اعظم الله اجورنا بمصابنا بالحسين: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
جز (آدرس دهی از منبع اصلی)
خط ۷: خط ۷:
'''أَعْظَمَ اَللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْن''' بخشی از گفتار [[امام باقر(ع)]] است که برای تسلیت‌گفتن در روز عاشورا توصیه شده است. از امام باقر(ع)‌ پرسیده شد که در [[روز عاشورا]] چگونه به یکدیگر تسلیت بگوییم. امام(ع) فرمود: {{متن عربی|أَعْظَمَ اللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْنِ وَ جَعَلَنَا وَ إِيَّاكُمْ مِنَ الطَّالِبِينَ بِثَأْرِهِ مَعَ وَلِيِّه‏ الْإِمَامِ الْمَهْدِيِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ|ترجمه=خداوند ثواب‌های عزادار بودن ما را برای امام حسین(ع) زیاد گرداند. ما و شما را در کنار امام مهدی از آل‌محمد از طلب‌کنندگان خون آن حضرت قرار دهد.}}<ref>شیخ طوسى‏، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، بيروت‏، مؤسسة فقه الشيعة، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۷۷۲.</ref>
'''أَعْظَمَ اَللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْن''' بخشی از گفتار [[امام باقر(ع)]] است که برای تسلیت‌گفتن در روز عاشورا توصیه شده است. از امام باقر(ع)‌ پرسیده شد که در [[روز عاشورا]] چگونه به یکدیگر تسلیت بگوییم. امام(ع) فرمود: {{متن عربی|أَعْظَمَ اللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْنِ وَ جَعَلَنَا وَ إِيَّاكُمْ مِنَ الطَّالِبِينَ بِثَأْرِهِ مَعَ وَلِيِّه‏ الْإِمَامِ الْمَهْدِيِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ|ترجمه=خداوند ثواب‌های عزادار بودن ما را برای امام حسین(ع) زیاد گرداند. ما و شما را در کنار امام مهدی از آل‌محمد از طلب‌کنندگان خون آن حضرت قرار دهد.}}<ref>شیخ طوسى‏، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، بيروت‏، مؤسسة فقه الشيعة، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۷۷۲.</ref>


در برخی روایات، به جای کلمه «أَعْظَمَ» از تعبیر «عَظَّمَ‏» استفاده شده است.<ref>مجلسی، محمدباقر، زاد المعاد- مفتاح الجنان‏، بیروت، موسسة الأعلمي للمطبوعات‏، ۱۴۲۳ق، ص۲۳۳.</ref>
در برخی روایات، به جای کلمه «أَعْظَمَ» از تعبیر «عَظَّمَ‏» استفاده شده است.<ref>ابن قولويه، جعفر بن محمد، كامل الزيارات، نجف اشرف، دار المرتضویه، چاپ اول، ۱۳۵۶ش، ص۱۷۵.</ref>


در ادامه روایت، امام باقر(ع) توصیه می‌کند که اگر شخص توانایی مالی داشت، در آن روز (روز عاشورا) به دنبال نیازمندی‌های خود نرد. از نظر امام(ع) این روز عاشورا روز نحسی است و حاجت در آن روا نمی‌گردد. اگر هم حاجت برآورده شود، برای شخص حاجت‌مند مبارک نبوده و وی خیر نخواهد دید. امام(ع) در ادامه هشدار می‌دهد که در آن روز شخص در منزل خود آذوقه‌ ذخیره نکند؛ زیرا اگر کسی در آن روز در منزلش چیزی را ذخیره کند، برایش مبارک نبوده و برای اهلش نیز برکت نخواهد داشت.<ref>شیخ طوسى‏، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، بيروت‏، مؤسسة فقه الشيعة، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۷۷۳.</ref>
در ادامه روایت، امام باقر(ع) توصیه می‌کند که اگر شخص توانایی مالی داشت، در آن روز (روز عاشورا) به دنبال نیازمندی‌های خود نرود. از نظر امام(ع) این روز عاشورا روز نحسی است و حاجت در آن روا نمی‌گردد. اگر هم حاجت برآورده شود، برای شخص حاجت‌مند مبارک نبوده و وی خیر نخواهد دید. امام(ع) در ادامه هشدار می‌دهد که در آن روز شخص در منزل خود آذوقه‌ ذخیره نکند؛ زیرا اگر کسی در آن روز در منزلش چیزی را ذخیره کند، برایش مبارک نبوده و برای اهلش نیز برکت نخواهد داشت.<ref>شیخ طوسى‏، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، بيروت‏، مؤسسة فقه الشيعة، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۷۷۳.</ref>
== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}

نسخهٔ ‏۲۱ ژوئن ۲۰۲۳، ساعت ۱۳:۳۵

سؤال

معنای «اعظم الله اجورنا بمصابنا بالحسين» چیست؟

درگاه‌ها
امام حسین.png


أَعْظَمَ اَللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْن بخشی از گفتار امام باقر(ع) است که برای تسلیت‌گفتن در روز عاشورا توصیه شده است. از امام باقر(ع)‌ پرسیده شد که در روز عاشورا چگونه به یکدیگر تسلیت بگوییم. امام(ع) فرمود: «أَعْظَمَ اللَّهُ أُجُورَنَا بِمُصَابِنَا بِالْحُسَيْنِ وَ جَعَلَنَا وَ إِيَّاكُمْ مِنَ الطَّالِبِينَ بِثَأْرِهِ مَعَ وَلِيِّه‏ الْإِمَامِ الْمَهْدِيِّ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍ؛ خداوند ثواب‌های عزادار بودن ما را برای امام حسین(ع) زیاد گرداند. ما و شما را در کنار امام مهدی از آل‌محمد از طلب‌کنندگان خون آن حضرت قرار دهد.»[۱]

در برخی روایات، به جای کلمه «أَعْظَمَ» از تعبیر «عَظَّمَ‏» استفاده شده است.[۲]

در ادامه روایت، امام باقر(ع) توصیه می‌کند که اگر شخص توانایی مالی داشت، در آن روز (روز عاشورا) به دنبال نیازمندی‌های خود نرود. از نظر امام(ع) این روز عاشورا روز نحسی است و حاجت در آن روا نمی‌گردد. اگر هم حاجت برآورده شود، برای شخص حاجت‌مند مبارک نبوده و وی خیر نخواهد دید. امام(ع) در ادامه هشدار می‌دهد که در آن روز شخص در منزل خود آذوقه‌ ذخیره نکند؛ زیرا اگر کسی در آن روز در منزلش چیزی را ذخیره کند، برایش مبارک نبوده و برای اهلش نیز برکت نخواهد داشت.[۳]

منابع

  1. شیخ طوسى‏، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، بيروت‏، مؤسسة فقه الشيعة، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۷۷۲.
  2. ابن قولويه، جعفر بن محمد، كامل الزيارات، نجف اشرف، دار المرتضویه، چاپ اول، ۱۳۵۶ش، ص۱۷۵.
  3. شیخ طوسى‏، مصباح المتهجّد و سلاح المتعبّد، بيروت‏، مؤسسة فقه الشيعة، ۱۴۱۱ق، ج۲، ص۷۷۳.