ترتیب سوره‌های قرآن توسط صحابه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
برچسب‌ها: ویرایش همراه ویرایش از وبگاه همراه
 
(۹ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Rezapour}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۶: خط ۵:
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}


== ترتیب آیه‌های قرآن ==
ترتیب سوره‌های قرآن را بسیاری از [[تفسیر|مفسران]] و دانشمندان [[علوم قرآنی]]، به [[اجتهاد]] و نظر [[صحابه]] دانسته‌اند. [[علامه طباطبایی]]، نویسنده [[تفسیر المیزان]]، معتقد است ترتیب سوره‌ها توسط صحابه صورت گرفته است. در مقابل، برخی مانند [[سید مرتضی]] و [[آیت‌الله خویی]] معتقدند ترتیب سوره‌های قرآن، [[توقیفی بودن|توقیفی]] است و پیامبر اسلام از طریق [[وحی]]، سوره‌ها را مرتب نموده و در ادامه نیز سوره‌ها بر همین اساس مرتب شدند.
بنابراین، آیات قرآن بر اساس ترتیب نزول، در قالب سوره‌ها مرتب شدند. گاهی رعایت ترتیب نزول آنها به دستور پیامبر اکرم انجام می‌گرفت؛ مثلاً حضرت دستور می‌داد که یک یا چند آیه را در لابه لای سوره‌ای قرار دهند که قبلاً نازل شده و پایان یافته بود. این‌گونه تنظیم که خارج از روال طبیعی نزول آیات بود، به تصریح و تعیین پیامبر اکرم نیاز داشت و بی‌تردید در آن، حکمت و مصلحتی بوده است.


ابن‌عباس می‌گوید:
پیرامون آیات قرآن، ترتیب بیشتر آیات را به دستور پیامبر دانسته‌اند که براساس ترتیب نزول، مرتب شده‌اند. با این حال برخی مفسران مانند علامه طباطبایی و آیت الله معرفت معتقدند ترتیب برخی آیات به اجتهاد و رأی صحابه صورت گرفته و تعداد این آیات کم نیست.


آخرین آیه‌ای که نازل شد و اتقوا یوماً ترجعون فیه الی الله بود. جبرئیل به پیامبر اعلام کرد که آن را آیهٔ ۲۸۱ سورهٔ بقره قرار دهد.<ref>حسن بن ابی الحسن دیلمی، ارشاد القلوب، ج۱، ص۳۸.</ref>
ولی با این حال از توقیفی بودن همهٔ آیات نمی‌توان دفاع کرد. به نظر برخی از مفسران مانند: علامه طباطبایی، آیت الله معرفت و… با این‌که ترتیب آیات بیش‌تر سوره‌های قرآن کریم، توقیفی است، ولی تعداد سوره‌هایی که تنظیم بعضی از آیات آنها به اجتهاد و رأی صحابه صورت گرفته، کم نیست، و وقوع برخی از آیات که به صورت متفرق نازل شده، در جایی که فعلاً قرار دارند، خالی از مداخلهٔ اجتهادی صحابه نبوده است و این مسئله از ظاهر روایات جمع در زمان خلیفهٔ اول به خوبی به دست می‌آید.<ref>المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۲، ص۱۲۷؛ الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۲۱۴.</ref>
{{همچنین ببینید|جمع‌آوری قرآن در زمان پیامبر اسلام}}
== ترتیب سوره‌های قرآن ==
== ترتیب سوره‌های قرآن ==
بسیاری از [[تفسیر|مفسران]] و دانشمندان [[علوم قرآنی]] معتقدند، ترتیب سوره‌های قرآن به[[اجتهاد]] و نظر [[صحابه]] بوده است.
بسیاری از [[تفسیر|مفسران]] و دانشمندان [[علوم قرآنی]] معتقدند، ترتیب سوره‌های قرآن به [[اجتهاد]] و نظر [[صحابه]] بوده است. [[علامه طباطبایی]]، نویسنده [[تفسیر المیزان]]، معتقد است ترتیب سوره‌ها توسط صحابه بود؛ برای نمونه، [[عثمان بن عفان|عثمان]] خلیفه سوم، سوره برائت را بعد از سوره انفال قرار داد.<ref name=":0" /> همچنین مصحف‌های قرآن در ترتیب، با یکدیگر، اختلاف و مغایرت داشتند.<ref name=":0" /> روایت شده مصحف [[امام علی(ع)]] براساس نزول بوده و نخستین سوره آن، [[سوره علق]] و سپس [[سوره مدثر]] و … بوده است.<ref name=":0">طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش،  ج۱۲، ص۱۷۹.</ref>


[[علامه طباطبایی]] نویسنده [[تفسیر المیزان]]، معتقد است ترتیب سوره‌ها توسط صحابه بود؛ زیرا [[عثمان بن عفان|عثمان]] خلیفه سوم، سوره برائت را بعد از سوره انفال قرار داد.<ref name=":0"/> همچنین مصحف‌های قرآن در ترتیب، با یکدیگر، اختلاف و مغایرت داشتند.<ref name=":0"/> روایت شده مصحف [[امام علی(ع)]] براساس نزول بوده و نخستین سوره آن، [[سوره علق]] و سپس [[سوره مدثر]] و … بوده است.<ref name=":0">طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ص۱۲۳.</ref>
[[جلال‌الدین سیوطی]] از مفسران و عالمان [[اهل‌سنت]] نیز ترتیب سوره‌های قرآن را به اجتهاد صحابه دانسته و می‌گوید: «عموم عالمان معتقدند که ترتیب سوره‌ها به اجتهاد صحابه بوده است».<ref>سیوطی، عبد الرحمن بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، الهيئة المصرية العامة للكتاب، ۱۳۹۴ق، ج۱، ص۱۳۵.</ref> در مقابل برخی معتقدند ترتیب سوره‌های قرآن، [[توقیفی بودن|توقیفی]] است و پیامبر اسلام از طریق [[وحی]]، سوره‌ها را مرتب نموده و در ادامه نیز سوره‌ها بر همین اساس مرتب شدند.<ref>ابيارى، ابراهيم، الموسوعة القرآنية، مصر - قاهره، موسسة سجل العرب، چاپ اول، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۳۳۹.</ref>


[[جلال‌الدین سیوطی]] از مفسران و عالمان [[اهل‌سنت]] نیز ترتیب سوره‌های قرآن را به اجتهاد صحابه دانسته و می‌گوید: «عموم علما معتقدند که ترتیب سوره‌ها به اجتهاد صحابه است».<ref>الاتقان فی علوم القرآن، ص۱۳۵.</ref>
سید مرتضی علم الهدی، [[آیت‌الله خویی]] و دیگران معتقدند که سوره‌های قرآن کریم به همین ترتیب کنونی در زمان حیات پیامبر و به دستور ایشان، مرتب شده است. این افراد بعید می‌دانند پیامبر مسئله‌ای با این اهمیت را به حال خود رها کرده باشد، تا پس از ایشان، دیگران نظم و ترتیب دهند.<ref>معرفت، محمدهادى، تاريخ قرآن، تهران، سازمان مطالعه و تدوين كتب علوم انسانى دانشگاه ها (سمت)، چاپ پنجم، ۱۳۸۲ش، ص۸۴. البیان فی علوم القرآن، ترجمه: محمد صادق نجفی و هاشم‌زاده هریسی.</ref>


در مقابل برخی معتقدند ترتیب سوره‌های قرآن، [[توقیفی بودن|توقیفی]] است و پیامبر اسلام از طریق [[وحی]]، سوره‌ها را مرتب نموده و در ادامه نیز سوره‌ها بر همین اساس مرتب شدند.<ref>جمعی از محققان، علوم القرآن عند المفسرون، ص۴۵۱–۴۶۰.</ref>
== ترتیب آیه‌های قرآن ==
 
آیات قرآن بر اساس ترتیب نزول، در قالب سوره‌ها مرتب شدند. گاهی رعایت ترتیب نزول آنها به دستور پیامبر اکرم انجام می‌گرفت. برای نمونه پیامبر دستور داد که یک یا چند آیه را در لابه لای سوره‌ای قرار دهند که پیش‌تر نازل شده بود.  
سید مرتضی علم الهدی، [[آیت‌الله خویی]] و دیگران معتقدند که سوره‌های قرآن کریم به همین ترتیب کنونی در زمان حیات پیامبر و به دستور ایشان، مرتب شده است. این افراد بعید می‌دانند پیامبر مسئله‌ای با این اهمیت، به حال خود رها کرده باشد، تا پس از ایشان، دیگران نظم و ترتیب دهند.<ref>البیان فی علوم القرآن، ترجمهٔ محمد صادق نجفی و هاشم‌زاده هریسی.</ref>
 
آیت‌الله خویی معتقد است، اجتهادی بودن ترتیب آیات و سوره‌ها توسط صحابه، امری اشتباه است و با قرآن، [[سنت]]، [[اجماع]] و عقل مخالف است؛ زیرا عظمت قرآن، اهمیت دادن پیامبر به حفظ و جمع آن و تلاش مسلمانان به توصیه‌ها با اجتهادی بودن ترتیب آیات و سوره‌ها به دست صحابه منافات دارد.<ref>شیخ طوسی، التبیان فی تفسیر القرآن، ص۲۵۳–۲۵۷.</ref> [[قاضی ابوبکر باقلانی]] معتقد است مردم ترتیب آیات هر سوره به آنچه پیامبر فرموده بود، ثبت نمودند.


البته عالمان معتقدند از توقیفی‌بودن همه آیات نمی‌توان دفاع کرد. برخی مفسران مانند علامه طباطبایی، آیت الله معرفت و دیگران معتقدند با این‌که ترتیب آیاتِ بیش‌تر سوره‌های قرآن کریم، توقیفی است، ولی تعداد سوره‌هایی که تنظیم بعضی از آیات آنها به اجتهاد و رأی صحابه صورت گرفته، کم نیست، و وقوع برخی از آیات که به صورت متفرق نازل شده، در جایی که فعلاً قرار دارند، خالی از دخالت صحابه نبوده و این مسئله از ظاهر روایات جمع در زمان خلیفهٔ اول به خوبی به دست می‌آید.<ref>طباطبائی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۲، ص۱۷۹. سیوطی، عبد الرحمن بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۲۱۴.</ref>{{همچنین ببینید|جمع‌آوری قرآن در زمان پیامبر اسلام}}
== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس|۲}}
{{پانویس|۲}}
{{تدوین قرآن}}
{{شاخه
{{شاخه
| شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
| شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
خط ۳۷: خط ۳۰:
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =-
  | شناسه = شد
  | تیترها =-
  | تیترها = شد
  | ویرایش =شد
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =شد
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =
  | ناوبری = شد
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =شد
  | تغییر مسیر =شد
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی =
  | ارزیابی کمی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =ج
  | اولویت =ج

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۹

سؤال

آیا ترتیب سوره‌های قرآن توسط صحابه صورت گرفته است؟


ترتیب سوره‌های قرآن را بسیاری از مفسران و دانشمندان علوم قرآنی، به اجتهاد و نظر صحابه دانسته‌اند. علامه طباطبایی، نویسنده تفسیر المیزان، معتقد است ترتیب سوره‌ها توسط صحابه صورت گرفته است. در مقابل، برخی مانند سید مرتضی و آیت‌الله خویی معتقدند ترتیب سوره‌های قرآن، توقیفی است و پیامبر اسلام از طریق وحی، سوره‌ها را مرتب نموده و در ادامه نیز سوره‌ها بر همین اساس مرتب شدند.

پیرامون آیات قرآن، ترتیب بیشتر آیات را به دستور پیامبر دانسته‌اند که براساس ترتیب نزول، مرتب شده‌اند. با این حال برخی مفسران مانند علامه طباطبایی و آیت الله معرفت معتقدند ترتیب برخی آیات به اجتهاد و رأی صحابه صورت گرفته و تعداد این آیات کم نیست.

ترتیب سوره‌های قرآن

بسیاری از مفسران و دانشمندان علوم قرآنی معتقدند، ترتیب سوره‌های قرآن به اجتهاد و نظر صحابه بوده است. علامه طباطبایی، نویسنده تفسیر المیزان، معتقد است ترتیب سوره‌ها توسط صحابه بود؛ برای نمونه، عثمان خلیفه سوم، سوره برائت را بعد از سوره انفال قرار داد.[۱] همچنین مصحف‌های قرآن در ترتیب، با یکدیگر، اختلاف و مغایرت داشتند.[۱] روایت شده مصحف امام علی(ع) براساس نزول بوده و نخستین سوره آن، سوره علق و سپس سوره مدثر و … بوده است.[۱]

جلال‌الدین سیوطی از مفسران و عالمان اهل‌سنت نیز ترتیب سوره‌های قرآن را به اجتهاد صحابه دانسته و می‌گوید: «عموم عالمان معتقدند که ترتیب سوره‌ها به اجتهاد صحابه بوده است».[۲] در مقابل برخی معتقدند ترتیب سوره‌های قرآن، توقیفی است و پیامبر اسلام از طریق وحی، سوره‌ها را مرتب نموده و در ادامه نیز سوره‌ها بر همین اساس مرتب شدند.[۳]

سید مرتضی علم الهدی، آیت‌الله خویی و دیگران معتقدند که سوره‌های قرآن کریم به همین ترتیب کنونی در زمان حیات پیامبر و به دستور ایشان، مرتب شده است. این افراد بعید می‌دانند پیامبر مسئله‌ای با این اهمیت را به حال خود رها کرده باشد، تا پس از ایشان، دیگران نظم و ترتیب دهند.[۴]

ترتیب آیه‌های قرآن

آیات قرآن بر اساس ترتیب نزول، در قالب سوره‌ها مرتب شدند. گاهی رعایت ترتیب نزول آنها به دستور پیامبر اکرم انجام می‌گرفت. برای نمونه پیامبر دستور داد که یک یا چند آیه را در لابه لای سوره‌ای قرار دهند که پیش‌تر نازل شده بود.

البته عالمان معتقدند از توقیفی‌بودن همه آیات نمی‌توان دفاع کرد. برخی مفسران مانند علامه طباطبایی، آیت الله معرفت و دیگران معتقدند با این‌که ترتیب آیاتِ بیش‌تر سوره‌های قرآن کریم، توقیفی است، ولی تعداد سوره‌هایی که تنظیم بعضی از آیات آنها به اجتهاد و رأی صحابه صورت گرفته، کم نیست، و وقوع برخی از آیات که به صورت متفرق نازل شده، در جایی که فعلاً قرار دارند، خالی از دخالت صحابه نبوده و این مسئله از ظاهر روایات جمع در زمان خلیفهٔ اول به خوبی به دست می‌آید.[۵]

منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ طباطبایی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۲، ص۱۷۹.
  2. سیوطی، عبد الرحمن بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، الهيئة المصرية العامة للكتاب، ۱۳۹۴ق، ج۱، ص۱۳۵.
  3. ابيارى، ابراهيم، الموسوعة القرآنية، مصر - قاهره، موسسة سجل العرب، چاپ اول، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۳۳۹.
  4. معرفت، محمدهادى، تاريخ قرآن، تهران، سازمان مطالعه و تدوين كتب علوم انسانى دانشگاه ها (سمت)، چاپ پنجم، ۱۳۸۲ش، ص۸۴. البیان فی علوم القرآن، ترجمه: محمد صادق نجفی و هاشم‌زاده هریسی.
  5. طباطبائی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ج۱۲، ص۱۷۹. سیوطی، عبد الرحمن بن ابی بکر، الاتقان فی علوم القرآن، ج۱، ص۲۱۴.