آیه تلاوت‌شده توسط امام حسین(ع) هنگام خروج از مدینه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۲: خط ۱۲:
{{قرآن|فَخَرَجَ مِنْها خائِفاً يَتَرَقَّبُ قالَ رَبِّ نَجِّني‏ مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمينَ|ترجمه=موسى ترسان و نگران از آنجا بيرون رفت [در حالى كه مى‌]گفت: پروردگارا، مرا از گروه ستمكاران نجات بخش.}}<ref>سوره قصص، آیه ۲۱.</ref>
{{قرآن|فَخَرَجَ مِنْها خائِفاً يَتَرَقَّبُ قالَ رَبِّ نَجِّني‏ مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمينَ|ترجمه=موسى ترسان و نگران از آنجا بيرون رفت [در حالى كه مى‌]گفت: پروردگارا، مرا از گروه ستمكاران نجات بخش.}}<ref>سوره قصص، آیه ۲۱.</ref>


<ref>ابو مخنف كوفى، لوط بن يحيى، نخستين گزارش مستند از نهضت عاشورا / ترجمه وقعه الطفّ، ترجمه: جواد سلیمانی، قم، موسسه آموزشی پژوهشی امام خمینی، چاپ دوم، ۱۳۸۰ش، ص۲۸.</ref>
به نقل از منابع، امام حسین(ع)، پس از اینکه از بیعت با یزید در مدینه امتناع کرد، از بیم کارگزاران حکومت در شب یکشنبه دو روز مانده از رجب سال ۶۰ق مدینه را به قصد مکه ترک کرد. امام(ع) در هنگام ترک مدینه آیه ۲۱ سوره قصص را تلاوت کرد.<ref>فتال نیشابوری، محمد بن احمد، روضة الواعظين و بصيرة المتعظين، قم، منشورات رضی، ۱۳۷۵ش، ص۱۷۲.</ref> [[مرتضی مطهری]] معتقد است که امام حسین(ع) با تلاوت این آیه خود را به حضرت موسی(ع) تشبیه می‌کند که از دست [[فرعون]] می‌گریزد.<ref>مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۶۷.</ref>
 
آیه فوق، بیانگر بخشی از سرگذشت حضرت موسی(ع) می باشد که ستم فرعونیان سبب شد تا ناگزیر شهر خود را ترک کند. حسین بن علی(ع) مانند حضرت موسی(ع) از ستم  سرکشان و ستم پیشگان روزگارش و اذیت دست نشاندگان آنان در امان نبود و بر پیگیری رسالت الهی خود، به ناچار، دیار و دودمان‌شان را ترک نمود.


[[جوادی آملی|آیه الله جوادی آملی]] در این باره می‌نویسد: امام حسین(ع) برای اثبات این که نهضت او مانند قیام موسای کلیم است، گام به گام، آیاتی را که درباره حضرت موسی(ع) نازل شده بود، قرائت می‌فرمودند. بدین سان، سالار شهیدان(ع) خویشتن را وارث حضرت موسی و دیگر پیامبران بزرگ معرفی کرد و به مردم فهماند که من موسای کلیم هستم و یزید به جای فرعون نشسته است و منافقان و مرجفان نیز همانند پیروان فرعونند.<ref>جوادی آملی، عبد الله، حماسه و عرفان، ص۲۰۰.</ref>
[[جوادی آملی|آیه الله جوادی آملی]] در این باره می‌نویسد: امام حسین(ع) برای اثبات این که نهضت او مانند قیام موسای کلیم است، گام به گام، آیاتی را که درباره حضرت موسی(ع) نازل شده بود، قرائت می‌فرمودند. بدین سان، سالار شهیدان(ع) خویشتن را وارث حضرت موسی و دیگر پیامبران بزرگ معرفی کرد و به مردم فهماند که من موسای کلیم هستم و یزید به جای فرعون نشسته است و منافقان و مرجفان نیز همانند پیروان فرعونند.<ref>جوادی آملی، عبد الله، حماسه و عرفان، ص۲۰۰.</ref>

نسخهٔ ‏۳ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۴۳

سؤال

امام حسین(ع) در هنگام خروج از مدینه آیه ۲۱ سوره قصص را خوانده؛ امام(ع) به چه دلیل این آیه را انتخاب کرده است؟

درگاه‌ها
امام حسین.png


آیه‌ تلاوت‌شده توسط امام حسین(ع) هنگام خروج از مدینه [۱]

آیه ۲۱ سوره قصص مضمون سخن حضرت موسی(ع) هنگام ترک مصر است؛ زمانی که پس از کشتن مرد قبطی از ترس فرعون مجبور به فرار شد:[۲]

﴿فَخَرَجَ مِنْها خائِفاً يَتَرَقَّبُ قالَ رَبِّ نَجِّني‏ مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمينَ؛ موسى ترسان و نگران از آنجا بيرون رفت [در حالى كه مى‌]گفت: پروردگارا، مرا از گروه ستمكاران نجات بخش.[۳]

به نقل از منابع، امام حسین(ع)، پس از اینکه از بیعت با یزید در مدینه امتناع کرد، از بیم کارگزاران حکومت در شب یکشنبه دو روز مانده از رجب سال ۶۰ق مدینه را به قصد مکه ترک کرد. امام(ع) در هنگام ترک مدینه آیه ۲۱ سوره قصص را تلاوت کرد.[۴] مرتضی مطهری معتقد است که امام حسین(ع) با تلاوت این آیه خود را به حضرت موسی(ع) تشبیه می‌کند که از دست فرعون می‌گریزد.[۵]

آیه الله جوادی آملی در این باره می‌نویسد: امام حسین(ع) برای اثبات این که نهضت او مانند قیام موسای کلیم است، گام به گام، آیاتی را که درباره حضرت موسی(ع) نازل شده بود، قرائت می‌فرمودند. بدین سان، سالار شهیدان(ع) خویشتن را وارث حضرت موسی و دیگر پیامبران بزرگ معرفی کرد و به مردم فهماند که من موسای کلیم هستم و یزید به جای فرعون نشسته است و منافقان و مرجفان نیز همانند پیروان فرعونند.[۶]

منابع

  1. مفيد، محمد بن محمد، الإرشاد في معرفه حجج الله على العباد، قم، کنگره شیخ مفید، چاپ اول، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۳۵.
  2. طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۳ق، ج۱۶، ص۲۲.
  3. سوره قصص، آیه ۲۱.
  4. فتال نیشابوری، محمد بن احمد، روضة الواعظين و بصيرة المتعظين، قم، منشورات رضی، ۱۳۷۵ش، ص۱۷۲.
  5. مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۶۷.
  6. جوادی آملی، عبد الله، حماسه و عرفان، ص۲۰۰.