لعن به پذیرنده کار بدون تخصص: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۵ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=Rahmani }}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۵: خط ۴:
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
{{متن عربی|قال الإمام الصّادق(ع): ((مَا أُبَالِي إِلَى مَنِ اِئْتَمَنْتُ خَائِناً أَوْ مُضَيِّعاً|ترجمه= امام صادق(ع) فرمود: تفاوتی ندارد که کار را به «خائن» بسپارم یا به «ناشی»}}<ref>الحیاه، ترجمه احمد آرام، ج۵، ص۴۴۱، حدیث ص۴۴۰.</ref> این حدیث در بردارنده موضوعی بسیار مهم است که از نظر نتیجه فرقی نیست که کار و شغلی و یا پستی و مدیریتی کوچک یا بزرگ به دست شخص خائن سپرده شود، یا شخص ناشی و تخصص ندیده، و فاقد مهارت و کاردانی، و فاقد تحصیلات و تجربیات کارشناسانه و لازم؛ در هر دو صورت، کار تباه است و جامعه زیان دیده و در حکومت‌های دینی، به این اعتبار دین نیز ستم خواهد دید.
{{درگاه|حکومت دینی}}
'''لعن به پذیرنده کار بدون تخصص''' برداشتی است آزاد از برخی کلمات اهل‌بیت‌(ع):


از پیامبر(ص) نقل شده است:
* [[رسول خدا(ص)]] فرمود: {{متن عربی|‏ مَنْ أَفْتَى النَّاسَ بِغَيْرِ عِلْمٍ لَعَنَتْهُ مَلَائِكَةُ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ|ترجمه= کسی که بدون دانش فتوا دهد، فرشتگان آسمان و زمین او را لعنت می‌کنند.}}<ref>برقى، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۲۰۵، حدیث۵۹.</ref>


{{متن عربی|قال النّبّی(ص) :مَن عَمِلَ عَلى غَيرِ عِلمٍ كانَ ما يُفسِدُ أكثَرَ مِمّا يُصلِحُ.|ترجمه=هر کس که بدون دانش (مهارت و تخصّص) به کاری دست زند، بیش از اینکه آن کار را درست انجام دهد، خراب می‌کند.}}<ref>الحیاه، ج۴، ص۴۸۷.</ref>
* [[امام باقر(ع)]] فرمود: {{متن عربی|مَنْ أَفْتَى النَّاسَ‏ بِغَيْرِ عِلْمٍ‏ وَ لا هُدىً‏ مِنَ اللَّهِ لَعَنَتْهُ‏ مَلَائِكَةُ الرَّحْمَةِ وَ مَلَائِكَةُ الْعَذَابِ وَ لَحِقَهُ وِزْرُ مَنْ عَمِلَ بِفُتْيَاهُ|ترجمه=هر كه ندانسته و رهبرى نشده بمردم فتوى‏ دهد فرشتگان رحمت و فرشتگان عذاب او را لعنت‏ كنند و گناه آنكه بفتوايش عمل كند دامنگيرش شود.}}<ref>كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۷، ص۴۰۹، بَابُ أَنَّ الْمُفْتِيَ ضَامِن، حدیث۲.</ref>


در حدیث دیگر از [[حضرت علی(ع)]] نقل شده است که:
* [[امام صادق(ع)]] فرمود: {{متن عربی|الْعَامِلُ عَلَى غَيْرِ بَصِيرَه كَالسَّائِرِ عَلَى غَيْرِ الطَّرِيقِ لَا يَزِيدُهُ سُرْعَه السَّيْرِ إِلَّا بُعْداً|ترجمه=هر كه بدون بصيرت‏ عمل‏ كند مانند كسى است كه بيراهه ميرود هر چند شتاب كند از هدف دورتر گردد.}}<ref>كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۴۳، بَابُ مَنْ عَمِلَ بِغَيْرِ عِلْمٍ‏، حدیث۱.</ref>


{{متن عربی|قال الامام علی(ع) قِیمَهُ کُلِّ امْرئٍ مَا یُحْسِنُهُ|ترجمه=ارزش هر کس به چیزی (کاری، هنری) است که آن را نیکو می‌داند و در آن تخصص دارد.<ref>الحیاه، ج۱، ص۴۸۹.</ref>
* رسول خدا(ص) فرمودند: {{متن عربی|مَن عَمِلَ عَلى غَيرِ عِلمٍ كانَ ما يُفسِدُ أكثَرَ مِمّا يُصلِحُ.|ترجمه=هر کس که بدون [[دانش]] (مهارت و تخصص) به کاری دست زند، بیش از اینکه آن کار را درست انجام دهد، خراب می‌کند.}}<ref>برقى، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۱۹۸، حدیث۲۳.</ref>


* امام صادق(ع) فرمودند {{متن عربی|مَا أُبَالِي إِلَى مَنِ اِئْتَمَنْتُ خَائِناً أَوْ مُضَيِّعاً|ترجمه=تفاوتی ندارد که کار را به «خائن» بسپارم یا به شخصی که کار را خراب می‌کند.}}<ref>ابن شعبه حرانى، حسن بن على، تحف العقول، قم، جامعه مدرسین، چاپ دوم، ۱۴۰۴ ق/ ۱۳۶۳ش، ص۳۶۷.</ref><br />
* [[امیرالمؤمنین|امیرمومنان علی(ع)]] فرمود: {{متن عربی|قِیمَهُ کُلِّ امْرئٍ مَا یُحْسِنُهُ|ترجمه=ارزش هر کس به کاری است که آن را نیکو انجام می‌دهد.}}<ref>شريف الرضي، محمد بن حسين، نهج البلاغة، محقق و مصحح: صبحی صالحی، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ص۴۸۲.</ref>


{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}
خط ۲۱: خط ۲۴:
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
|شاخه اصلی = حدیث
| شاخه اصلی = حدیث
|شاخه فرعی۱ = علم رجال
| شاخه فرعی۱ = منبع‌شناسی
|شاخه فرعی۲ =
| شاخه فرعی۲ =
|شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
خط ۳۵: خط ۳۸:
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی =
  | بازبینی نویسنده =  
| بازبینی =شد
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت =ج
  | کیفیت =
  | کیفیت =ب
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۵۱

سؤال

حدیث «خدا لعنت کند کسی را که تخصص کاری را که ندارد، می‌پذیرد.» از چه کسی و از کجا نقل شده است؟

درگاه‌ها
حکومت دینی.png


لعن به پذیرنده کار بدون تخصص برداشتی است آزاد از برخی کلمات اهل‌بیت‌(ع):

  • رسول خدا(ص) فرمود: «‏ مَنْ أَفْتَى النَّاسَ بِغَيْرِ عِلْمٍ لَعَنَتْهُ مَلَائِكَةُ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ؛ کسی که بدون دانش فتوا دهد، فرشتگان آسمان و زمین او را لعنت می‌کنند.»[۱]
  • امام باقر(ع) فرمود: «مَنْ أَفْتَى النَّاسَ‏ بِغَيْرِ عِلْمٍ‏ وَ لا هُدىً‏ مِنَ اللَّهِ لَعَنَتْهُ‏ مَلَائِكَةُ الرَّحْمَةِ وَ مَلَائِكَةُ الْعَذَابِ وَ لَحِقَهُ وِزْرُ مَنْ عَمِلَ بِفُتْيَاهُ؛ هر كه ندانسته و رهبرى نشده بمردم فتوى‏ دهد فرشتگان رحمت و فرشتگان عذاب او را لعنت‏ كنند و گناه آنكه بفتوايش عمل كند دامنگيرش شود.»[۲]
  • امام صادق(ع) فرمود: «الْعَامِلُ عَلَى غَيْرِ بَصِيرَه كَالسَّائِرِ عَلَى غَيْرِ الطَّرِيقِ لَا يَزِيدُهُ سُرْعَه السَّيْرِ إِلَّا بُعْداً؛ هر كه بدون بصيرت‏ عمل‏ كند مانند كسى است كه بيراهه ميرود هر چند شتاب كند از هدف دورتر گردد.»[۳]
  • رسول خدا(ص) فرمودند: «مَن عَمِلَ عَلى غَيرِ عِلمٍ كانَ ما يُفسِدُ أكثَرَ مِمّا يُصلِحُ.؛ هر کس که بدون دانش (مهارت و تخصص) به کاری دست زند، بیش از اینکه آن کار را درست انجام دهد، خراب می‌کند.»[۴]
  • امام صادق(ع) فرمودند «مَا أُبَالِي إِلَى مَنِ اِئْتَمَنْتُ خَائِناً أَوْ مُضَيِّعاً؛ تفاوتی ندارد که کار را به «خائن» بسپارم یا به شخصی که کار را خراب می‌کند.»[۵]
  • امیرمومنان علی(ع) فرمود: «قِیمَهُ کُلِّ امْرئٍ مَا یُحْسِنُهُ؛ ارزش هر کس به کاری است که آن را نیکو انجام می‌دهد.»[۶]


منابع

  1. برقى، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۲۰۵، حدیث۵۹.
  2. كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ ق، ج۷، ص۴۰۹، بَابُ أَنَّ الْمُفْتِيَ ضَامِن، حدیث۲.
  3. كلينى، محمد بن يعقوب، الكافي، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۴۰۷ق، ج۱، ص۴۳، بَابُ مَنْ عَمِلَ بِغَيْرِ عِلْمٍ‏، حدیث۱.
  4. برقى، احمد بن محمد بن خالد، المحاسن، قم، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، ۱۳۷۱ق، ج۱، ص۱۹۸، حدیث۲۳.
  5. ابن شعبه حرانى، حسن بن على، تحف العقول، قم، جامعه مدرسین، چاپ دوم، ۱۴۰۴ ق/ ۱۳۶۳ش، ص۳۶۷.
  6. شريف الرضي، محمد بن حسين، نهج البلاغة، محقق و مصحح: صبحی صالحی، قم، هجرت، چاپ اول، ۱۴۱۴ق، ص۴۸۲.