روایت «زمستان بهار مومن است»: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
در حدیثی آمده است: «زمستان بهار مؤمن است» مراد چیست؟ | در حدیثی آمده است: «زمستان بهار مؤمن است» مراد چیست؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}}{{پاسخ}}{{درگاه|واژه‌ها}}[[حدیث]] «زمستان بهار مؤمن است» به این معناست که فصل زمستان، با وجود سردی و سختی‌هایش، می‌تواند به عنوان زمانی برای رشد و شکوفایی | ||
{{پاسخ}}[[حدیث]] «زمستان بهار مؤمن است» به این معناست که فصل زمستان، با وجود سردی و سختی‌هایش، می‌تواند به عنوان زمانی برای رشد و شکوفایی روحی و معنوی [[مؤمنان]] تلقی شود. در این فصل، مؤمنان می‌توانند به تفکر، عبادت و نزدیکی به [[خدا|خداوند]] بپردازند و از فرصت‌های معنوی بهره‌برداری کنند. | |||
روحی و معنوی [[مؤمنان]] تلقی شود. در این فصل، مؤمنان می‌توانند به تفکر، عبادت و نزدیکی به [[خدا|خداوند]] بپردازند و از فرصت‌های معنوی بهره‌برداری کنند. | |||
این حدیث به نوعی به این نکته اشاره دارد که در سختی‌ها و چالش‌ها، فرصت‌هایی برای رشد و تعالی وجود دارد. همان‌طور که در بهار، طبیعت به شکوفایی می‌رسد، در زمستان نیز مؤمن می‌تواند با [[صبر]] و استقامت، به تقویت [[ایمان]] و ارتباط خود با خدا بپردازد. به عبارت دیگر، زمستان می‌تواند به عنوان یک دوره‌ای از آمادگی و پرورش روحی برای ورود به فصل‌های بهتر و شکوفاتر زندگی تلقی شود. | این حدیث به نوعی به این نکته اشاره دارد که در سختی‌ها و چالش‌ها، فرصت‌هایی برای رشد و تعالی وجود دارد. همان‌طور که در بهار، طبیعت به شکوفایی می‌رسد، در زمستان نیز مؤمن می‌تواند با [[صبر]] و استقامت، به تقویت [[ایمان]] و ارتباط خود با خدا بپردازد. به عبارت دیگر، زمستان می‌تواند به عنوان یک دوره‌ای از آمادگی و پرورش روحی برای ورود به فصل‌های بهتر و شکوفاتر زندگی تلقی شود. | ||
== متن حدیث == | ==متن حدیث== | ||
از [[امام صادق(ع)]] و [[رسول خدا(ص)]] آمده که زمستان بهار مؤمن است.:<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=میزان الحکمه|جلد=6|صفحه=400}}</ref>{{دعا|الشِّتَاءُ رَبِيعُ الْمُؤْمِنِ يَطُولُ فِيهِ لَيْلُهُ فَيَسْتَعِينُ بِهِ عَلَى قِيَامِهِ وَ يَقْصُرُ فِيهِ نَهَارُهُ فَيَسْتَعِينُ بِهِ عَلَى صِيَامِهِ | از [[امام صادق(ع)]] و [[رسول خدا(ص)]] آمده که زمستان بهار مؤمن است.:<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=میزان الحکمه|جلد=6|صفحه=400}}</ref>{{دعا|الشِّتَاءُ رَبِيعُ الْمُؤْمِنِ يَطُولُ فِيهِ لَيْلُهُ فَيَسْتَعِينُ بِهِ عَلَى قِيَامِهِ وَ يَقْصُرُ فِيهِ نَهَارُهُ فَيَسْتَعِينُ بِهِ عَلَى صِيَامِهِ | ||
| ترجمه = زمستان بهار مومن است از شبهای طولانیاش برای شب زندهداری واز روزهای کوتاهش برای روزه داری بهره میگیرد. | | ترجمه = زمستان بهار مومن است از شبهای طولانیاش برای شب زندهداری واز روزهای کوتاهش برای روزه داری بهره میگیرد. | ||
}} | }} | ||
== راز بهار بودن فصل زمستان برای مؤمن == | ==راز بهار بودن فصل زمستان برای مؤمن== | ||
[[پرونده:.زمستان بهار مومن.jpg|بندانگشتی|حدیث گرافی زمستان بهار مومن است.]] | [[پرونده:.زمستان بهار مومن.jpg|بندانگشتی|حدیث گرافی زمستان بهار مومن است.]] | ||
با روزه خود می تواند جلو شهوترانی را گرفته و نفس أماره را در بند بكشد تا روح خويش برای هميشه آزاد كرده و او را مسلّح كند به سلاح دعا و راز و نياز با خدا و سپری در مقابل شعله های آتش جهنم به دست بدهد زيرا [[امام محمد باقر(ع)]] می فرمايد: «... روزه سپر است برای انسان در برابر آتش و [[صدقه|صدقه دادن]]، گناهان را نابود می كند و به پا خواستن در شب، خدا را به ياد انسان می آورد».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالأنوار|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=مجلسي|جلد=65|صفحه=331|فصل=باب 27، حکایت 6}}</ref> | با روزه خود می تواند جلو شهوترانی را گرفته و نفس أماره را در بند بكشد تا روح خويش برای هميشه آزاد كرده و او را مسلّح كند به سلاح دعا و راز و نياز با خدا و سپری در مقابل شعله های آتش جهنم به دست بدهد زيرا [[امام محمد باقر(ع)]] می فرمايد: «... روزه سپر است برای انسان در برابر آتش و [[صدقه|صدقه دادن]]، گناهان را نابود می كند و به پا خواستن در شب، خدا را به ياد انسان می آورد».<ref>{{یادکرد کتاب|عنوان=بحارالأنوار|نام=محمد باقر|نام خانوادگی=مجلسي|جلد=65|صفحه=331|فصل=باب 27، حکایت 6}}</ref> | ||
| خط ۲۴: | خط ۲۵: | ||
[[شیخ صدوق]] عالم شیعی قرن چهارم این روایت را در [[کتاب الامالی]] نقل کرده است.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=الأمالی|تاریخ=1376|نام=محمد بن علی|نام خانوادگی=ابن بابویه|صفحه=237|مکان=تهران|فصل=مجلس۴۲، حدیث۲}}</ref> | [[شیخ صدوق]] عالم شیعی قرن چهارم این روایت را در [[کتاب الامالی]] نقل کرده است.<ref name=":0">{{یادکرد کتاب|عنوان=الأمالی|تاریخ=1376|نام=محمد بن علی|نام خانوادگی=ابن بابویه|صفحه=237|مکان=تهران|فصل=مجلس۴۲، حدیث۲}}</ref> | ||
== منابع == | ==منابع== | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = حدیث | |||
| شاخه فرعی۱ = فقه الحدیث | | شاخه فرعی۱ = فقه الحدیث | ||
| شاخه فرعی۲ = دلالت حدیث | | شاخه فرعی۲ = دلالت حدیث | ||
| شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = - | |||
| تیترها = - | |||
| ویرایش = شد | |||
| لینک‌دهی = شد | |||
| ناوبری = | |||
| نمایه = | |||
| تغییر مسیر = شد | |||
| ارجاعات = | |||
| ارزیابی کمی = | |||
| ارزیابی کیفی = | |||
| تکمیل = | |||
| اولویت = ج | |||
| کیفیت = ب | |||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ ۲۷ نوامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۳:۰۰
در حدیثی آمده است: «زمستان بهار مؤمن است» مراد چیست؟
حدیث «زمستان بهار مؤمن است» به این معناست که فصل زمستان، با وجود سردی و سختی‌هایش، می‌تواند به عنوان زمانی برای رشد و شکوفایی
روحی و معنوی مؤمنان تلقی شود. در این فصل، مؤمنان می‌توانند به تفکر، عبادت و نزدیکی به خداوند بپردازند و از فرصت‌های معنوی بهره‌برداری کنند.
این حدیث به نوعی به این نکته اشاره دارد که در سختی‌ها و چالش‌ها، فرصت‌هایی برای رشد و تعالی وجود دارد. همان‌طور که در بهار، طبیعت به شکوفایی می‌رسد، در زمستان نیز مؤمن می‌تواند با صبر و استقامت، به تقویت ایمان و ارتباط خود با خدا بپردازد. به عبارت دیگر، زمستان می‌تواند به عنوان یک دوره‌ای از آمادگی و پرورش روحی برای ورود به فصل‌های بهتر و شکوفاتر زندگی تلقی شود.
متن حدیث
از امام صادق(ع) و رسول خدا(ص) آمده که زمستان بهار مؤمن است.:[۱]
| « | الشِّتَاءُ رَبِيعُ الْمُؤْمِنِ يَطُولُ فِيهِ لَيْلُهُ فَيَسْتَعِينُ بِهِ عَلَى قِيَامِهِ وَ يَقْصُرُ فِيهِ نَهَارُهُ فَيَسْتَعِينُ بِهِ عَلَى صِيَامِهِ | زمستان بهار مومن است از شبهای طولانیاش برای شب زندهداری واز روزهای کوتاهش برای روزه داری بهره میگیرد. | » |
راز بهار بودن فصل زمستان برای مؤمن
با روزه خود می تواند جلو شهوترانی را گرفته و نفس أماره را در بند بكشد تا روح خويش برای هميشه آزاد كرده و او را مسلّح كند به سلاح دعا و راز و نياز با خدا و سپری در مقابل شعله های آتش جهنم به دست بدهد زيرا امام محمد باقر(ع) می فرمايد: «... روزه سپر است برای انسان در برابر آتش و صدقه دادن، گناهان را نابود می كند و به پا خواستن در شب، خدا را به ياد انسان می آورد».[۲]
حديثي كه در سؤال به آن اشاره شده است هم از پيامبر اكرم(ص) و هم از امام صادق(ع) در منابع روائی ما آمده است و مضمون حديث اين است كه: «زمستان بهار مؤمن است چون شب های آن طولانی است و مؤمن از آن (برای عبادت، دعا و مناجات) كمک می جويد و روزهايش كوتاه است و مؤمن برای روزه گرفتن از آن كمک می طلبد».[۳]
امام جعفر صادق (ع) فرمودند: روزها و شب های زمستان بهترین فرصت برای راز و نیاز و مناجات با خداوند است و استفاده از این فرصت یعنی برخاستن از خواب شیرین در دل شب و اندیشیدن در قدرت خدا که طبق فرمایش امام جعفر صادق(ع):«افضل العباده إدمان التفکر فی الله و فی قدرته؛ برترین عبادات مداومت نمودن بر تفکر درباره خداوند و قدرت او است»[۴]
نیز روزه گرفتن در روزهای کوتاه زمستانی، بهترین فرصت است برای کسانی که می‌خواهند روزه‌های قضای خود را بگیرند و کسانی که می‌خواهند طعم روزه‌های مستحبی را بچشند و شاید به همین دلیل، پیامبر گرامی اسلام(ص) فرمودند که «روزه زمستان، غنیمتی فرح‌بخش است:[۵] «الصوم فی الشتاء الغنیمه البارده»
شیخ صدوق عالم شیعی قرن چهارم این روایت را در کتاب الامالی نقل کرده است.[۶]