معنای صوم و صیام: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
فعل صام یصوم دارای سه مصدر است: «صَوْمْ، صِیامْ، اصْطامْ». کلمه صیام و صوم به یک معنا بوده و به معنای ترک‌کردن و خودداری‌کردن است.<ref>فراهیدی، خلیل، کتاب العین، قم، نشر هجرت، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق، ج۷، | فعل صام یصوم دارای سه مصدر است: «صَوْمْ، صِیامْ، اصْطامْ». کلمه صیام و صوم به یک معنا بوده و به معنای ترک‌کردن و خودداری‌کردن است. | ||
<ref>فراهیدی، خلیل، کتاب العین، قم، نشر هجرت، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق، ج۷، ص۱۷۱.</ref> | |||
<ref>ابن فارس، احمد، معجم مقاییس اللغه، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۳۲۳.</ref> | |||
[[روزه|روزه‌داری]] نیز خودداری کردن از کارهایی است که روزه را باطل می‌کند.<ref>ابن منظور، محمد، لسان العرب، دار صادر، بیروت، چاپ سوم، ۱۴۱۴ق، ج۱۲، ص۳۵۰.</ref> | |||
مشتقات صوم ۱۴ مرتبه در یازده آیه [[قرآن]] آمده است. | |||
* صیام{{قرآن| صِيام}} <ref>سوره بقره، آیه۱۹۶. سوره نساء، آیه۹۲. صوره مائده، آیه۸۹. آیه۹۵.</ref> | |||
* الصیام.{{قرآن| الصِّيام}}<ref>سوره بقره، آیه۸۳. آیه۱۸۷.</ref> | |||
* صوم.{{قرآن| صَوْماً }}<ref>سوره مریم، آیه۲۶. سوره مجادله آیه۴.</ref> | |||
* فاعل.{{قرآن| الصَّائِمينَ وَ الصَّائِماتِ }}<ref>سوره احزاب، آیه۳۵.</ref> | |||
* فعل امر.{{قرآن| تَصُومُوا}}،<ref>سوره بقره، آیه۱۸۴.</ref> {{قرآن| فَلْيَصُمْهُ}}<ref>سوره بقره، آیه۱۸۵.</ref> | |||
صوم و صیام با همه مشتقاتش در قرآن به معنای روزه گرفتن است.<ref>جفرى، آرتور، واژههاى دخيل در قرآن مجيد، ترجمه: فریدون بدره‌ای، تهران، توس، چاپ دوم، ۱۳۸۵ش، ص۲۹۸.</ref> | |||
[[علامه طباطبایی]] معتقد است کلمه «صیام» و «صوم» به معنای خودداری از عمل است؛ خودداری از خوردن، نوشیدن، سخن گفتن، راه رفتن، آمیزش جنسی و در معنایی عام‌تر آن‌را به معنای خودداری از کارهایی خوانده‌اند که انسان به انجام آنها، گرایش و اشتیاق دارد.<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۷.</ref> | [[علامه طباطبایی]] معتقد است کلمه «صیام» و «صوم» به معنای خودداری از عمل است؛ خودداری از خوردن، نوشیدن، سخن گفتن، راه رفتن، آمیزش جنسی و در معنایی عام‌تر آن‌را به معنای خودداری از کارهایی خوانده‌اند که انسان به انجام آنها، گرایش و اشتیاق دارد.<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۷.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
| خط ۱۹: | خط ۳۲: | ||
| تیترها = - | | تیترها = - | ||
| ویرایش = | | ویرایش = | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| خط ۲۷: | خط ۴۰: | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = ج | | اولویت = ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت = ب | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ ژانویهٔ ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۵۷
سؤال
در آیات قرآن کریم از کلمه‌های «صوم» و «صیام» استفاده شده است، آیا بین این دو کلمه تفاوتی وجود دارد؟
فعل صام یصوم دارای سه مصدر است: «صَوْمْ، صِیامْ، اصْطامْ». کلمه صیام و صوم به یک معنا بوده و به معنای ترک‌کردن و خودداری‌کردن است. [۱] [۲] روزه‌داری نیز خودداری کردن از کارهایی است که روزه را باطل می‌کند.[۳]
مشتقات صوم ۱۴ مرتبه در یازده آیه قرآن آمده است.
- صیام﴿صِيام﴾ [۴]
- الصیام.﴿الصِّيام﴾[۵]
- صوم.﴿صَوْماً﴾[۶]
- فاعل.﴿الصَّائِمينَ وَ الصَّائِماتِ﴾[۷]
- فعل امر.﴿تَصُومُوا﴾،[۸] ﴿فَلْيَصُمْهُ﴾[۹]
صوم و صیام با همه مشتقاتش در قرآن به معنای روزه گرفتن است.[۱۰]
علامه طباطبایی معتقد است کلمه «صیام» و «صوم» به معنای خودداری از عمل است؛ خودداری از خوردن، نوشیدن، سخن گفتن، راه رفتن، آمیزش جنسی و در معنایی عام‌تر آن‌را به معنای خودداری از کارهایی خوانده‌اند که انسان به انجام آنها، گرایش و اشتیاق دارد.[۱۱]
منابع
- ↑ فراهیدی، خلیل، کتاب العین، قم، نشر هجرت، چاپ دوم، ۱۴۰۹ق، ج۷، ص۱۷۱.
- ↑ ابن فارس، احمد، معجم مقاییس اللغه، قم، مکتب الاعلام الاسلامی، چاپ اول، ۱۴۰۴ق، ج۳، ص۳۲۳.
- ↑ ابن منظور، محمد، لسان العرب، دار صادر، بیروت، چاپ سوم، ۱۴۱۴ق، ج۱۲، ص۳۵۰.
- ↑ سوره بقره، آیه۱۹۶. سوره نساء، آیه۹۲. صوره مائده، آیه۸۹. آیه۹۵.
- ↑ سوره بقره، آیه۸۳. آیه۱۸۷.
- ↑ سوره مریم، آیه۲۶. سوره مجادله آیه۴.
- ↑ سوره احزاب، آیه۳۵.
- ↑ سوره بقره، آیه۱۸۴.
- ↑ سوره بقره، آیه۱۸۵.
- ↑ جفرى، آرتور، واژههاى دخيل در قرآن مجيد، ترجمه: فریدون بدره‌ای، تهران، توس، چاپ دوم، ۱۳۸۵ش، ص۲۹۸.
- ↑ طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۲، ص۷.
افزودن نظر