میکائیل در قرآن: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
مستند سازی |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
نام میکائیل در قرآن تنها در یک سوره و به صورت «میکال» آمده است: {{قرآن|مَنْ کانَ عَدُوًّا لِلَّهِ وَ مَلائِکَتِهِ وَ رُسُلِهِ وَ جِبْرِیلَ وَ مِیکالَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ لِلْکافِرِینَ|ترجمه=کسی که دشمن خدا و فرشتگان و فرستادگان او و جبرئیل و میکائیل (میکال) باشد (کافر است و) خداوند دشمن کافران است.|سوره=بقره|آیه=۹۸}} | نام میکائیل در قرآن تنها در یک سوره و به صورت «میکال» آمده است: {{قرآن|مَنْ کانَ عَدُوًّا لِلَّهِ وَ مَلائِکَتِهِ وَ رُسُلِهِ وَ جِبْرِیلَ وَ مِیکالَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ لِلْکافِرِینَ|ترجمه=کسی که دشمن خدا و فرشتگان و فرستادگان او و جبرئیل و میکائیل (میکال) باشد (کافر است و) خداوند دشمن کافران است.|سوره=بقره|آیه=۹۸}} | ||
هنگامی که پیامبر اکرم(ص) به مدینه آمدند، روزی عبدالله بن صوریا (یکی از علمای یهود) با جمعی از یهود فدک، نزد پیامبر اکرم(ص) آمدند و از آن حضرت سوالات گونه گونی به عمل آوردند. از جمله گفتند: نام آن فرشتهای که بر تو نازل میشود چیست؟ فرمود: [[جبرئیل با صورت دحیه کلبی|جبرئیل]] است. «ابن صوریا» گفت؛ او دشمن ما است، دستورهای مشکل درباره [[جهاد کبیر|جهاد]] و جنگ میآورد، اما میکائیل همیشه دستورهای ساده و راحت آورده، اگر فرشته وحی تو میکائیل بود به تو [[ایمان و اراده انسان|ایمان]] میآوردیم!<ref>فضل بن | هنگامی که پیامبر اکرم(ص) به مدینه آمدند، روزی عبدالله بن صوریا (یکی از علمای یهود) با جمعی از یهود فدک، نزد پیامبر اکرم(ص) آمدند و از آن حضرت سوالات گونه گونی به عمل آوردند. از جمله گفتند: نام آن فرشتهای که بر تو نازل میشود چیست؟ فرمود: [[جبرئیل با صورت دحیه کلبی|جبرئیل]] است. «ابن صوریا» گفت؛ او دشمن ما است، دستورهای مشکل درباره [[جهاد کبیر|جهاد]] و جنگ میآورد، اما میکائیل همیشه دستورهای ساده و راحت آورده، اگر فرشته وحی تو میکائیل بود به تو [[ایمان و اراده انسان|ایمان]] میآوردیم! <ref>طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد مفتح، تهران، انتشارات فراهانی، ۱۳۶۰ ش، ج۱، ص۲۷۴.</ref> | ||
میکایئل فرشته مقربی است که مسیحیان وی را در عربی میخائیل و در ترجمه فارسیاش میکائیل مینامند. گاهی وی را رئیس ملائکه نامیدهاند.<ref>مجمع الكنائس الشرقيه، قاموس الكتاب المقدس، بیروت، مكتبه المشغل بإشراف رابطه الكنائس الإنجيليه في الشرق الأوسط، ۱۹۸۱م، چاپ ششم، ص۹۲۱. ص۹۳۸.</ref> در رساله یهودا آمده است: اما میخائیل(میكائیل) رئیس ملائكه چون درباره جسد موسی با ابلیس منازعه میكرد، جرأت ننمود كه حكم افترا بر او بزند بلكه گفت: «یَهُوَه تو را توبیخ فرماید». <ref>كنيسه، الكتاب المقدس ( العهد الجديد)، دار الكتاب المقدس، ۱۹۸۰م، رساله یهودا، ص۳۹۴، ش۹.</ref> | |||
در مکاشه یوحنا نیز آمده است: و در آسمان جنگ شد: میخائیل (میكائیل) و فرشتگانش با اژدها جنگ كردند و اژدها و فرشتگانش جنگ كردند. <ref>كنيسه، الكتاب المقدس ( العهد الجديد )، دار الكتاب المقدس، ۱۹۸۰م، مکاشفه یوحنا، ص۳۹۰، فصل ۱۲، ش۷.</ref> | |||
میکائیل یکی از چهار فرشته مقرب درگاه الهی است. <ref>ابن بابويه، محمد بن على، الخصال، قم، جامعه مدرسین، چاپ اول، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۲۲۵.</ref> | |||
<ref>دانشنامه قرآن، بهاءالدین خرمشاهی، ص۲۱۹۵.</ref> امام سجاد(ع) میکائیل را صاحب مقام نزد خدا، و جایگاه بلند در فرمانبرداری از خدای دانسته است: {{متن عربی|وَ مِيكَائِيلُ ذُو الْجَاهِ عِنْدَكَ، وَ الْمَكَانِ الرَّفِيعِ مِنْ طَاعَتِك}}<ref>على بن الحسين، امام چهارم عليه السلام، الصحيفه السجاديه، قم، دفتر نشر الهادى، چاپ اول، ۱۳۷۶ش، ص۳۶، دعای سوم.</ref> میکائیل در جنگ بدر با هزار فرشته به کمک رسول الله(ص) آمد. <ref>حميرى، عبد الله بن جعفر، قرب الإسناد، قم، مؤسسه آل البيت عليهم السلام، چاپ اول، ۱۴۱۳ ق، ص۱۱۲.</ref> | |||
در کتاب اخنوخ از کتابهای یهود، وی واسطه میان خدا و انسان و حامی بهترین افراد انسان شناخته شده است.<ref>خزائلی، محمّد، اعلام قرآن، تهران، مؤسسه انتشارات امیرکبیر، ۱۳۷۱ ش، ص۶۲۹.</ref> | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
| خط ۳۸: | خط ۴۱: | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
{{#seo: | |||
|title=اسم میکائیل در قران - فرشته میکائیل در قران - ویکی پاسخ | |||
|title_mode=Replaced Title | |||
|keywords=میکائیل | |||
|description=جایگاه میکائیل از آغاز خلقت، نقش او در همراهی با جبرئیل، وظایف او در رزق موجودات، حضورش در معراج و جنگ بدر و نگاه یهود و مسیحیت به این فرشته را با منابع معتبر بخوانید. | |||
}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۷ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۳:۲۷
جایگاه میکائیل از نگاه قرآن و اسلام از بدو خلقت چیست؟
نام میکائیل در قرآن تنها در یک سوره و به صورت «میکال» آمده است: ﴿مَنْ کانَ عَدُوًّا لِلَّهِ وَ مَلائِکَتِهِ وَ رُسُلِهِ وَ جِبْرِیلَ وَ مِیکالَ فَإِنَّ اللَّهَ عَدُوٌّ لِلْکافِرِینَ؛ کسی که دشمن خدا و فرشتگان و فرستادگان او و جبرئیل و میکائیل (میکال) باشد (کافر است و) خداوند دشمن کافران است.﴾(بقره:۹۸)
هنگامی که پیامبر اکرم(ص) به مدینه آمدند، روزی عبدالله بن صوریا (یکی از علمای یهود) با جمعی از یهود فدک، نزد پیامبر اکرم(ص) آمدند و از آن حضرت سوالات گونه گونی به عمل آوردند. از جمله گفتند: نام آن فرشتهای که بر تو نازل میشود چیست؟ فرمود: جبرئیل است. «ابن صوریا» گفت؛ او دشمن ما است، دستورهای مشکل درباره جهاد و جنگ میآورد، اما میکائیل همیشه دستورهای ساده و راحت آورده، اگر فرشته وحی تو میکائیل بود به تو ایمان میآوردیم! [۱]
میکایئل فرشته مقربی است که مسیحیان وی را در عربی میخائیل و در ترجمه فارسیاش میکائیل مینامند. گاهی وی را رئیس ملائکه نامیدهاند.[۲] در رساله یهودا آمده است: اما میخائیل(میكائیل) رئیس ملائكه چون درباره جسد موسی با ابلیس منازعه میكرد، جرأت ننمود كه حكم افترا بر او بزند بلكه گفت: «یَهُوَه تو را توبیخ فرماید». [۳] در مکاشه یوحنا نیز آمده است: و در آسمان جنگ شد: میخائیل (میكائیل) و فرشتگانش با اژدها جنگ كردند و اژدها و فرشتگانش جنگ كردند. [۴]
میکائیل یکی از چهار فرشته مقرب درگاه الهی است. [۵] [۶] امام سجاد(ع) میکائیل را صاحب مقام نزد خدا، و جایگاه بلند در فرمانبرداری از خدای دانسته است: «وَ مِيكَائِيلُ ذُو الْجَاهِ عِنْدَكَ، وَ الْمَكَانِ الرَّفِيعِ مِنْ طَاعَتِك»[۷] میکائیل در جنگ بدر با هزار فرشته به کمک رسول الله(ص) آمد. [۸]
در کتاب اخنوخ از کتابهای یهود، وی واسطه میان خدا و انسان و حامی بهترین افراد انسان شناخته شده است.[۹]
منابع
- ↑ طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد مفتح، تهران، انتشارات فراهانی، ۱۳۶۰ ش، ج۱، ص۲۷۴.
- ↑ مجمع الكنائس الشرقيه، قاموس الكتاب المقدس، بیروت، مكتبه المشغل بإشراف رابطه الكنائس الإنجيليه في الشرق الأوسط، ۱۹۸۱م، چاپ ششم، ص۹۲۱. ص۹۳۸.
- ↑ كنيسه، الكتاب المقدس ( العهد الجديد)، دار الكتاب المقدس، ۱۹۸۰م، رساله یهودا، ص۳۹۴، ش۹.
- ↑ كنيسه، الكتاب المقدس ( العهد الجديد )، دار الكتاب المقدس، ۱۹۸۰م، مکاشفه یوحنا، ص۳۹۰، فصل ۱۲، ش۷.
- ↑ ابن بابويه، محمد بن على، الخصال، قم، جامعه مدرسین، چاپ اول، ۱۳۶۲ش، ج۱، ص۲۲۵.
- ↑ دانشنامه قرآن، بهاءالدین خرمشاهی، ص۲۱۹۵.
- ↑ على بن الحسين، امام چهارم عليه السلام، الصحيفه السجاديه، قم، دفتر نشر الهادى، چاپ اول، ۱۳۷۶ش، ص۳۶، دعای سوم.
- ↑ حميرى، عبد الله بن جعفر، قرب الإسناد، قم، مؤسسه آل البيت عليهم السلام، چاپ اول، ۱۴۱۳ ق، ص۱۱۲.
- ↑ خزائلی، محمّد، اعلام قرآن، تهران، مؤسسه انتشارات امیرکبیر، ۱۳۷۱ ش، ص۶۲۹.