نبودن جزئیات نماز در قرآن: تفاوت میان نسخه‌ها
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
|||
| (۱۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۵: | خط ۵: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
تفصیل و جزئیات نماز و بسیاری از مسائل دیگر در قرآن نیامده و فقط به اصل آن موضوع پرداخته شده است. تفسیر، تبیین و تفصیل احکام و آیات قرآن از طرف خداوند به پیامبر اکرم(ص) سپرده شده است. در بسیاری از آیات قرآن تاکید شده است که پیامبر باید قرآن را برای مردم بیان کرده و تفصیل احکام و آیات را به ایشان بیاموزد. در برخی روایات هم اشاره شده است که احکام برخی از عبادات مثل نماز و روزه در قرآن نیامده و پیامبر مفسر این احکام هستند. | |||
==تفاوت آیات اعتقادی و آیات مربوط به احکام شرعی== | ==تفاوت آیات اعتقادی و آیات مربوط به احکام شرعی== | ||
آیات قرآن در دسته بندی بین احکام شرعی مثل نماز، و بین دیگر آیات مثل آیات اعتقادی، تاریخی و غیره، | آیات [[قرآن]] در دسته بندی بین احکام شرعی مثل نماز، و بین دیگر آیات مثل آیات اعتقادی، تاریخی و غیره، متفاوت هستند. در آیات مربوط به احکام شرعی خداوند در قرآن فقط به بیان اصل آن احکام اشاره می‌کند و مثلا می‌فرماید نماز و روزه بر شما واجب است، اما تفصیل، کیفیت و تبیین آن را به [[پیامبر(ص)]] سپرده است تا خارج از چارچوب قرآن برای مردم بیان کند و فهمیدن آیات قرآن بدون تفسیر و تبیین پیامبر امکان ندارد. پس از پیامبر نیز، امامان معصوم وظیفه تبیین و تشریح احکام شرعی از قرآن را به عهده دارند. | ||
==پیامبر روشنگر و تبیینگر آیات قرآن== | ==پیامبر روشنگر و تبیینگر آیات قرآن== | ||
* '''تبیین قرآن توسط پیامبر''': {{قرآن|وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ|ترجمه=و قرآن را [هم] به سوی تو نازل کردیم به خاطر اینکه برای مردم آنچه را که برای [هدایتشان] به سویشان نازل شده بیان کنی|سوره=نحل|آیه=۴۴}} | |||
علامه طباطبایی در ذیل این آیه می‌نویسد: جمله «لتبین» غایت است برای انزال و مراد از «تفکر» تفکر در ذکر است، تا به این وسیله بفهمند که ذکر حق است و بنا بر این تقدیر معنای آیه چنین می‌شود: ما بسویت ذکر، یعنی قرآن را فرستادیم تا برای همه مردم آنچه را که در این ذکر برای‌شان نازل شده و آنچه این ذکر از اصول معارف و احکام و شرایع و تاریخ احوال امت‌های گذشته و آنچه از سنت خدا بر آنان جریان یافته را دربردارد، بیان کنی و دیگر برای این امید بود که در ذکر، تفکر کنند، | علامه طباطبایی در ذیل این آیه می‌نویسد: جمله «لتبین» غایت است برای انزال و مراد از «تفکر» تفکر در ذکر است، تا به این وسیله بفهمند که ذکر حق است و بنا بر این تقدیر معنای آیه چنین می‌شود: ما بسویت ذکر، یعنی قرآن را فرستادیم تا برای همه مردم آنچه را که در این ذکر برای‌شان نازل شده و آنچه این ذکر از اصول معارف و احکام و شرایع و تاریخ احوال امت‌های گذشته و آنچه از سنت خدا بر آنان جریان یافته را دربردارد، بیان کنی و دیگر برای این امید بود که در ذکر، تفکر کنند، باشد که به حقانیت و از طرف خدا بودن آن واقف گردند یا برای اینکه در آنچه برای‌شان بیان می‌کنی، تفکر کنند.<ref>طباطبائی، محمد حسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۲، ص۳۷۸.</ref> | ||
* :{{قرآن|هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ|ترجمه=اوست خدایی که میان عرب امّی (یعنی قومی که خواندن و نوشتن نمی‌دانستند) پیغمبری بزرگوار از همان مردم برانگیخت که بر آنان آیات وحی خدا تلاوت می‌کند و آنها را (از لوث جهل و اخلاق زشت) پاک می‌سازد و شریعت و احکام کتاب سماوی و حکمت الهی می‌آموزد|سوره=جمعه|آیه=۲}} | * '''آموزش قرآن توسط پیامبر''': {{قرآن|هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ|ترجمه=اوست خدایی که میان عرب امّی (یعنی قومی که خواندن و نوشتن نمی‌دانستند) پیغمبری بزرگوار از همان مردم برانگیخت که بر آنان آیات وحی خدا تلاوت می‌کند و آنها را (از لوث جهل و اخلاق زشت) پاک می‌سازد و شریعت و احکام کتاب سماوی و حکمت الهی می‌آموزد|سوره=جمعه|آیه=۲}} | ||
این آیه می‌گوید یکی از وظایف و مسؤولیت‌های پیامبر(ص) تعلیم کتاب و حکمت است. بنابراین قرآن کتابی است که نیاز به تعلیم دارد و این‌طور نیست، هر کسی بتواند قرآن را بفهمد و مطالب و احکام آن را درک کند. | این آیه می‌گوید یکی از وظایف و مسؤولیت‌های پیامبر(ص) تعلیم کتاب و حکمت است. بنابراین قرآن کتابی است که نیاز به تعلیم دارد و این‌طور نیست، هر کسی بتواند قرآن را بفهمد و مطالب و احکام آن را درک کند. | ||
* :{{قرآن|وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا|ترجمه=آنچه را رسول خدا برای شما آورده بگیرید (و اجرا کنید)، و از آنچه نهی کرده خودداری نمایید|سوره=حشر|آیه=۷}} | * '''اطاعت از دستورات پیامبر''': {{قرآن|وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا|ترجمه=آنچه را رسول خدا برای شما آورده بگیرید (و اجرا کنید)، و از آنچه نهی کرده خودداری نمایید|سوره=حشر|آیه=۷}} | ||
قرآن دستور می‌دهد که باید از دستورات پیامبر اطاعت کرد. قرآن کتاب هدایت و تربیت انسان است و کلیات هدایت در آن آمده است. از این رو خداوند جزییات احکام را به پیامبر اسلام سپرده است. | قرآن دستور می‌دهد که باید از دستورات پیامبر اطاعت کرد. قرآن کتاب هدایت و تربیت انسان است و کلیات هدایت در آن آمده است. از این رو خداوند جزییات احکام را به پیامبر اسلام سپرده است. | ||
قرآن و رسول خدا(ص) مکمّل یکدیگرند؛ با نبود هر یک، امر تبلیغ و رسالت کامل نمی‌شود. از حکمت‌های وجود ائمه(ع) بعد از رسول اکرم(ص) نیز همین است. | قرآن و رسول خدا(ص) مکمّل یکدیگرند؛ با نبود هر یک، امر تبلیغ و رسالت کامل نمی‌شود. از حکمت‌های وجود [[ائمه(ع)]] بعد از رسول اکرم(ص) نیز همین است. | ||
امام صادق(ع) فرمودند: {{عربی|إِنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ نَزَلَتْ عَلَيْهِ اَلصَّلاَةُ وَ لَمْ يُسَمِّ اَللَّهُ لَهُمْ ثَلاَثاً وَ لاَ أَرْبَعاً حَتَّى كَانَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ هُوَ اَلَّذِي فَسَّرَ ذَلِكَ لَهُمْ|ترجمه=آیه نماز بر رسول الله نازل شد ولی رکعات آن که سه رکعت یا چهار رکعت نازل نشد و تعیین رکعات و تفسیر نماز را به عهده رسول الله گذاشتند}}<ref>کلینی، اصول کافی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۲۸۶.</ref> | * '''تاکید معصومان بر مفسر قرآن بودن پیامبر''': [[امام صادق(ع)]] فرمودند: {{عربی|إِنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ نَزَلَتْ عَلَيْهِ اَلصَّلاَةُ وَ لَمْ يُسَمِّ اَللَّهُ لَهُمْ ثَلاَثاً وَ لاَ أَرْبَعاً حَتَّى كَانَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ هُوَ اَلَّذِي فَسَّرَ ذَلِكَ لَهُمْ|ترجمه=آیه نماز بر رسول الله نازل شد ولی رکعات آن که سه رکعت یا چهار رکعت نازل نشد و تعیین رکعات و تفسیر نماز را به عهده رسول الله گذاشتند}}<ref>کلینی، اصول کافی، دارالکتب الاسلامیه، تهران، ۱۳۶۳ش، ج۱، ص۲۸۶.</ref> | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
| خط ۳۴: | خط ۳۲: | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = | | شاخه اصلی =فقه | ||
|شاخه فرعی۱ = | | شاخه فرعی۱ =نماز | ||
|شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ = | ||
|شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه = شد | ||
| تیترها = | | تیترها = شد | ||
| ویرایش = | | ویرایش = | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی نویسنده = | |||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۰
سؤال
چرا تفصیل نماز در قرآن نیامده است؟
تفصیل و جزئیات نماز و بسیاری از مسائل دیگر در قرآن نیامده و فقط به اصل آن موضوع پرداخته شده است. تفسیر، تبیین و تفصیل احکام و آیات قرآن از طرف خداوند به پیامبر اکرم(ص) سپرده شده است. در بسیاری از آیات قرآن تاکید شده است که پیامبر باید قرآن را برای مردم بیان کرده و تفصیل احکام و آیات را به ایشان بیاموزد. در برخی روایات هم اشاره شده است که احکام برخی از عبادات مثل نماز و روزه در قرآن نیامده و پیامبر مفسر این احکام هستند.
تفاوت آیات اعتقادی و آیات مربوط به احکام شرعی
آیات قرآن در دسته بندی بین احکام شرعی مثل نماز، و بین دیگر آیات مثل آیات اعتقادی، تاریخی و غیره، متفاوت هستند. در آیات مربوط به احکام شرعی خداوند در قرآن فقط به بیان اصل آن احکام اشاره می‌کند و مثلا می‌فرماید نماز و روزه بر شما واجب است، اما تفصیل، کیفیت و تبیین آن را به پیامبر(ص) سپرده است تا خارج از چارچوب قرآن برای مردم بیان کند و فهمیدن آیات قرآن بدون تفسیر و تبیین پیامبر امکان ندارد. پس از پیامبر نیز، امامان معصوم وظیفه تبیین و تشریح احکام شرعی از قرآن را به عهده دارند.
پیامبر روشنگر و تبیینگر آیات قرآن
- تبیین قرآن توسط پیامبر: ﴿وَأَنْزَلْنَا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ مَا نُزِّلَ إِلَيْهِمْ؛ و قرآن را [هم] به سوی تو نازل کردیم به خاطر اینکه برای مردم آنچه را که برای [هدایتشان] به سویشان نازل شده بیان کنی﴾(نحل:۴۴)
علامه طباطبایی در ذیل این آیه می‌نویسد: جمله «لتبین» غایت است برای انزال و مراد از «تفکر» تفکر در ذکر است، تا به این وسیله بفهمند که ذکر حق است و بنا بر این تقدیر معنای آیه چنین می‌شود: ما بسویت ذکر، یعنی قرآن را فرستادیم تا برای همه مردم آنچه را که در این ذکر برای‌شان نازل شده و آنچه این ذکر از اصول معارف و احکام و شرایع و تاریخ احوال امت‌های گذشته و آنچه از سنت خدا بر آنان جریان یافته را دربردارد، بیان کنی و دیگر برای این امید بود که در ذکر، تفکر کنند، باشد که به حقانیت و از طرف خدا بودن آن واقف گردند یا برای اینکه در آنچه برای‌شان بیان می‌کنی، تفکر کنند.[۱]
- آموزش قرآن توسط پیامبر: ﴿هُوَ الَّذِي بَعَثَ فِي الْأُمِّيِّينَ رَسُولًا مِنْهُمْ يَتْلُو عَلَيْهِمْ آيَاتِهِ وَيُزَكِّيهِمْ وَيُعَلِّمُهُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ؛ اوست خدایی که میان عرب امّی (یعنی قومی که خواندن و نوشتن نمی‌دانستند) پیغمبری بزرگوار از همان مردم برانگیخت که بر آنان آیات وحی خدا تلاوت می‌کند و آنها را (از لوث جهل و اخلاق زشت) پاک می‌سازد و شریعت و احکام کتاب سماوی و حکمت الهی می‌آموزد﴾(جمعه:۲)
این آیه می‌گوید یکی از وظایف و مسؤولیت‌های پیامبر(ص) تعلیم کتاب و حکمت است. بنابراین قرآن کتابی است که نیاز به تعلیم دارد و این‌طور نیست، هر کسی بتواند قرآن را بفهمد و مطالب و احکام آن را درک کند.
- اطاعت از دستورات پیامبر: ﴿وَمَا آتَاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا؛ آنچه را رسول خدا برای شما آورده بگیرید (و اجرا کنید)، و از آنچه نهی کرده خودداری نمایید﴾(حشر:۷)
قرآن دستور می‌دهد که باید از دستورات پیامبر اطاعت کرد. قرآن کتاب هدایت و تربیت انسان است و کلیات هدایت در آن آمده است. از این رو خداوند جزییات احکام را به پیامبر اسلام سپرده است.
قرآن و رسول خدا(ص) مکمّل یکدیگرند؛ با نبود هر یک، امر تبلیغ و رسالت کامل نمی‌شود. از حکمت‌های وجود ائمه(ع) بعد از رسول اکرم(ص) نیز همین است.
- تاکید معصومان بر مفسر قرآن بودن پیامبر: امام صادق(ع) فرمودند: «إِنَّ رَسُولَ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ نَزَلَتْ عَلَيْهِ اَلصَّلاَةُ وَ لَمْ يُسَمِّ اَللَّهُ لَهُمْ ثَلاَثاً وَ لاَ أَرْبَعاً حَتَّى كَانَ رَسُولُ اَللَّهِ صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ هُوَ اَلَّذِي فَسَّرَ ذَلِكَ لَهُمْ؛ آیه نماز بر رسول الله نازل شد ولی رکعات آن که سه رکعت یا چهار رکعت نازل نشد و تعیین رکعات و تفسیر نماز را به عهده رسول الله گذاشتند»[۲]