پرش به محتوا

نام درهای بهشت و جهنم: تفاوت میان نسخه‌ها

A.rezapour (بحث | مشارکت‌ها)
بدون خلاصۀ ویرایش
Fabbasi (بحث | مشارکت‌ها)
جزبدون خلاصۀ ویرایش
 
(۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۴: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
[[شیخ صدوق]] در کتاب [[من لایحضره الفقیه]] حدیثی را نقل می‌کند از [[پیغمبر اکرم(ص)]] که در آن حدیث اسامی پنج در از درهای بهشت مشخص شده است: ۱. در رحمت ۲. در صبر ۳. در بلاء ۴. در شکر ۵. در اعظم.<ref>ابن بابویه معروف به صدوق، محمد؛ من لا یحضره الفقیه، قم، جامعه مدرسین، ج۱، ص۲۹۵.</ref> و نیز در کتاب [[خصال]] حدیثی را از [[امام علی(ع)]] نقل می‌کند که آن حضرت فرمود: «به راستی که برای بهشت هشت درب است: دو در که پیغمبران و صدیقان از آن وارد می‌شوند، دیگری: دری که شهداء و صالحین از آن وارد می‌شوند، و پنج در هست که شیعیان و محبین ما از آن داخل می‌شوند.»<ref>صدوق؛ محمد؛ الخصال، قم، جامعه مدرسین، جزء ۲، ص۴۰۷.</ref>
شیخ صدوق در کتاب [[اعتبار من لایحضره الفقیه|من لایحضره الفقیه]] حدیثی از پیامبر اسلام (ص) نقل می‌کند که در آن، اسامی پنج در از درهای بهشت مشخص شده است: ۱. در رحمت ۲. در صبر ۳. در بلاء ۴. در شکر ۵. در اعظم.<ref>ابن بابويه، محمد بن على، من لا يحضره الفقيه، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۲۹۵.</ref> امام علی(ع) در روایتی درهای بهشتی را هشت درب دانسته است که از دو در پیغمبران و صدیقان وارد می‌شوند، درب سوم برای شهدا و صالحین است، و پنج در دیگر هست که شیعیان و محبین اهل بیت از آن داخل می‌شوند.}}<ref>ابن بابويه، محمد بن على، الخصال، قم، جامعه مدرسين‏، چاپ اول، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۴۰۷.</ref>


روایتی دیگر است که می گوید یکی از درهای بهشت درِ مجاهدان است. یکی ریان است و فقط روزه‌داران از آن وارد می‌شوند، یکی باب المعروف که مربوط به محسنین است و یکی باب الرحمه و یکی باب البصیر، و یکی باب الشکر، یکی باب اعظم که محل دخول عباد صالحون و اهل زهد و ورع است.<ref>شریف لاهیجی، محمد شیخ علی، تفسیر شریف لاهیجی، تهران، ناشر مؤسسه مطبوعاتی علمی، سال ۱۳۶۳ شمسی، ج۳، ص۸۹۱.</ref>
روایتی دیگر است که می گوید یکی از درهای بهشت درِ مجاهدان است. یکی ریان است و فقط روزه‌داران از آن وارد می‌شوند، یکی باب المعروف که مربوط به محسنین است و یکی باب الرحمه و یکی باب البصیر، و یکی باب الشکر، یکی باب اعظم که محل دخول عباد صالحون و اهل زهد و ورع است.<ref>شریف لاهیجی، محمد شیخ علی، تفسیر شریف لاهیجی، تهران، ناشر مؤسسه مطبوعاتی علمی، سال ۱۳۶۳ ش، ج۳، ص۸۹۱.</ref>




در مورد درهای جهنم در قرآن آمده است: {{قرآن|لَهَا سَبْعَه أَبْوَابٍ لِکُلِّ بَابٍ مِنْهُمْ جُزْءٌ مَقْسُومٌ|ترجمه=[دوزخى‌] كه براى آن هفت در است، و از هر درى بخشى معين از آنان [وارد مى‌شوند].|سوره=حجر|آیه=۴۴}}


و اما اسامی درهای جهنم، در روایات اسلامی به این مطلب اشاره شده و اسامی آنها معین شده‌اند که خلاصه آنها چنین است: ۱. جحیم. ۲. لظی ۳. سَقَر ۴. حطمه ۵. هاویه ۶. سعیر ۷. جهنم<ref>قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر قمی، قم، مؤسسه دارالکتب الاسلامیه، ۱۴۰۴، ج۱، ص۳۷۶.</ref>{{پایان پاسخ}}
قرآن درهای جهنم را هفت درب دانسته است: {{قرآن|لَهَا سَبْعَه أَبْوَابٍ لِکُلِّ بَابٍ مِنْهُمْ جُزْءٌ مَقْسُومٌ|ترجمه=[دوزخى‌] كه براى آن هفت در است، و از هر درى بخشى معين از آنان [وارد مى‌شوند].|سوره=حجر|آیه=۴۴}}
{{مطالعه بیشتر}}
 
اسامی درهای جهنم، در روایات اسلامی آمده است: ۱ جهنم، ۲. لظى‏، ۳. حطمه، ۴. سعير، ۵.سقر، ۶. جحيم، ۷. هاويه.<ref>طبرسى، فضل بن حسن، مجمع البيان في تفسير القرآن، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۵۱۹.</ref> <ref>طبرى، محمد بن جرير، جامع البيان فى تفسير القرآن، بیروت، دار المعرفه، چاپ اول، ۱۴۱۲ق، ج۱۴، ص۲۵.</ref>


== مطالعه بیشتر ==
== مطالعه بیشتر ==
۱. تفسیر عیاشی، ج۲، ص ۲۴۳، حدیث ۱۹، تألیف محمد بن مسعود بن عیاش، ناشر، تهران، مکتبه علمیه الاسلامیه.
۲. تفسیر جامع تألیف سید ابراهیم بروجردی، ج۳، ص۴۷۲، انتشارات صدر.
۳. تفسیر اثنی عشری، ج۷، ص۱۱۳، تألیف حسین بن احمد الحسینی، چاپ اول، تهران، انتشارات میقات، سال ۱۳۶۴–۱۳۶۳ ش.


۴. پیام قرآن، تألیف آیت الله ناصر مکارم شیرازی و همکاران، قم، مدرسه الامام علی بن ابیطالب(ع)، چ اول، ۱۳۷۰، ج۶، ص۳۰۷–۳۱۵ (مربوط به درهای بهشت)، ص۴۱۵–۴۲۲، (مربوط به درهای جهنم).
* ابواب الجنه(درهای بهشت)، محمد وانقی
* نوشته‌های درب‌های بهشت و جهنم، علی‌اکبر حسینی‌نیشابوری
* درهای بهشت و جهنم و نوشته‌های آن از زبان پیامبر اسلام، محمد جعفر سبحانی
{{پایان مطالعه بیشتر}}
{{پایان مطالعه بیشتر}}


خط ۳۳: خط ۳۰:
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه =-
  | تیترها =
  | تیترها =-
  | ویرایش =
  | ویرایش =-
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =-
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
خط ۴۳: خط ۴۰:
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
{{#seo:
|title=نام درهای بهشت و جهنم - اسامی درهای بهشت و دوزخ در روایات - ویکی پاسخ
|title_mode=Replaced Title
|keywords=درهای بهشت و جهنم
|description=در روایات اسلامی برای بهشت هشت در و برای جهنم هفت در معرفی شده است. شیخ صدوق در من لایحضره الفقیه و خصال نام برخی درهای بهشت را نقل کرده و روایات دیگر نیز اسامی درهای دوزخ را مشخص می‌کنند.
}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۱:۰۴

سؤال

لطفاً اسامی درهای بهشت و جهنم را بنویسید؟

شیخ صدوق در کتاب من لایحضره الفقیه حدیثی از پیامبر اسلام (ص) نقل می‌کند که در آن، اسامی پنج در از درهای بهشت مشخص شده است: ۱. در رحمت ۲. در صبر ۳. در بلاء ۴. در شکر ۵. در اعظم.[۱] امام علی(ع) در روایتی درهای بهشتی را هشت درب دانسته است که از دو در پیغمبران و صدیقان وارد می‌شوند، درب سوم برای شهدا و صالحین است، و پنج در دیگر هست که شیعیان و محبین اهل بیت از آن داخل می‌شوند.}}[۲]

روایتی دیگر است که می گوید یکی از درهای بهشت درِ مجاهدان است. یکی ریان است و فقط روزه‌داران از آن وارد می‌شوند، یکی باب المعروف که مربوط به محسنین است و یکی باب الرحمه و یکی باب البصیر، و یکی باب الشکر، یکی باب اعظم که محل دخول عباد صالحون و اهل زهد و ورع است.[۳]


قرآن درهای جهنم را هفت درب دانسته است: ﴿لَهَا سَبْعَه أَبْوَابٍ لِکُلِّ بَابٍ مِنْهُمْ جُزْءٌ مَقْسُومٌ؛ [دوزخى‌] كه براى آن هفت در است، و از هر درى بخشى معين از آنان [وارد مى‌شوند].(حجر:۴۴)

اسامی درهای جهنم، در روایات اسلامی آمده است: ۱ جهنم، ۲. لظى‏، ۳. حطمه، ۴. سعير، ۵.سقر، ۶. جحيم، ۷. هاويه.[۴] [۵]

مطالعه بیشتر

  • ابواب الجنه(درهای بهشت)، محمد وانقی
  • نوشته‌های درب‌های بهشت و جهنم، علی‌اکبر حسینی‌نیشابوری
  • درهای بهشت و جهنم و نوشته‌های آن از زبان پیامبر اسلام، محمد جعفر سبحانی


منابع

  1. ابن بابويه، محمد بن على، من لا يحضره الفقيه، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۲۹۵.
  2. ابن بابويه، محمد بن على، الخصال، قم، جامعه مدرسين‏، چاپ اول، ۱۳۶۲ش، ج۲، ص۴۰۷.
  3. شریف لاهیجی، محمد شیخ علی، تفسیر شریف لاهیجی، تهران، ناشر مؤسسه مطبوعاتی علمی، سال ۱۳۶۳ ش، ج۳، ص۸۹۱.
  4. طبرسى، فضل بن حسن، مجمع البيان في تفسير القرآن، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش، ج۶، ص۵۱۹.
  5. طبرى، محمد بن جرير، جامع البيان فى تفسير القرآن، بیروت، دار المعرفه، چاپ اول، ۱۴۱۲ق، ج۱۴، ص۲۵.