خطاب سلام‌های آخر در نماز

سؤال

مخاطب سلام‌های آخر نماز چه کسانی هستند؟

خطاب سلام اول در نماز پیامبر اکرم(ص) می‌باشد. در سلام دوم نمازگزار به همه انبیا و صالحان و بندگان نیک خداوند درود می‌فرستد. در خطاب سلام سوم کمی ابهام وجود دارد. گفته می‌شود در سلام سوم به مخاطبینِ دو سلام پیشین به طور جمعی سلام می‌فرستد.

خطاب سلام

در آخر نماز سه سلام وجود دارد که هرکدام مخاطبی بخصوص دارد.

خطاب سلام اول

سلام اول در نماز خطابش روشن است که رسول خدا(ص) می‌باشد: «السلام عليك أيها النبي و رحمة الله بركاته؛ سلام بر تو باد اى پيغمبر و رحمت خدا و بركات او.»

خطاب سلام دوم

جمله دوم عبارت است: السلام علینا و علی عباد الله الصالحین، در این جمله نمازگزار به وسیله کلمه علینا هم به خود و هم به دیگر نمازگزاران سلام می‌کند و با کلمه «عباد الله الصالحین» به همه بندگان شایسته خدا سلام می‌کند.

قرآن گروه‌های مختلفی را جزء صالحین قرار داده از جمله:

۱. انبیاء: خداوند انبیاء را جزء صالحین دانسته و فرموده: ﴿وَ زَكَرِيَّا وَ يَحْيى‏ وَ عيسى‏ وَ إِلْياسَ كُلٌّ مِنَ الصَّالِحين‏؛ زکریا و یحیی و عیسی و الیاس جز صالحان هستند.﴾(انعام:۸۵) و در آیات دیگر انبیاء دیگر را هم جزو صالحین شمرده است.

۲. مؤمنین: خداوند کسانی را که به خدا و روز قیامت ایمان دارند و امر به معروف و نهی از منکر می‌کنند و در کارهای خیر سرعت می‌گیرند جزو صالحان می‌داند، ﴿یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الآخِرِ وَ یَأْمُرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَوْنَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ یُسارِعُونَ فِی الْخَیْراتِ وَ أُولئِکَ مِنَ الصَّالِحِینَ﴾ ﴿وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ فِی الصَّالِحِینَ؛ و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادند آنها را در زمره صالحان وارد خواهیم کرد.﴾(عنکبوت:۹)

۳. جنیان مؤمن: از آنجا که جنیان دو گروهند، گروهی که ایمان دارند و گروهی که ایمان ندارند لذا بعضی از جنیان صالح و بعضی غیر صالحند. ﴿وَ أَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَ مِنَّا دُونَ ذلِکَ؛ و این‌که در میان ما افرادی صالح و افرادی غیر صالحند.﴾(جن:۱۱)

بنابراین کلمه «عباد الله الصالحین» شامل تمام بندگان شایسته خدا می‌شود؛ چون این کلمه، به صورت جمع آمده آمده است و «ال» اول هم دلالت بر جمیع می‌کند، یعنی هر کس که صالح باشد چه انبیاء باشند و چه مؤمنین انسی و چه مؤمنین جنی، نمازگزار بر همه آنها سلام می‌دهد.

خطاب سلام سوم

جمله سوم: «السّلام علیکم و رحمه الله و برکاته». در این جمله مخاطب مبهم است؛ امّا در روایات مصادیقی را بیان فرموده‌اند. از جمله گفته شده است که: این سلام‌ها خطاب به ملائکه موکل انسان هستند. در بعضی از روایات گفته شده که این سلام خطاب به تمام ملائکه و فرشتگان است و در بعضی آمده که این سلام‌ها به انبیاء الهی است. و شاید هم بتوان گفت: بعد از آن که نمازگزار در سلام اول به رسول خدا(ص) سلام کرد و در سلام دوم به تمام نمازگزاران و تمام بندگان شایسته اعم از انبیاء و مؤمنین انسی و جنّی و ملائکه سلام کرد، در سلام سوم به صورت جمعی به همه آنها سلام می‌دهد و همه را مورد خطاب خود قرار می‌دهد.

تشریع سلام سوم در معراج به رسول خدا(ص): پیامبر(ص) در مورد نماز خود در معراج می‌فرماید: چون به خود و اهل بیت خود صلوات فرستادم استقامت نمودم، دیدم فرشتگان و انبیاء و مرسلین پشت سر من صف کشیده‌اند خطاب به من رسید، ای محمّد: بر ایشان سلام کن، پس گفتم: السلام علیکم و رحمه الله و برکاته. پس وحی رسید سلام و تحیت منم، و تو و ذریه‌ات رحمت و برکات هستید.

سلام‌های آخر نماز از سوی خداوند

اگر ظاهر امر در نظر گرفته شود، گفته می‌شود: این سلام‌ها از طرف نمازگزاران بیان می‌شوند اما در واقع این سلام‌ها از ناحیه خداوند صادر می‌شوند، ولی از زبان نمازگزار بیان می‌شوند؛ و در حقیقت این نمازگزار ترجمان سخن خداوند است و این توفیق به این عبد و نمازگزار داده شده است که سخن خداوند را به مخاطبین برساند.

هم‌چنین در روایات دارد که این سلام‌ها تحیت هستند. بنابراین، این سلام‌ها از ناحیه خداوند و فرشتگان موکل هستند که از زبان آن نمازگزار صادر می‌شوند.

فلسفه سلام‌های آخر نماز

در مورد فلسفه سلام‌های آخر نماز، در روایات اشاراتی وجود دارد؛ از جمله:

امام رضا(ع) در جواب کسی که از ایشان پرسید: چرا خداوند سلام را تحلیل نماز قرار داده و چرا به جای آن، تکبیر و تسبیح یا چیز دیگری قرار نداد، فرمود: چون وقتی نمازگزار خواست شروع به نماز کند، کلام مخلوقین را بر خود حرام کرد و توجه به خدا و خالق کرد؛ اما تحلیل نماز به کلام مخلوقین است و انتقال به طرف مخلوقین است و اولین چیزی که انسان‌ها می‌گویند سلام است.

مطالعه بیشتر

۱. سرّ الصلاه، امام خمینی، ص۱۰۸.

۲. هزار و یک نکته درباره نماز، حسین دیلمی، ص۳۰۹.

۳. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۸۲، ص۳۰۶.