روایت «زمستان بهار مومن است»: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
معنای حدیث «زمستان بهار مؤمن است» چیست؟ | |||
{{پایان سوال}}{{پاسخ}}{{درگاه| | {{پایان سوال}}{{پاسخ}}{{درگاه|سنت}}[[حدیث]] «زمستان بهار مؤمن است» به این معناست که فصل زمستان، با وجود سردی و سختی‌هایش، می‌تواند به عنوان زمانی برای رشد و شکوفایی روحی و معنوی [[مؤمنان]] تلقی شود. در این فصل، مؤمنان می‌توانند به تفکر، عبادت و نزدیکی به [[خدا|خداوند]] بپردازند و از فرصت‌های معنوی بهره‌برداری کنند. | ||
روحی و معنوی [[مؤمنان]] تلقی شود. در این فصل، مؤمنان می‌توانند به تفکر، عبادت و نزدیکی به [[خدا|خداوند]] بپردازند و از فرصت‌های معنوی بهره‌برداری کنند. | |||
این حدیث به نوعی به این نکته اشاره دارد که در سختی‌ها و چالش‌ها، فرصت‌هایی برای رشد و تعالی وجود دارد. همان‌طور که در بهار، طبیعت به شکوفایی می‌رسد، در زمستان نیز مؤمن می‌تواند با [[صبر]] و استقامت، به تقویت [[ایمان]] و ارتباط خود با خدا بپردازد. به عبارت دیگر، زمستان می‌تواند به عنوان یک دوره‌ای از آمادگی و پرورش روحی برای ورود به فصل‌های بهتر و شکوفاتر زندگی تلقی شود. | این حدیث به نوعی به این نکته اشاره دارد که در سختی‌ها و چالش‌ها، فرصت‌هایی برای رشد و تعالی وجود دارد. همان‌طور که در بهار، طبیعت به شکوفایی می‌رسد، در زمستان نیز مؤمن می‌تواند با [[صبر]] و استقامت، به تقویت [[ایمان]] و ارتباط خود با خدا بپردازد. به عبارت دیگر، زمستان می‌تواند به عنوان یک دوره‌ای از آمادگی و پرورش روحی برای ورود به فصل‌های بهتر و شکوفاتر زندگی تلقی شود. | ||
==متن حدیث== | ==متن و سند حدیث== | ||
از [[امام صادق(ع)]] و [[رسول خدا(ص)]] | از [[امام صادق(ع)]] و [[رسول خدا(ص)]] چنین نقل شده است:<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=میزان الحکمه|جلد=6|صفحه=400}}</ref>{{دعا|الشِّتَاءُ رَبِيعُ الْمُؤْمِنِ يَطُولُ فِيهِ لَيْلُهُ فَيَسْتَعِينُ بِهِ عَلَى قِيَامِهِ وَ يَقْصُرُ فِيهِ نَهَارُهُ فَيَسْتَعِينُ بِهِ عَلَى صِيَامِهِ | ||
| ترجمه = زمستان بهار مومن است از شبهای طولانیاش برای شب زندهداری واز روزهای کوتاهش برای روزه داری بهره میگیرد. | | ترجمه = زمستان بهار مومن است از شبهای طولانیاش برای شب زندهداری واز روزهای کوتاهش برای روزه داری بهره میگیرد. | ||
}} | }}[[شیخ صدوق]] عالم شیعی قرن چهارم این روایت را در [[کتاب الامالی]] نقل کرده است.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=الأمالی|تاریخ=1376|نام=محمد بن علی|نام خانوادگی=ابن بابویه|صفحه=237|مکان=تهران|فصل=مجلس۴۲، حدیث۲}}</ref> | ||
== | ==معنای حدیث== | ||
[[پرونده:.زمستان بهار مومن.jpg|بندانگشتی|حدیث گرافی زمستان بهار مومن است.]] | [[پرونده:.زمستان بهار مومن.jpg|بندانگشتی|حدیث گرافی زمستان بهار مومن است.]] | ||
با | بر اساس پژوهش‌های دینی، با روزه‌داری می‌تواند با شهوت مقابله کرد و با نفس أماره مبارزه نمود تا روح آدمی برای هميشه آزاد شود و او را به سلاح دعا و عبادت، مسلّح نماید. [[امام محمد باقر(ع)]] در اینباره می‌فرمايد: «... روزه سپر است برای انسان در برابر آتش و [[صدقه|صدقه دادن]]، گناهان را نابود می كند و به پا خواستن در شب، خدا را به ياد انسان می آورد».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالأنوار|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=مجلسي|جلد=65|صفحه=331|فصل=باب 27، حکایت 6}}</ref> | ||
در حدیثی فوق‌الذکر که از [[پيامبر اكرم(ص)]] و [[امام صادق(ع)]] در منابع روائی شیعه نقل شده است، زمستان، بهار مومن تلقی شده است به آنجهت که شبهای آن طولانی است و مؤمن از این فرصت برای عبادت، دعا و مناجات استفاده شایسته خواهد داشت. همینطور کوتاهی روز در زمستان شرایط را برای روزه‌داری فراهم می‌کند.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=ارشاد القلوب|ترجمه عنوان=سيد عبدالحسين رضائي|نام=شيخ حسن|نام خانوادگی=ديلمی|صفحه=224}}</ref> در اینباره امام جعفر صادق(ع) فرموده‌اند که روزها و شبهای زمستان بهترین فرصت برای راز و نیاز و مناجات با خداوند است و فرصت مناسبی برای تفکر در ذات الهی است. این عمل از عبادات مهم توصیف شده است. در روایتی از ایشان آمده است که:{{متن عربی|افضل العباده إدمان التفکر فی الله و فی قدرته|ترجمه=برترین عبادات مداومت نمودن بر تفکر درباره خداوند و قدرت او است}}<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=جهاد النفس|جلد=53}}</ref> | |||
همچنین روزه گرفتن در روزهای کوتاه زمستانی، بهترین فرصت‌ها را برای ادای قضای روزه‌های تابستانی و یا گرفتن روزه‌های مستحبی فراهم می‌کند. از همین روست که پیامبر اسلام(ص) در توصیف روزه زمستانی فرموده‌اند: {{متن عربی|الصوم فی الشتاء الغنیمه البارده}}؛ «روزه زمستان، غنیمتی فرح‌بخش است.<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=الفقیه|جلد=4|صفحه=356}}</ref> | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۲ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۰۶
معنای حدیث «زمستان بهار مؤمن است» چیست؟
حدیث «زمستان بهار مؤمن است» به این معناست که فصل زمستان، با وجود سردی و سختی‌هایش، می‌تواند به عنوان زمانی برای رشد و شکوفایی روحی و معنوی مؤمنان تلقی شود. در این فصل، مؤمنان می‌توانند به تفکر، عبادت و نزدیکی به خداوند بپردازند و از فرصت‌های معنوی بهره‌برداری کنند.
این حدیث به نوعی به این نکته اشاره دارد که در سختی‌ها و چالش‌ها، فرصت‌هایی برای رشد و تعالی وجود دارد. همان‌طور که در بهار، طبیعت به شکوفایی می‌رسد، در زمستان نیز مؤمن می‌تواند با صبر و استقامت، به تقویت ایمان و ارتباط خود با خدا بپردازد. به عبارت دیگر، زمستان می‌تواند به عنوان یک دوره‌ای از آمادگی و پرورش روحی برای ورود به فصل‌های بهتر و شکوفاتر زندگی تلقی شود.
متن و سند حدیث
از امام صادق(ع) و رسول خدا(ص) چنین نقل شده است:[۱]
| « | الشِّتَاءُ رَبِيعُ الْمُؤْمِنِ يَطُولُ فِيهِ لَيْلُهُ فَيَسْتَعِينُ بِهِ عَلَى قِيَامِهِ وَ يَقْصُرُ فِيهِ نَهَارُهُ فَيَسْتَعِينُ بِهِ عَلَى صِيَامِهِ | زمستان بهار مومن است از شبهای طولانیاش برای شب زندهداری واز روزهای کوتاهش برای روزه داری بهره میگیرد. | » |
شیخ صدوق عالم شیعی قرن چهارم این روایت را در کتاب الامالی نقل کرده است.[۲]
معنای حدیث
بر اساس پژوهش‌های دینی، با روزه‌داری می‌تواند با شهوت مقابله کرد و با نفس أماره مبارزه نمود تا روح آدمی برای هميشه آزاد شود و او را به سلاح دعا و عبادت، مسلّح نماید. امام محمد باقر(ع) در اینباره می‌فرمايد: «... روزه سپر است برای انسان در برابر آتش و صدقه دادن، گناهان را نابود می كند و به پا خواستن در شب، خدا را به ياد انسان می آورد».[۳]
در حدیثی فوق‌الذکر که از پيامبر اكرم(ص) و امام صادق(ع) در منابع روائی شیعه نقل شده است، زمستان، بهار مومن تلقی شده است به آنجهت که شبهای آن طولانی است و مؤمن از این فرصت برای عبادت، دعا و مناجات استفاده شایسته خواهد داشت. همینطور کوتاهی روز در زمستان شرایط را برای روزه‌داری فراهم می‌کند.[۴] در اینباره امام جعفر صادق(ع) فرموده‌اند که روزها و شبهای زمستان بهترین فرصت برای راز و نیاز و مناجات با خداوند است و فرصت مناسبی برای تفکر در ذات الهی است. این عمل از عبادات مهم توصیف شده است. در روایتی از ایشان آمده است که:«افضل العباده إدمان التفکر فی الله و فی قدرته؛ برترین عبادات مداومت نمودن بر تفکر درباره خداوند و قدرت او است»[۵]
همچنین روزه گرفتن در روزهای کوتاه زمستانی، بهترین فرصت‌ها را برای ادای قضای روزه‌های تابستانی و یا گرفتن روزه‌های مستحبی فراهم می‌کند. از همین روست که پیامبر اسلام(ص) در توصیف روزه زمستانی فرموده‌اند: «الصوم فی الشتاء الغنیمه البارده»؛ «روزه زمستان، غنیمتی فرح‌بخش است.[۶]