هروله: تفاوت میان نسخه‌ها

(صفحه‌ای تازه حاوی «{{شروع متن}} {{سوال}} مقصود از «هروله» چيست؟ که به دروغ اين را به امام حسين(ع) در...» ایجاد کرد)
 
جز (اصلاح سؤال)
 
(۱۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
مقصود از «هروله» چيست؟ که به دروغ اين را به امام حسين(ع) در روز عاشورا نسبت مي دهند؟
هروله چیست؟ آیا امام حسین(ع) در روز عاشورا هروله کرد؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
هروله در لغت به معني نوعي راه رفتن است که حد متوسط دويدن و راه رفتن عادي است.
{{درگاه|امام حسین|واژه‌ها}}
'''هَروله''' نوعی دویدن آرام است که توسط مردان در ایام [[حج]] بین [[صفا]] و [[مروه]] انجام می شود. این عمل در حج [[مستحب]] است. در منابع [[حدیث]] و تاریخ مطلبی راجع به هروله [[امام حسین(ع)]] در [[روز عاشورا]] وجود ندارد هر چند انجام آن در مراسم [[عزاداری]] محرم به عنوان سوگواری اشکالی ندارد.
== معنای هروله ==
معنای لغوی: به معنی حالتی بین دویدن و راه رفتن عادی است؛ یعنی دویدن آرام.


يعني دويدن آرام و کنايه از سرعت اجابت خداي تعالي و قبول توبه بنده است.
هرول الرجل: راه رفتن مرد بین دویدن و آهسته رفتن.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ج۱۱، ص۶۹۵، ماده هرول.</ref>


هرول الرجل: راه رفتن مرد بين دويدن و آهسته رفتن.<ref>ابن منظور، لسان العرب، ج۱۱، ص۶۹۵، ماده هرول.</ref>
معنای اصطلاحی: هروله به راه رفتن در بخشی از مسعی (محل سعی بین صفا و مروه) که حاجیان و عمره‌گذاران در [[مکه]] انجام می‌دهند؛ یعنی سعی بین صفا و مروه که از [[ارکان حج]] و عمره است. در قسمتی از این محل مستحب است که حاجی و عمره‌گذار مرد، هروله کند، یعنی به راه رفتن خود کمی سرعت دهد. به طوری که نه راه رفتن عادی باشد و نه دویدن با سرعت. به این عمل هروله می‌گویند.


فيروز آبادي مي گويد: هروله، زياده در راه رفتن است. يعني سرعت دادن به راه رفتن.<ref>فيروز آبادي، قاموس المحيط، ج۳، ص۳۸۷.</ref>
==هروله در انجام حج==
[[فقیهان]] و عارفان می‌گویند: مستحب است که مردان به صورت آرام، در بخشی از مسیر بین صفا و مروه بدوند و هروله کنند این به معنای فرار از [[هوای نفس]] و زیر پا گذاشتن غرور و قدرت آدمی است.<ref>نمایندگی ولی فقیه در امور حج و زیارت، اسرار و معارف حج، تهران، دار الحدیث، ۱۳۸۵ش ص۱۹۱.</ref>


اما در اصطلاح، هروله به راه رفتن در بخشي از مسعي (محل سعي بين صفا و مروه) که حاجيان وعمره گذاران در مکه عمل را انجام مي دهند. يعني سعي بين صفا و مروه که از ارکان حج و عمره است. در قسمتي از اين محل مستحب است که حاجي و عمره گذار مرد، هروله کند، يعني به راه رفتن خود کمي سرعت دهد. به طوري که نه راه رفتن عادي باشد و نه دويدن با سرعت. به اين عمل هروله مي گويند.
[[امام صادق(ع)]] در حدیثی فرمودند: {{عربی|وَ هَرْوِلْ هَرْوَلَةً مِنْ هَواكَ وَ تَبرِّياً مِنْ جَميعِ حَوْلِكَ وَ قُوَّتِكَ|ترجمه=و هَرْوَله كن امّا هروله‌ای كه در معنا، گريختن از هوای نفس و بيزاری جستن از تمام حول و قوّه‌ات باشد.}}<ref>انصاریان، حسین، عرفان اسلامی، ۱۳۸۶ش، دارالعرفان، جلد ۷، ص ۱۷۸.</ref>


چنان چه فقها و عرفا مي گويند: مستحب است که مردان به صورت آرام، در بخشي از مسير بين صفا و مروه بدوند و هروله کنند اين به معناي فرار از هواي نفس و زير پا گذاشتن غرور و قدرت آدمي است.<ref>نمايندگي ولي فقيه در امور حج و زيارت، اسرار و معارف حج، تهران، دار الحديث، ۱۳۸۵ش ص۱۹۱.</ref>
و هم چنین مستحب است که حاجی در وادی محسّر که مکانی بین مشعر و منی است و محل نابودی [[اصحاب فیل]] است، به صورت هروله رد شود و توقف نکند.<ref>صافی گلپایگانی، مناسک حج، ص۱۶۴، مسئله ۱۶۳.</ref>


و به همين مضمون حديثي از امام صادق(ع) وارد شده است که حضرت مي فرمايند: «هرول هروله هرباً من هواک و تبرأ من حولک و قوتک»<ref>مجلسي، محمد باقر، بحارالانوار، بيروت، موسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق، ج۹۶، ص۱۲۴.</ref> براي فرار از هواي نفس هروله کن و خود را از قوت و غرور مبرا کن.
در فلسفه استحباب هروله در مسعی آمده که [[شیطان]] خود را به [[ابراهیم(ع)]] نمایاند و ابراهیم از دست او گریخت تا با وی هم سخن نشود<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بيروت، موسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق، ج۹۶، ص۲۳۷.</ref> یا اینکه ابراهیم به دستور جبرئیل بر شیطان حمله‌ور شد و شیطان گریخت.<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بيروت، موسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق، ج۹۶، ص۲۳۴.</ref>


همان طور که اشاره شد هروله عمل مستحبي است که مخصوص مردان است. ولي براي زنان جايز نيست که هروله کنند و شايد حکمت اين مطلب آن باشد که با توجه به مخلوط بودن زنان و مردان در حال سعي دويدن (آرام) بانوان گاهي موجب تحريک مردان مي شود و تأثير منفي بر فضاي معنوي مسعي مي گذارد. چنان که پيامبر اسلام(ص) فرمودند:
از این رو دویدن (هروله) و به تعبیر دیگر راه رفتن سریع، در بین صفا و مروه مرسوم شد.


يا علي ليس علي النساء هروله بين الصفا و المروه:<ref>شيخ صدوق، الخصال، قم، جامعه مدرسين، (بي تاص۵۱۱.</ref> اي علي براي زنان بين صفا و مروه هروله جايز نيست.
==هروله در واقعه کربلا==
درباره [[امام حسین(ع)]] شاید منظور این باشد که امام، رفتن و برگشتنش، به سوی [[قتلگاه]] و خیمگاه به صورت، راه رفتن هروله‌ای بوده است، شاید این مطلب اشکالی نداشته باشد، ولی اگر کسی بخواهد بگوید استحباب هروله در حج به خاطر امام حسین(ع) می‌باشد، یا این که مستحب است در روز عاشورا یا در [[مجالس روضه]]، هروله کرد، چنین چیزی در اخبار و احادیث وارد نشده است.


و هم چنين مستحب است که حاجي در وادي محسّر که مکاني بين مشعر و مني است و محل نابودي اصحاب فيل است، به صورت هروله رد شود و توقف نکند.<ref>صافي گلپايگاني، مناسک حج، ص۱۶۴، مسئله ۱۶۳.</ref>
امروزه در برخی مناطق، در ایام [[عزاداری امام حسین(ع)]] خیمه بر پا کرده و قتلگاه درست می‌کنند و به صورت تعزیه و عزاداری، بین این دو محل، به روش هروله رفت و آمد می‌کنند. این رفتارها اگر صرفاً به عنوان تعزیه و مراسم عزاداری باشد اشکالی ندارد، ولی نبایستی این اموری را که مستند تاریخی ندارد به تاریخ [[عاشورا]] نسبت داد.


در فلسفه استحباب هروله درمسعي آمده که شيطان خود را به ابراهيم(ع) نماياند و ابراهيم از دست او گريخت تا با وي هم سخن نشود<ref>مجلسي، محمد باقر، همان، ص۲۳۷.</ref> و يا اينکه ابراهيم به دستور جبرئيل بر شيطان حمله ور شد و شيطان گريخت.<ref>همان، ص۲۳۴.</ref>
== مطالعه بیشتر ==
* ''درکربلا چه گذشت''؛ شیخ عباس قمی.
* ''مقتل مقرم''، عبد ارزاق مقرم.


از اين رو دويدن (هروله) و به تعبير ديگر راه رفتن سريع، در بين صفا و مروه مرسوم شد. پس مي بينيم که اين گونه راه رفتن که يک نوع عمل استحبابي است براي مردان در اعمال حج و عمره از زمان حضرت ابراهيم باقي مانده است.
== منابع ==
 
{{پانویس|۲}}
درباره امام حسين(ع) شايد منظورشان اين باشد که امام رفتن و برگشتن اش، به سوي قتلگاه و خيمگاه به صورت، راه رفتن هروله اي بوده است ، شاید این مطلب اشکالی نداشته باشد ، ولي اگر کسي بخواهد بگويد استحباب هروله در حج به خاطر امام حسين(ع) مي باشد، يا اين که مستحب است در روز عاشورا يا در مجالس روضه، هروله کرد، چنين چيزي در اخبار و احاديث وارد نشده است.
 
و البته امروزه در برخي مناطق کشور، مثل کرمانشاه، در ايام عزاداري امام حسين(ع) خيمه بر پا مي کنند قتلگاه درست مي کنند و به صورت تعزيه و عزاداري، بين اين دو محل، به روش هروله رفت و آمد مي کنند. این رفتارها اگر صرفا به عنوان تعزیه و مراسم عزاداری باشد اشکالی ندارد، ولی نبایستی این اموری را که مستند تاریخی ندارد به تاریخ عاشورا نسبت داد.
 
==مطالعه بیشتر==
* درکربلا چه گذشت ؛شیخ عباس قمی .
* مقتل مقرم ،عبد ارزاق مقرم
 
==منابع==
<references />
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =  
  | شاخه اصلی =تاریخ
|شاخه فرعی۱ =  
|شاخه فرعی۱ =تاریخ و سیره معصومان
|شاخه فرعی۲ =  
|شاخه فرعی۲ =امام حسین(ع)
|شاخه فرعی۳ =  
|شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =  
  | شناسه =شد
  | تیترها =  
  | تیترها =شد
  | ویرایش =  
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =  
  | لینک‌دهی =شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =  
  | تغییر مسیر =شد
  | ارجاعات =  
  | ارجاعات =
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت =  
  | اولویت =
  | کیفیت =  
  | کیفیت =
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
[[رده:درگاه امام حسین(ع)]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۲۱:۲۲

سؤال

هروله چیست؟ آیا امام حسین(ع) در روز عاشورا هروله کرد؟

درگاه‌ها
امام حسین.png
واژه-ها.png


هَروله نوعی دویدن آرام است که توسط مردان در ایام حج بین صفا و مروه انجام می شود. این عمل در حج مستحب است. در منابع حدیث و تاریخ مطلبی راجع به هروله امام حسین(ع) در روز عاشورا وجود ندارد هر چند انجام آن در مراسم عزاداری محرم به عنوان سوگواری اشکالی ندارد.

معنای هروله

معنای لغوی: به معنی حالتی بین دویدن و راه رفتن عادی است؛ یعنی دویدن آرام.

هرول الرجل: راه رفتن مرد بین دویدن و آهسته رفتن.[۱]

معنای اصطلاحی: هروله به راه رفتن در بخشی از مسعی (محل سعی بین صفا و مروه) که حاجیان و عمره‌گذاران در مکه انجام می‌دهند؛ یعنی سعی بین صفا و مروه که از ارکان حج و عمره است. در قسمتی از این محل مستحب است که حاجی و عمره‌گذار مرد، هروله کند، یعنی به راه رفتن خود کمی سرعت دهد. به طوری که نه راه رفتن عادی باشد و نه دویدن با سرعت. به این عمل هروله می‌گویند.

هروله در انجام حج

فقیهان و عارفان می‌گویند: مستحب است که مردان به صورت آرام، در بخشی از مسیر بین صفا و مروه بدوند و هروله کنند این به معنای فرار از هوای نفس و زیر پا گذاشتن غرور و قدرت آدمی است.[۲]

امام صادق(ع) در حدیثی فرمودند: «وَ هَرْوِلْ هَرْوَلَةً مِنْ هَواكَ وَ تَبرِّياً مِنْ جَميعِ حَوْلِكَ وَ قُوَّتِكَ؛ و هَرْوَله كن امّا هروله‌ای كه در معنا، گريختن از هوای نفس و بيزاری جستن از تمام حول و قوّه‌ات باشد.»[۳]

و هم چنین مستحب است که حاجی در وادی محسّر که مکانی بین مشعر و منی است و محل نابودی اصحاب فیل است، به صورت هروله رد شود و توقف نکند.[۴]

در فلسفه استحباب هروله در مسعی آمده که شیطان خود را به ابراهیم(ع) نمایاند و ابراهیم از دست او گریخت تا با وی هم سخن نشود[۵] یا اینکه ابراهیم به دستور جبرئیل بر شیطان حمله‌ور شد و شیطان گریخت.[۶]

از این رو دویدن (هروله) و به تعبیر دیگر راه رفتن سریع، در بین صفا و مروه مرسوم شد.

هروله در واقعه کربلا

درباره امام حسین(ع) شاید منظور این باشد که امام، رفتن و برگشتنش، به سوی قتلگاه و خیمگاه به صورت، راه رفتن هروله‌ای بوده است، شاید این مطلب اشکالی نداشته باشد، ولی اگر کسی بخواهد بگوید استحباب هروله در حج به خاطر امام حسین(ع) می‌باشد، یا این که مستحب است در روز عاشورا یا در مجالس روضه، هروله کرد، چنین چیزی در اخبار و احادیث وارد نشده است.

امروزه در برخی مناطق، در ایام عزاداری امام حسین(ع) خیمه بر پا کرده و قتلگاه درست می‌کنند و به صورت تعزیه و عزاداری، بین این دو محل، به روش هروله رفت و آمد می‌کنند. این رفتارها اگر صرفاً به عنوان تعزیه و مراسم عزاداری باشد اشکالی ندارد، ولی نبایستی این اموری را که مستند تاریخی ندارد به تاریخ عاشورا نسبت داد.

مطالعه بیشتر

  • درکربلا چه گذشت؛ شیخ عباس قمی.
  • مقتل مقرم، عبد ارزاق مقرم.

منابع

  1. ابن منظور، لسان العرب، ج۱۱، ص۶۹۵، ماده هرول.
  2. نمایندگی ولی فقیه در امور حج و زیارت، اسرار و معارف حج، تهران، دار الحدیث، ۱۳۸۵ش ص۱۹۱.
  3. انصاریان، حسین، عرفان اسلامی، ۱۳۸۶ش، دارالعرفان، جلد ۷، ص ۱۷۸.
  4. صافی گلپایگانی، مناسک حج، ص۱۶۴، مسئله ۱۶۳.
  5. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بيروت، موسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق، ج۹۶، ص۲۳۷.
  6. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، بيروت، موسسه الوفاء، ۱۴۰۳ق، ج۹۶، ص۲۳۴.