دعای افطار: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
 
(۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشد)
خط ۶: خط ۶:
هنگام افطار، خواندن هر دعایی مفید دانسته شده است. با این حال در [[روایات اسلامی]] دعای افطار به چند گونه نقل شده است:
هنگام افطار، خواندن هر دعایی مفید دانسته شده است. با این حال در [[روایات اسلامی]] دعای افطار به چند گونه نقل شده است:


* [[پیامبر اکرم(ص)]] موقع افطار می‌فرمود: «اللَّهُمَ‏ لَكَ‏ صُمْنَا وَ عَلَى‏ رِزْقِكَ‏ أَفْطَرْنَا فَتَقَبَّلْهُ‏ مِنَّا ذَهَبَ‏ الظَّمَأُ وَ ابْتَلَّتِ‏ الْعُرُوقُ‏ وَ بَقِيَ‏ الْأَجْر؛ خداوندا براى تو روزه گرفتیم و با روزى تو افطار کردیم. روزه را از ما بپذير. تشنگى رفت، رگ‌ها پاكيزه شد و پاداش باقی ماند».<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، داراکتب الاسلامیه، چاپ اول، ۱۳۶۵ش، ج۴، ص۹۵.</ref>
* [[پیامبر اکرم(ص)]] موقع افطار می‌فرمود: {{عربی|اللَّهُمَ‏ لَكَ‏ صُمْنَا وَ عَلَى‏ رِزْقِكَ‏ أَفْطَرْنَا فَتَقَبَّلْهُ‏ مِنَّا ذَهَبَ‏ الظَّمَأُ وَ ابْتَلَّتِ‏ الْعُرُوقُ‏ وَ بَقِيَ‏ الْأَجْر|ترجمه=خداوندا براى تو روزه گرفتیم و با روزى تو افطار کردیم. روزه را از ما بپذير. تشنگى رفت، رگ‌ها پاكيزه شد و پاداش باقی ماند.}}<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، داراکتب الاسلامیه، چاپ اول، ۱۳۶۵ش، ج۴، ص۹۵.</ref>
* [[امام کاظم(ع)]] از پدرانش نقل می‌کند که وقتی یک روز را روزه گرفتی موقع افطار بگو: «اللَّهُمَ‏ لَكَ‏ صُمْتُ‏ وَ عَلَى‏ رِزْقِكَ‏ أَفْطَرْتُ ُ وَ عَلَيْكَ‏ تَوَكَّلْت‏؛ خداوندا براى تو روزه گرفتم، با روزى تو افطار می‌كنم و بر تو توکل می‌کنم».<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، ۱۴۰۴ق، ج۹۵، ص۱۵.</ref><span></span><span></span>
* [[امیرالمؤمنین|امیرمومنان(ع)]] هنگام افطار اینگونه دعا می‌کرد: {{متن عربی| بِسْمِ اللَّهِ اللَّهُمَ‏ لَكَ‏ صُمْنَا وَ عَلَى رِزْقِكَ أَفْطَرْنَا فَتَقَبَّلْهُ‏ مِنَّا إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ‏|ترجمه= به نام خدا،خدایا برای تو روزه‏گرفتیم،و بر روزی تو افطار کردیم،خدایا از ما بپذیر،که تو شنوا و دانایی.}}<ref>طوسى، محمد بن الحسن، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، بيروت، موسسه فقه الشیعه، چاپ اول، ۱۴۱۱ ق، ج۲، ص۶۲۶.</ref>
* [[امام کاظم(ع)]] از پدرانش نقل می‌کند که وقتی یک روز را روزه گرفتی موقع افطار بگو: {{عربی|اللَّهُمَ‏ لَكَ‏ صُمْتُ‏ وَ عَلَى‏ رِزْقِكَ‏ أَفْطَرْتُ ُ وَ عَلَيْكَ‏ تَوَكَّلْت‏|ترجمه=خداوندا براى تو روزه گرفتم، با روزى تو افطار می‌كنم و بر تو توکل می‌کنم.}}.<ref>ابن طاووس، على بن موسى، إقبال الأعمال، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۴۰۹ ق، ج۱، ص۱۱۷.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
  | شاخه اصلی = حدیث
|شاخه فرعی۱ = عبادت در قرآن
| شاخه فرعی۱ = دعا
|شاخه فرعی۲ = دعا
| شاخه فرعی۲ =  
|شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
خط ۲۱: خط ۲۲:
  | تیترها =-
  | تیترها =-
  | ویرایش =شد
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه = شد
  | نمایه = شد
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =شد
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی =شد
  | بازبینی نویسنده =
| ارزیابی کمی =شد
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =ج
  | اولویت =ج

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۲

سؤال

لطفاً دعای موقع افطار را بنویسید.

هنگام افطار، خواندن هر دعایی مفید دانسته شده است. با این حال در روایات اسلامی دعای افطار به چند گونه نقل شده است:

  • پیامبر اکرم(ص) موقع افطار می‌فرمود: «اللَّهُمَ‏ لَكَ‏ صُمْنَا وَ عَلَى‏ رِزْقِكَ‏ أَفْطَرْنَا فَتَقَبَّلْهُ‏ مِنَّا ذَهَبَ‏ الظَّمَأُ وَ ابْتَلَّتِ‏ الْعُرُوقُ‏ وَ بَقِيَ‏ الْأَجْر؛ خداوندا براى تو روزه گرفتیم و با روزى تو افطار کردیم. روزه را از ما بپذير. تشنگى رفت، رگ‌ها پاكيزه شد و پاداش باقی ماند.»[۱]
  • امیرمومنان(ع) هنگام افطار اینگونه دعا می‌کرد: «بِسْمِ اللَّهِ اللَّهُمَ‏ لَكَ‏ صُمْنَا وَ عَلَى رِزْقِكَ أَفْطَرْنَا فَتَقَبَّلْهُ‏ مِنَّا إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ‏؛ به نام خدا،خدایا برای تو روزه‏گرفتیم،و بر روزی تو افطار کردیم،خدایا از ما بپذیر،که تو شنوا و دانایی.»[۲]
  • امام کاظم(ع) از پدرانش نقل می‌کند که وقتی یک روز را روزه گرفتی موقع افطار بگو: «اللَّهُمَ‏ لَكَ‏ صُمْتُ‏ وَ عَلَى‏ رِزْقِكَ‏ أَفْطَرْتُ ُ وَ عَلَيْكَ‏ تَوَكَّلْت‏؛ خداوندا براى تو روزه گرفتم، با روزى تو افطار می‌كنم و بر تو توکل می‌کنم.».[۳]

منابع

  1. کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، داراکتب الاسلامیه، چاپ اول، ۱۳۶۵ش، ج۴، ص۹۵.
  2. طوسى، محمد بن الحسن، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، بيروت، موسسه فقه الشیعه، چاپ اول، ۱۴۱۱ ق، ج۲، ص۶۲۶.
  3. ابن طاووس، على بن موسى، إقبال الأعمال، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۴۰۹ ق، ج۱، ص۱۱۷.