آیه تلاوت‌شده توسط امام حسین(ع) هنگام خروج از مدینه: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲: | خط ۲: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
امام حسین(ع) در هنگام | امام حسین(ع) در هنگام ورود به مکه چه آیه‌ای از قرآن را خواند و به چه دلیل؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|امام حسین}} | {{درگاه|امام حسین}} | ||
[[ | '''آیه تلاوت‌شده توسط امام حسین(ع) هنگام ورود به مکه''' آیه ۲۲ [[سوره قصص]] بود که [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] با تلاوت آن امید خود برای امداد و هدایت الهی در راه هدف متعالیش در قیام علیه ظلم را نشان می‌دهد.<ref>نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ش، ص۶۰-۶۱.</ref> | ||
آیه ۲۲ سوره قصص مضمون سخن [[حضرت موسی(ع)]] است زمانی که از مصر گریخته بود و می‌خواست وارد شهر مَدْیَن شود:<ref>طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۳ق، ج۱۶، ص۲۴.</ref> | |||
{{قرآن|وَلَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقَاءَ مَدْيَنَ قَالَ عَسَىٰ رَبِّي أَنْ يَهْدِيَنِي سَوَاءَ السَّبِيلِ|ترجمه=و چون به سوى [شهر] مدين رو نهاد [با خود] گفت: «اميد است پروردگارم مرا به راه راست هدايت كند}}.<ref>سوره قصص، آیه ۲۲.</ref> | |||
در منابع آمده است که امام حسین(ع) هنگامی که از [[مدینه]] برای گریز از بیعت و به قصد قیام به سوی مکه خارج شد، پس از پنج روز به مکه رسید. او هنگام دیدن کوه‌های مکه و قبل از ورود به شهر این آیه را تلاوت کرد.<ref>طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، بی‌نا، بی‌تا، ج۵، ص۳۴۳؛ نیز: ابن‌اعثم کوفی، محمد بن علی، الفتوح، تحقیق علی شیری، بیروت، دار الأضواء، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۲۳.</ref> [[مرتضی مطهری]] معتقد است که امام حسین(ع) با تلاوت این آیه خود را به حضرت موسی(ع) تشبیه می‌کند که از دست [[فرعون]] می‌گریزد.<ref>مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۶۷.</ref> | |||
از نظر محققان، [[امام حسین علیه‌السلام|امام حسین(ع)]] با تلاوت این آیه به این نکته توجه می‌دهد که همان‌گونه که کار حضرت موسی(ع) در ترک وطن خود و پناهنده‌شدنش به یک شهر غریب هدفمند بود، او نیز با ترک مدینه هدفی متعالی دارد که همه انسان‌های الهی در تعقیب آن هستند؛ هدفی متعالی که جز با عنایت و هدایت ویژه الهی دستیابی به آن امکان‌پذیر نیست.<ref>نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ش، ص۶۰-۶۱.</ref> | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۲۳: | خط ۲۸: | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه = | ||
| تیترها = | | تیترها = | ||
| ویرایش = | | ویرایش = | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی = | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
نسخهٔ ۳ سپتامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۰۰
 | این مقاله هماکنون به دست Shamloo در حال ویرایش است. |
امام حسین(ع) در هنگام ورود به مکه چه آیه‌ای از قرآن را خواند و به چه دلیل؟
آیه تلاوت‌شده توسط امام حسین(ع) هنگام ورود به مکه آیه ۲۲ سوره قصص بود که امام حسین(ع) با تلاوت آن امید خود برای امداد و هدایت الهی در راه هدف متعالیش در قیام علیه ظلم را نشان می‌دهد.[۱]
آیه ۲۲ سوره قصص مضمون سخن حضرت موسی(ع) است زمانی که از مصر گریخته بود و می‌خواست وارد شهر مَدْیَن شود:[۲]
﴿وَلَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقَاءَ مَدْيَنَ قَالَ عَسَىٰ رَبِّي أَنْ يَهْدِيَنِي سَوَاءَ السَّبِيلِ؛ و چون به سوى [شهر] مدين رو نهاد [با خود] گفت: «اميد است پروردگارم مرا به راه راست هدايت كند﴾.[۳]
در منابع آمده است که امام حسین(ع) هنگامی که از مدینه برای گریز از بیعت و به قصد قیام به سوی مکه خارج شد، پس از پنج روز به مکه رسید. او هنگام دیدن کوه‌های مکه و قبل از ورود به شهر این آیه را تلاوت کرد.[۴] مرتضی مطهری معتقد است که امام حسین(ع) با تلاوت این آیه خود را به حضرت موسی(ع) تشبیه می‌کند که از دست فرعون می‌گریزد.[۵]
از نظر محققان، امام حسین(ع) با تلاوت این آیه به این نکته توجه می‌دهد که همان‌گونه که کار حضرت موسی(ع) در ترک وطن خود و پناهنده‌شدنش به یک شهر غریب هدفمند بود، او نیز با ترک مدینه هدفی متعالی دارد که همه انسان‌های الهی در تعقیب آن هستند؛ هدفی متعالی که جز با عنایت و هدایت ویژه الهی دستیابی به آن امکان‌پذیر نیست.[۶]
منابع
- ↑ نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ش، ص۶۰-۶۱.
- ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، بیروت، مؤسسة الأعلمی للمطبوعات، ۱۳۹۳ق، ج۱۶، ص۲۴.
- ↑ سوره قصص، آیه ۲۲.
- ↑ طبری، محمد بن جریر، تاریخ الطبری، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت، بی‌نا، بی‌تا، ج۵، ص۳۴۳؛ نیز: ابن‌اعثم کوفی، محمد بن علی، الفتوح، تحقیق علی شیری، بیروت، دار الأضواء، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۲۳.
- ↑ مطهری، مرتضی، حماسه حسینی، تهران، انتشارات صدرا، ۱۳۸۲ش، ج۱، ص۶۷.
- ↑ نجمی، محمدصادق، سخنان حسین بن علی(ع) از مدینه تا کربلا، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۱ش، ص۶۰-۶۱.