منع امام حسین(ع) از رفتن به کوفه توسط محمد بن حنفیه: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷
جز (منبع حدیث آورده شد)
خط ۱۰: خط ۱۰:
صدر و ذیل کلام محمد بن حنفیه میزان ارادت و جایگاه امام حسین(ع) در نزد برادرش را نشان می‌دهد. در ابتدای کلامش آمده: چون محمد بن حنفیه دانست که امام حسین(ع) قصد خروج دارد به خدمت ایشان رسید و گفت: ای برادر شما محبوب‌ترین و عزیزترین انسان‌ها در نزد من هستید و من به چه کسی جز شما باید خیر خواهی و نصحیت خودم را برسانم!؟... ای برادر! بدرستی که تو صحیح‌ترین نظرات را داری و در مقام عمل بهترین و محکم‌ترین عمل را انجام می‌دهی.
صدر و ذیل کلام محمد بن حنفیه میزان ارادت و جایگاه امام حسین(ع) در نزد برادرش را نشان می‌دهد. در ابتدای کلامش آمده: چون محمد بن حنفیه دانست که امام حسین(ع) قصد خروج دارد به خدمت ایشان رسید و گفت: ای برادر شما محبوب‌ترین و عزیزترین انسان‌ها در نزد من هستید و من به چه کسی جز شما باید خیر خواهی و نصحیت خودم را برسانم!؟... ای برادر! بدرستی که تو صحیح‌ترین نظرات را داری و در مقام عمل بهترین و محکم‌ترین عمل را انجام می‌دهی.


در روایتی، محمد بن حنفیه خطاب به [[امام سجاد(ع)]] چنین می‌گوید: «ای فرزند برادرم! می‌دانم که رسول خدا (ص) وصایت و امامت بعد از خودش را به امیرالمومنین(ع) تفویض فرمود و پس از ایشان به [[امام حسن(ع)]] و سپس به امام حسین(ع) رسید…» این بیان محمد بن حنفیه تصریح به امامت و شؤون آن برای امام حسین(ع) دارد.
در روایتی، محمد بن حنفیه خطاب به [[امام سجاد(ع)]] چنین می‌گوید: «ای فرزند برادرم! می‌دانم که رسول خدا (ص) وصایت و امامت بعد از خودش را به امیرالمومنین(ع) تفویض فرمود و پس از ایشان به [[امام حسن(ع)]] و سپس به امام حسین(ع) رسید…»<ref>كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۴۷، حدیث۵.</ref> این بیان محمد بن حنفیه تصریح به امامت و شؤون آن برای امام حسین(ع) دارد.


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۳ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۱۴

سؤال
شیعه به عصمت امام حسین(ع) اعتقاد دارند در حالیکه محمد بن حنفیه همچون اعتقادی را در مورد برادرش نداشت، زیرا او حضرت را از رفتن به کوفه منع کرد و با رفتن او مخالف بود.
درگاه‌ها
امام حسین.png


محمد بن حنفیه برای مشورت و خیرخواهی به امام حسین(ع) توصیه می‌کند که به کربلا نرود:

محمد بن حنفیه پیشبینی جنگ را می‌کرده و نگران جان برادرش بوده از همین جهت به امام حسین(ع) مشورت داد که به کوفه نرود. اما این موضوع هرگز این معنا را نمی‌رساند که امام حسین(ع) معصوم نبوده است. همانطور که خداوند به پیامبرش امر می‌کند که با مسلمانان مشورت کن و از آنان مشورت بگیر و این تناقضی با عصمت ایشان ندارد، در این موضوع هم تناقضی با عصمت امام حسین(ع) ندارد.

صدر و ذیل کلام محمد بن حنفیه میزان ارادت و جایگاه امام حسین(ع) در نزد برادرش را نشان می‌دهد. در ابتدای کلامش آمده: چون محمد بن حنفیه دانست که امام حسین(ع) قصد خروج دارد به خدمت ایشان رسید و گفت: ای برادر شما محبوب‌ترین و عزیزترین انسان‌ها در نزد من هستید و من به چه کسی جز شما باید خیر خواهی و نصحیت خودم را برسانم!؟... ای برادر! بدرستی که تو صحیح‌ترین نظرات را داری و در مقام عمل بهترین و محکم‌ترین عمل را انجام می‌دهی.

در روایتی، محمد بن حنفیه خطاب به امام سجاد(ع) چنین می‌گوید: «ای فرزند برادرم! می‌دانم که رسول خدا (ص) وصایت و امامت بعد از خودش را به امیرالمومنین(ع) تفویض فرمود و پس از ایشان به امام حسن(ع) و سپس به امام حسین(ع) رسید…»[۲] این بیان محمد بن حنفیه تصریح به امامت و شؤون آن برای امام حسین(ع) دارد.

منابع

  1. ابن اعثم، الفتوح، ج۵، ص۲۰
  2. كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۳۴۷، حدیث۵.