آزادی و آزادگی در مکتب امام حسین(ع)

سؤال

به چه دلیل امام حسین(ع) را سرور آزادگان جهان می‌خوانند؟

درگاه‌ها

آزادی و آزادگی در مکتب امام حسین(ع) از اصول بنیادی و از علل اساسی قیام عاشورا قلمداد شده است. برخی معتقدند مفهوم آزادی و آزادگی با نام امام حسین(ع) و قیام عاشورا گره خورده است.

جایگاه و مفهوم‌شناسی

از نظر برخی محققان، مفهوم آزادی و آزادگی با نام امام حسین(ع) و قیام عاشورا گره خورده است. امام حسین(ع) اگرچه در متون تاریخی و روایی با کنیه «اباعبدالله» نام برده شده، در متون ادبی و قصاید حماسی بیشتر با کنیه «ابوالاحرار» و «سرور آزادگان» شناخته شده است.

برخی محققان آزادی را در مقابل بردگی، اصطلاحی حقوقی و اجتماعی دانسته‌اند که به‌معنای رهایی تن از اسارت و نیز خلاصی از تنگناهای زندگی و انتخاب آگاهانه مسیر حیات است. آنان آزادگی را برتر از آزادی دانسته‌اند و آن را نوعی رهایی انسان از قید و بندهای ذلت‌آور حیات به شمار برده‌اند. همچنین، آزادگی را به‌معنای رهایی عقل و جان آدمی از زندان نفس و شهوت و گام‌برداشتن در وادی عشق و حیرت دانسته‌اند.

بعضی محققان معتقدند از آنجا که پای‌بندی‌های انسان به مظاهر دنیایی چون ثروت، اقوام، مقام، فرزند و... در مسیر آزادی روح او مانع ایجاد می‌کند و اسارت در برابر خواست نفسانی خود نشانه ضعف اراده بشری و نوعی بندگی است، آزادگی (آزادی درونی) خود از مهم‌ترین مراحل آزادی انسان است. این آزادی درونی، پله اول نردبان کمال و مقدمه‌ای برای رسیدن به درجات بالای آزادی، یعنی آزادگی نفس، است. آزادگی در اوج ارزش‌های انسانی قرار دارد و آدمی را از خوی پست حیوانی به معرفت و معنویت می‌رساند.

آزادی و آزادگی در سخنان امام حسین(ع)

در سخنان امام حسین(ع) تأکید بر آزادی و آزادگی، به‌خصوص از آغاز قیام عاشورا در رجب سال۶۰ق، دیده می‌شود؛ از جمله:

• امام حسین(ع) زمانی که به پیش‌باز حر بن یزید ریاحی، پس از بیدار شدن او و جدا شدنش از لشکر کوفه، رفت، به او گفت: «انْتَ حُرٌّ كَما سَمَّتْكَ امُّكَ، وَ انْتَ حرٌّ فِى الدُّنْيا وَ انتَ حُرٌّ فِى‌ الْآخَرة؛ تو آزادمردی چنان که مادرت تو را با همین نام نامید و تو نه‌تنها در این دنیا که در آخرت نیز آزادمردی».
• در قسمتی از خطبه اول امام حسین(ع) در روز عاشورا، قیس بن اشعث، از امام حسین(ع) پرسید که چرا با پسرعمویت، یزید بن معاویه، بیعت نمی‌کنی تا این اختلافات حل شود و کار به جنگ نکشد. امام(ع) در پاسخ گفت: «لَا وَ اللهِ لَا أُعْطِيكُمْ بِيَدِي إِعْطَاءَ الذَّلِيلِ وَ لَا أَفِرُّ فِرَارَ الْعَبِيدِ؛ نه به خدا، نه دست خواری به شما خواهم داد و نه مانند بندگان غیرآزاد فرار خواهم نمود».
• وقتی در آخرین ساعات کارزار عاشورا امام حسین(ع) تعدادی زیادی از سپاه کوفه را به هلاکت رساند، دشمن تلاش کرد تا از خستگی امام(ع) استفاده کند و با فاصله‌انداختن میان او و خیمه‌های حرمْ او را از نظر روحی تضعیف کند. حرکت سپاه کوفه به سمت حرم موجب شد تا امام حسین(ع) با صدایی رسا آنان را چنین مخاطب قرار دهد: «وَيحَكُم يا شيعَةَ آلِ أبي سُفيانَ ! إن لَم يَكُن [لَكُم] دينٌ و كُنتُم لا تَخافونَ المَعادَ فَكونوا أحراراً في دُنياكُم هذِهِ؛ واى بر شما اى پيروانِ خاندان ابوسفيان! اگر دين نداريد و از [روز] معاد نمى‌هراسيد، پس در اين دنيايتان آزاده باشيد» این سخن امام حسین(ع) از مشهورترین سخنان او درباره آزادی و آزادگی قلمداد شده و آن را «منشور جهانی آزادی و آزادگی»، «منشور آزادی» و «حدیث حریت» خوانده‌اند.

آزادی و آزادگی در سخنان یاران امام حسین(ع)

در سخنان بازمانده از یاران امام حسین(ع) معارفی درباره آزادی و آزادگی دیده می‌شود که از نظر محققان به‌روشنی تحت تأثیر مکتب امام حسین(ع) است. از جمله:

• مسلم بن عقیل، سفیر امام حسین(ع) در کوفه، در روز شهادت خود چنین رجز می‌خواند: «أقسَمتُ لا اُقتَلُ إلّا حُرّاً/ و قَد وَجَدتُ المَوتَ شَيئاً مُرّاً؛ سوگند خورده‌ام كه جز به آزادگى كشته نشوم، گرچه مرگ را تلخ يافته‌ام». در منابع آمده که یکی از فرزندان شهید مسلم بن عقیل در کربلا همین رجز پدر درباره آزادی و آزادگی را پیش از شهادت در روز عاشورا می‌خوانده است.
• در برخی روایت‌ها آمده که امام سجاد(ع) در مرثیه‌ای که برای حر بن یزید ریاحی سروده او را آزاده خوانده است: «فَنِعْمَ الْحُرُّ حُرُّ بَني رِياحِ‌/ وَ حُرٌّ عِنْدَ مُخْتَلَفِ الرِّماحِ‌. وَ نِعْمَ الْحُرُّ إِذْ نادى‌ حُسَيْناً/ فَجادَ بِنَفْسِهِ عِنْدَ الصِّباحِ‌؛ حر رياحى چه نيكو آزاده‌ای بود! او هنگام فرودآمدن نيزه‌هاى دشمن آزاده بود. چه نيكو حرى بود كه براى يارى حسين(ع) اعلام آمادگى كرد و صبح‌گاهان جانش را فداى حسين(ع) كرد».