دعای «یا محسن قد اتاک المسیء»: تفاوت میان نسخه‌ها
برچسب‌ها: برگردانده‌شده ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =') |
||
| (۳۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۳: | خط ۳: | ||
دعای یا محسن قد اتاک المسیء، چه زمانی خوانده می‌شود؟ | دعای یا محسن قد اتاک المسیء، چه زمانی خوانده می‌شود؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|واژه‌ها}} | |||
'''یا مُحْسِنُ قَدْ اَتاکَ الْمُسیء…''' (ای خداوند نیکوکار، بنده گنهکار به نزدت آمده)، دعایی که خواندن آن پیش از [[تکبیره الاحرام|تکبیرة الاحرامِ]] نماز سفارش شده و در منابع دعایی از [[امام علی(ع)]] نقل شده است. | |||
از امام حسن(ع) نقل شده، وقتی به در مسجد می‌رسید، می‌گفت خدایا میهمان تو به در خانه‌ات رسیده | از [[امام حسن(ع)]] نقل شده، وقتی به در مسجد می‌رسید، پس از اینکه می‌گفت: {{عربی|خدایا میهمان تو به در خانه‌ات رسیده}}، دعای '''یا مُحْسِنُ قَدْ اَتاکَ الْمُسیء…''' را می‌خواند. | ||
== متن دعا == | == متن دعا == | ||
{{ | {{عربی بزرگ | ||
|یَا مُحْسِنُ قَدْ أَتَاکَ الْمُسِیءُ وَ قَدْ أَمَرْتَ الْمُحْسِنَ أَنْ یَتَجَاوَزَ عَنِ الْمُسِیءِ وَ أَنْتَ الْمُحْسِنُ وَ أَنَا الْمُسِیءُ فَبِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَجَاوَزْ عَنْ قَبِیحِ مَا تَعْلَمُ مِنِّی | |||
| ترجمه = ای خداوند نیکوکار، بنده گنهکار، به نزد تو آمده. تو امر کرده‌ای که نیکوکار از گنهکار بگذرد. تو نیکوکار و من گنهکارم، به حق محمد و آل‌محمد، رحمتت را بر او و خاندانش بفرست و از کارهای زشت من که از آن اطلاع داری، بگذر. | |||
| منبع =شیخ طوسی، مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۳۰. | |||
}} | |||
== پیش از آغاز نماز == | == پیش از آغاز نماز == | ||
از امام علی(ع) نقل شده که به یارانش دستور داد | از [[امام علی علیه‌السلام|امام علی(ع)]] نقل شده که به یارانش دستور داد پیش از تکبیرةالاحرامِ نماز ،دعای {{عربی|یا مُحْسِنُ قَدْ اَتاکَ الْمُسیء}} را بخوانند. بر اساس این حدیث، پس از اینکه انسان این دعا را می‌خواند، خداوند می‌گوید: {{متن عربی|ای ملائکه من، گواهی دهید که من از او گذشتم.}} <ref> سید بن طاووس، فلاح السائل و نجاح المسائل، قم، بوستان کتاب، ۱۴۰۶ق، ص۱۵۵.</ref> منابع دعایی<ref>شیخ طوسی، مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۳۰.</ref> و رساله‌های فقهی<ref name=":0">امام خمینی، سید روح‌الله، توضیح المسائل (محشّی)، گردآوری سید محمدحسین بنی‌هاشمی خمینی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص ۵۳۵.</ref> به خواندن این دعا پیش از تکبیره الاحرام نماز اشاره کرده‌اند. | ||
برخی مراجع تقلید معاصر مانند امام | برخی مراجع تقلید معاصر مانند [[امام خمینی]]،<ref>امام خمینی، سید روح‌الله، توضیح المسائل، تحقیق و تصحیح مسلم قلی‌پور گیلانی، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، قم، ۱۴۲۶ق، ص۲۱۱.</ref> [[سید علی سیستانی|آیت الله سیستانی]]<ref name=":0"/> و [[حسین وحید خراسانی|آیت‌الله وحید خراسانی]]<ref>وحید خراسانی، حسین، توضیح المسائل، انتشارات مدرسه امام باقر(ع)، قم، چاپ نهم، ۱۴۲۸ق، ص۱۹۱.</ref> به مستحب بودن این دعا پیش از نماز، اذعان کرده‌اند. | ||
== موارد دیگر == | == موارد دیگر == | ||
امام حسن | [[امام حسن علیه‌السلام|امام حسن(ع)]] وقتی به در مسجد می‌رسید، سرش را بالا آورده و پس از آنکه می‌گفت: {{متن عربی|خدایا میهمان تو به در خانه‌ات رسیده است}} دعای یا محسن قد اتاک المسیء را می‌خواند.<ref>ابن شهرآشوب مازندرانی، محمد بن علی، مناقب آل ابی‌طالب(ع)، قم، انتشارات علامه، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۱۴.</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | {{پانویس|۲}} | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = | | شاخه اصلی = حدیث | ||
| شاخه فرعی۱ = | | شاخه فرعی۱ = دعا | ||
| شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ = | ||
|شاخه فرعی۳ = | |شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
| خط ۳۵: | خط ۴۱: | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| | | ارزیابی کمی =شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت =ج | | اولویت =ج | ||
| خط ۴۱: | خط ۴۷: | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
[[رده:تکبیره الاحرام]] | |||
[[رده:مقاله‌های پیشنهادی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۲۲
سؤال
دعای یا محسن قد اتاک المسیء، چه زمانی خوانده می‌شود؟
درگاه‌ها
یا مُحْسِنُ قَدْ اَتاکَ الْمُسیء… (ای خداوند نیکوکار، بنده گنهکار به نزدت آمده)، دعایی که خواندن آن پیش از تکبیرة الاحرامِ نماز سفارش شده و در منابع دعایی از امام علی(ع) نقل شده است.
از امام حسن(ع) نقل شده، وقتی به در مسجد می‌رسید، پس از اینکه می‌گفت: «خدایا میهمان تو به در خانه‌ات رسیده»، دعای یا مُحْسِنُ قَدْ اَتاکَ الْمُسیء… را می‌خواند.
متن دعا
| « | یَا مُحْسِنُ قَدْ أَتَاکَ الْمُسِیءُ وَ قَدْ أَمَرْتَ الْمُحْسِنَ أَنْ یَتَجَاوَزَ عَنِ الْمُسِیءِ وَ أَنْتَ الْمُحْسِنُ وَ أَنَا الْمُسِیءُ فَبِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ تَجَاوَزْ عَنْ قَبِیحِ مَا تَعْلَمُ مِنِّی[۱]
ای خداوند نیکوکار، بنده گنهکار، به نزد تو آمده. تو امر کرده‌ای که نیکوکار از گنهکار بگذرد. تو نیکوکار و من گنهکارم، به حق محمد و آل‌محمد، رحمتت را بر او و خاندانش بفرست و از کارهای زشت من که از آن اطلاع داری، بگذر. |
» |
پیش از آغاز نماز
از امام علی(ع) نقل شده که به یارانش دستور داد پیش از تکبیرةالاحرامِ نماز ،دعای «یا مُحْسِنُ قَدْ اَتاکَ الْمُسیء» را بخوانند. بر اساس این حدیث، پس از اینکه انسان این دعا را می‌خواند، خداوند می‌گوید: «ای ملائکه من، گواهی دهید که من از او گذشتم.» [۲] منابع دعایی[۳] و رساله‌های فقهی[۴] به خواندن این دعا پیش از تکبیره الاحرام نماز اشاره کرده‌اند.
برخی مراجع تقلید معاصر مانند امام خمینی،[۵] آیت الله سیستانی[۴] و آیت‌الله وحید خراسانی[۶] به مستحب بودن این دعا پیش از نماز، اذعان کرده‌اند.
موارد دیگر
امام حسن(ع) وقتی به در مسجد می‌رسید، سرش را بالا آورده و پس از آنکه می‌گفت: «خدایا میهمان تو به در خانه‌ات رسیده است» دعای یا محسن قد اتاک المسیء را می‌خواند.[۷]
منابع
- ↑ شیخ طوسی، مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۳۰.
- ↑ سید بن طاووس، فلاح السائل و نجاح المسائل، قم، بوستان کتاب، ۱۴۰۶ق، ص۱۵۵.
- ↑ شیخ طوسی، مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، بیروت، مؤسسة فقه الشیعة، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۳۰.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ امام خمینی، سید روح‌الله، توضیح المسائل (محشّی)، گردآوری سید محمدحسین بنی‌هاشمی خمینی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۴۲۴ق، ج۱، ص ۵۳۵.
- ↑ امام خمینی، سید روح‌الله، توضیح المسائل، تحقیق و تصحیح مسلم قلی‌پور گیلانی، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، قم، ۱۴۲۶ق، ص۲۱۱.
- ↑ وحید خراسانی، حسین، توضیح المسائل، انتشارات مدرسه امام باقر(ع)، قم، چاپ نهم، ۱۴۲۸ق، ص۱۹۱.
- ↑ ابن شهرآشوب مازندرانی، محمد بن علی، مناقب آل ابی‌طالب(ع)، قم، انتشارات علامه، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۱۴.