غبطه شهدا به مقام حضرت عباس در بهشت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
با | با اینکه در بهشت جای نگرانی و ملال نیست، چگونه در بهشت، سایر شهداء به مقام حضرت ابوالفضل(ع) غبطه می‌خورند؟ آیا غبطه با داخل‌بودن در بهشت منافات ندارد؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
| خط ۲۶: | خط ۲۶: | ||
|شکل‌بندی منبع = | |شکل‌بندی منبع = | ||
}} | }} | ||
[[ | '''غبطه شهدا به مقام حضرت عباس در بهشت''' با گزاره‌های دینی درباره درجات بهشت و مراتب بهشتیان بر حسب این درجات مطابقت دارد. طبق آیات قرآن [[بهشت]] دارای درجات متفاوتی است و مقام افراد در نتیجه تفاوت اعمال، [[اخلاص]] و معرفت افراد فرق می‌کند.<ref>طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، منشورات اسماعيليان، بی‌تا، ج۲۰، ص۲۳۵.</ref> برخی بهشتیان به مقام افراد بالاتر غبطه می‌خورند.<ref>فتال نیشابوری، محمد بن احمد، روضة الواعظين و بصيرة المتعظين، قم، منشورات رضی، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۴۲۴.</ref> | ||
[[ | [[حضرت عباس(ع)]]، براساس [[روایت|روایات]]، در بهشت جایگاه رفیعی دارد و [[شهداء]] در روز [[قیامت]] به مقام او غبطه می‌خورند.<ref>صدوق، محمد بن علی، الامالی، تهران، کتابچی، ۱۳۷۶ش، ص۴۶۳.</ref> | ||
[[غبطه]] حالتی است که شخص با مشاهده موفقیت و کمال دیگران آرزوی داشتن آن را می‌کند. بدون آن‌که آرزوی نابودی آن‌را برای دیگری نماید.<ref>ابن‌منظور، مکرم بن علی، لسان العرب، بیروت، دار صادر، ۱۴۱۴ق، ج۷، ص۳۵۹.</ref> غبطه با [[حسد]] متفاوت است و [[رذیله اخلاقی]] نیست.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تحقیق علی‌اکبر غفاری، تهران، دارالكتب الإسلامية، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۳۰۷.</ref> | |||
نمونه‌های دیگری نیز برای غبطه افراد در بهشت گفته شده است. [[انبیاء]] به مقام [[پیامبر اسلام(ص)]] غبطه می‌خورند و آرزوی آن مقام را می‌کنند؛ اما این حالت باعث غم و غصه آنان نمی‌شود؛ بلکه خوشحال هستند که افرادی در [[بندگی|بندگی خداوند]] به چنین مقامی رسیده‌اند. | نمونه‌های دیگری نیز برای غبطه افراد در بهشت گفته شده است. [[انبیاء]] به مقام [[پیامبر اسلام(ص)]] غبطه می‌خورند و آرزوی آن مقام را می‌کنند؛ اما این حالت باعث غم و غصه آنان نمی‌شود؛ بلکه خوشحال هستند که افرادی در [[بندگی|بندگی خداوند]] به چنین مقامی رسیده‌اند. | ||
نسخهٔ ۹ ژوئیهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۲
با اینکه در بهشت جای نگرانی و ملال نیست، چگونه در بهشت، سایر شهداء به مقام حضرت ابوالفضل(ع) غبطه می‌خورند؟ آیا غبطه با داخل‌بودن در بهشت منافات ندارد؟
امام سجاد(ع):
«خدا عباس بن علی را رحمت کند... او جان خود را فدای برادرش کرد تا اینکه دستانش جدا شدند. خدا به جای آنها دو بال به او داد که در بهشت با فرشتگان پروزا کند... برای عباس نزد خدا مقامی است که در روز قیامت همه شهیدان غبطه آن را می‌خورند.»
غبطه شهدا به مقام حضرت عباس در بهشت با گزاره‌های دینی درباره درجات بهشت و مراتب بهشتیان بر حسب این درجات مطابقت دارد. طبق آیات قرآن بهشت دارای درجات متفاوتی است و مقام افراد در نتیجه تفاوت اعمال، اخلاص و معرفت افراد فرق می‌کند.[۱] برخی بهشتیان به مقام افراد بالاتر غبطه می‌خورند.[۲]
حضرت عباس(ع)، براساس روایات، در بهشت جایگاه رفیعی دارد و شهداء در روز قیامت به مقام او غبطه می‌خورند.[۳]
غبطه حالتی است که شخص با مشاهده موفقیت و کمال دیگران آرزوی داشتن آن را می‌کند. بدون آن‌که آرزوی نابودی آن‌را برای دیگری نماید.[۴] غبطه با حسد متفاوت است و رذیله اخلاقی نیست.[۵]
نمونه‌های دیگری نیز برای غبطه افراد در بهشت گفته شده است. انبیاء به مقام پیامبر اسلام(ص) غبطه می‌خورند و آرزوی آن مقام را می‌کنند؛ اما این حالت باعث غم و غصه آنان نمی‌شود؛ بلکه خوشحال هستند که افرادی در بندگی خداوند به چنین مقامی رسیده‌اند.
در قرآن از بهشت‌های گوناگون، مانند جنة المأوی، جنه النعیم، جنه الخلد، دارالسلام، جنات عدن، جنة الفردوس نام برده شده است.[۶] وجود مراتب مختلف در بهشت همراه با رنج و ناراحتی افراد ساکن در درجات پایین‌تر نیست. افرادی که به بهشت می‌روند از وضع خود در هر مقامی باشند راضی هستند.
مطالعه بیشتر
- تفسیر موضوعی معاد در قرآن، عبدالله جوادی آملی، ج۵، ص۳۴۸.
- تفسیر نمونه ج۶، ص۱۷۵ و ج۱۱، ص۷۷.
- مجموعه پرسشهای دانشجویی، پرسش و پاسخ نهاد نمایندگی مؤلف گروه محققان، ص۱۷۷.
منابع
- ↑ طباطبایی، سید محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، منشورات اسماعيليان، بی‌تا، ج۲۰، ص۲۳۵.
- ↑ فتال نیشابوری، محمد بن احمد، روضة الواعظين و بصيرة المتعظين، قم، منشورات رضی، ۱۳۷۵ش، ج۲، ص۴۲۴.
- ↑ صدوق، محمد بن علی، الامالی، تهران، کتابچی، ۱۳۷۶ش، ص۴۶۳.
- ↑ ابن‌منظور، مکرم بن علی، لسان العرب، بیروت، دار صادر، ۱۴۱۴ق، ج۷، ص۳۵۹.
- ↑ کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تحقیق علی‌اکبر غفاری، تهران، دارالكتب الإسلامية، ۱۴۰۷ق، ج۲، ص۳۰۷.
- ↑ کاشانی، ملافتح الله، تفسیر منهج الصادقین، جلد ۴، ص۲۹، سوره اعراف، ذیل آیه ۴۳.