلی برای رسیدن به وعده‌های خدا می‌داند. در تفکر قرآنی بهره بردن از لذت‌های حلال دنیوی نیز مورد تأکید است. اما خوشحال به معنای خوش مطلق و عدم توجه به عاقبت انسان، در تفکر قرآنی معنا ندارد.  همچنین تفکر قرآنی سختی و مشکلات دنیا را امتحان الهی و شیرین و گوارا می‌داند اما تفکری که معتقد به جهان دیگری نیست مرگ را گذر از خوشی به سوی پایان و نیستی می‌داند.<ref>جوادی آملی، عبدالله، معاد در قرآن، قم، انتشارات اسراء، چاپ اول، ۱۳۸۱ش، ص۲۶۶.</ref>{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}


== منابع ==
== منابع ==
خط ۱۹: خط ۲۷:
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه = شد
  | شناسه = -
  | تیترها = شد
  | تیترها = -
  | ویرایش = شد
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی = شد
  | لینک‌دهی = شد
خط ۲۷: خط ۳۵:
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی =
  | بازبینی =شد
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت = ج
  | اولویت = ج
  | کیفیت = ج
  | کیفیت = د
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}


[[رده:معاد]]
[[رده:معاد]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۷:۲۸

سؤال

مطابق روایت «در شگفتم از کسی که به مرگ یقین دارد خوشحالی می‌نماید …» آیا کسی که به مرگ اعتقاد دارد نمی‌تواند خوشحالی کند؟

روایتی از امام رضا(ع) نقل شده که می فرمایند:

خوشحالی در اخلاق اسلامی، به خودی خود نه بد است و نه خوب.

خوشحالی به هر قیمتی و عدم توجه به عاقبت انسان، در تفکر اسلامی نهی شده است.[۲]

از نظر قرآن خوشحالی نسبت به فضل و رحمت الهی پسندیده است:

﴿قُل بِفَضلِ ٱللَّهِ وَبِرَحمَتِهِۦ فَبِذَٰلِكَ فَليَفرَحُواْ هُوَ خَيرٌ مِّمَّا يَجمَعُونَ[۳]


منابع

  1. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، اسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۵۹؛ ترجمه اصول کافی، ترجمه محمدباقر کمره‌ای، قم، ۱۳۷۵ش، ج۴، ص۱۸۷
  2. جوادی آملی، عبدالله، معاد در قرآن، قم، انتشارات اسراء، چاپ اول، ۱۳۸۱ش، ص۲۶۶.
  3. یونس، ۵۸.