رفق و مدارا در عبادت: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
| خط ۶: | خط ۵: | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
''' | '''رِفق و مدارا در عبادت''' از مهم‌ترین اموری است که باید سالک إلی الله آن را رعایت کند. سالک باید از ابتدای راهْ رفق و مدارا را پیشهٔ خود کند و با در نظر گرفتن استعداد، خصوصیات روحی، وضع کار و شغل و مقدار تحمل خود، عملی را که توان مداومت آن را دارد انتخاب کند. و هرگاه به عبادت پرداخت، هنوز خسته نشده دست از عبادت بردارد و نفس را استراحت دهد و هرگز عبادت را بر خود تحمیل نکند.<ref>رضائی، شیخ علی، سیر و سلوک (طرحی نو در عرفان عملی شیعی)، ص۳۳۲. برگرفته از سایت [http://erfanvahekmat.com/%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87/%D8%B1%D9%81%D9%82_%D9%88_%D9%85%D8%AF%D8%A7%D8%B1%D8%A7 عرفان و حکمت در پرتو قرآن و عترت]</ref> | ||
در موضوع مدارا در عبادت روایت آمده است «لا تُكَرِّهوا إلى أنفُسِكُمُ العِبادَةَ عبادت را به نفسهاى خود تحميل نكنيد.» از این روایت در باب مراعات در عبادات استفاده می‌شود.<ref>المحمدي الري شهري، الشيخ محمد، ميزان الحكمة، دارالحديث، ج۳، ص۱۸۰۴.</ref> ميانه‌روى در عبادت را از اخلاق | در موضوع مدارا در عبادت روایت آمده است «لا تُكَرِّهوا إلى أنفُسِكُمُ العِبادَةَ عبادت را به نفسهاى خود تحميل نكنيد.» از این روایت در باب مراعات در عبادات استفاده می‌شود.<ref>المحمدي الري شهري، الشيخ محمد، ميزان الحكمة، دارالحديث، ج۳، ص۱۸۰۴.</ref> در روایات ميانه‌روى در عبادت را از اخلاق مؤمن دانسته‌اند.<ref>الحُلواني، حسين بن نصر؛ مترجم عبدالهادي مسعودي، چشم تماشا (ترجمه نزهة الناظر و تنبيه الخاطر)، قم، موسسه علمى فرهنگى دار الحديث،۱۳۸۷، ص۱۲۱.</ref> زیادی در عبادت و اعمال خوب محدود به این است که زندگی اجتماعی و خانوادگی شخص تحت‌الشعاع قرار نگیرد و موجب تعطیل زندگی نشود. تا مرزی برود که انسان از نقش اجتماعی بیرون نرود. ممکن است نشاط و علاقه داشته باشد اما تأثیر منفی بر خانواده و اجتماع بگذارد. عبادات نباید موجب نفرت، سرخوردگی، زدگی روحی و روانی شخص شود. اگر به این حد رسید، مطلوب نیست. هر نوع عبادتی که نفرت و سرخوردگی ایجاد کند، ممنوع است.<ref>[https://www.eshia.ir/feqh/archive/text/arafi/tarbiat/95/951203 درس خارج فقه تربیتی استاد علیرضا اعرافی]، مدرسه فقاهت، تاریخ درج مطلب: ۱۳۹۵، تاریخ بازدید: ۱۴۰۱.</ref> | ||
[[امام | از [[امام صادق(ع)]] روایت شده است که فرمود: «روزی در ایام جوانی، در حال طواف بودم و با تلاش و کوشش بسیار عبادت می‌کردم و از شدت فشاری که در این باره بر خود وارد کرده بودم عرق از بدنم سرازیر بود. در همین حال پدرم بر من گذر کرد و مرا این گونه مشاهده کرد. به من فرمود: فرزندم، جعفر! وقتی خداوند بنده ای را دوست بدارد، وارد بهشتش می کند و به عمل کم او خرسند است». و نیز [[امام علی(ع)]] در وقت وفات خود به فرزندش [[امام حسن(ع)]] فرمود: در مخارج زندگی و در عبادت خود میانه‌رو باش و بر تو باد در مورد عبادت به عمل مستمر و دایمی که در حد طاقت تو باشد.<ref>موسوی کاشمری، سیدمهدی، رفق و مدارا، پیام زن، اردیبهشت ۱۳۷۸، شماره ۷۶.</ref> | ||
[[امام خمینی]] در مورد مدارا در عبادت می‌گوید سالك در هر مرتبه كه هست، چه در رياضات و مجاهدات مراعات حال خود را بكند و با رفق و مدارا با نفس رفتار نمايد و زايد بر طاقت و حالت خود تحميل آن نكند؛ خصوصا براى جوانها و تازه‌كارها اين مطلب از مهمّات است. گاه نفس به واسطه سخت گيرى فوق‌العاده، بى‌اندازه عنان‌گسيخته شود و زمام اختيار را از دست بگيرد و اقتضاءات طبيعت كه متراكم شد و آتش تيز شهوت كه در تحت فشار بى‌اندازه رياضت واقع شود، ناچار محترق شود و مملكت را بسوزاند. و اگر خداى نخواسته سالكى عنان‌گسيخته شود يا زاهدى بى‌اختيار شود، چنان در پرتگاه افتد كه روى نجات را هرگز نبيند و به طريق سعادت و رستگارى هيچ‌گاه عود نكند.<ref>خميني، سيد روح الله، آداب صلاه، ج۱، ص۲۵.</ref> | |||
تندروی در عبادت، کسانی را شامل می‌شود که غیر از انجام عبادات واجب، آن قدر به عبادات استحبابی می‌پردازند که زندگی آنان فلج می‌شود و از کار و زندگی و سایر وظایف باز می مانند.<ref>نوابی، سید احمد، [http://shiastudies.com/fa/74878/%D8%A7%D8%B9%D8%AA%D8%AF%D8%A7%D9%84-%D9%88-%D9%85%DB%8C%D8%A7%D9%86%D9%87-%D8%B1%D9%88%DB%8C-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%D8%B3%D9%84%D8%A7%D9%85/ اعتدال و میانه‌روی در اسلام]، سیاست مجمع جهانی شیعه‌شناسی، تاریخ درج مطلب:۱۴۰۱، تاریخ بازدید:۱۴۰۱.</ref> | |||
تندروی در عبادت، کسانی را شامل | |||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۱۶ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۲:۲۸
حدیث اصول کافی باب الاقتصاد فی العباده روایت «عن ابي عبدالله(ع) قال: لا تُكَرِّهوا إلى أنفُسِكُمُ العِبادَةَ» توضیح دهید.
رِفق و مدارا در عبادت از مهم‌ترین اموری است که باید سالک إلی الله آن را رعایت کند. سالک باید از ابتدای راهْ رفق و مدارا را پیشهٔ خود کند و با در نظر گرفتن استعداد، خصوصیات روحی، وضع کار و شغل و مقدار تحمل خود، عملی را که توان مداومت آن را دارد انتخاب کند. و هرگاه به عبادت پرداخت، هنوز خسته نشده دست از عبادت بردارد و نفس را استراحت دهد و هرگز عبادت را بر خود تحمیل نکند.[۱]
در موضوع مدارا در عبادت روایت آمده است «لا تُكَرِّهوا إلى أنفُسِكُمُ العِبادَةَ عبادت را به نفسهاى خود تحميل نكنيد.» از این روایت در باب مراعات در عبادات استفاده می‌شود.[۲] در روایات ميانه‌روى در عبادت را از اخلاق مؤمن دانسته‌اند.[۳] زیادی در عبادت و اعمال خوب محدود به این است که زندگی اجتماعی و خانوادگی شخص تحت‌الشعاع قرار نگیرد و موجب تعطیل زندگی نشود. تا مرزی برود که انسان از نقش اجتماعی بیرون نرود. ممکن است نشاط و علاقه داشته باشد اما تأثیر منفی بر خانواده و اجتماع بگذارد. عبادات نباید موجب نفرت، سرخوردگی، زدگی روحی و روانی شخص شود. اگر به این حد رسید، مطلوب نیست. هر نوع عبادتی که نفرت و سرخوردگی ایجاد کند، ممنوع است.[۴]
از امام صادق(ع) روایت شده است که فرمود: «روزی در ایام جوانی، در حال طواف بودم و با تلاش و کوشش بسیار عبادت می‌کردم و از شدت فشاری که در این باره بر خود وارد کرده بودم عرق از بدنم سرازیر بود. در همین حال پدرم بر من گذر کرد و مرا این گونه مشاهده کرد. به من فرمود: فرزندم، جعفر! وقتی خداوند بنده ای را دوست بدارد، وارد بهشتش می کند و به عمل کم او خرسند است». و نیز امام علی(ع) در وقت وفات خود به فرزندش امام حسن(ع) فرمود: در مخارج زندگی و در عبادت خود میانه‌رو باش و بر تو باد در مورد عبادت به عمل مستمر و دایمی که در حد طاقت تو باشد.[۵]
امام خمینی در مورد مدارا در عبادت می‌گوید سالك در هر مرتبه كه هست، چه در رياضات و مجاهدات مراعات حال خود را بكند و با رفق و مدارا با نفس رفتار نمايد و زايد بر طاقت و حالت خود تحميل آن نكند؛ خصوصا براى جوانها و تازه‌كارها اين مطلب از مهمّات است. گاه نفس به واسطه سخت گيرى فوق‌العاده، بى‌اندازه عنان‌گسيخته شود و زمام اختيار را از دست بگيرد و اقتضاءات طبيعت كه متراكم شد و آتش تيز شهوت كه در تحت فشار بى‌اندازه رياضت واقع شود، ناچار محترق شود و مملكت را بسوزاند. و اگر خداى نخواسته سالكى عنان‌گسيخته شود يا زاهدى بى‌اختيار شود، چنان در پرتگاه افتد كه روى نجات را هرگز نبيند و به طريق سعادت و رستگارى هيچ‌گاه عود نكند.[۶]
تندروی در عبادت، کسانی را شامل می‌شود که غیر از انجام عبادات واجب، آن قدر به عبادات استحبابی می‌پردازند که زندگی آنان فلج می‌شود و از کار و زندگی و سایر وظایف باز می مانند.[۷]
منابع
- ↑ رضائی، شیخ علی، سیر و سلوک (طرحی نو در عرفان عملی شیعی)، ص۳۳۲. برگرفته از سایت عرفان و حکمت در پرتو قرآن و عترت
- ↑ المحمدي الري شهري، الشيخ محمد، ميزان الحكمة، دارالحديث، ج۳، ص۱۸۰۴.
- ↑ الحُلواني، حسين بن نصر؛ مترجم عبدالهادي مسعودي، چشم تماشا (ترجمه نزهة الناظر و تنبيه الخاطر)، قم، موسسه علمى فرهنگى دار الحديث،۱۳۸۷، ص۱۲۱.
- ↑ درس خارج فقه تربیتی استاد علیرضا اعرافی، مدرسه فقاهت، تاریخ درج مطلب: ۱۳۹۵، تاریخ بازدید: ۱۴۰۱.
- ↑ موسوی کاشمری، سیدمهدی، رفق و مدارا، پیام زن، اردیبهشت ۱۳۷۸، شماره ۷۶.
- ↑ خميني، سيد روح الله، آداب صلاه، ج۱، ص۲۵.
- ↑ نوابی، سید احمد، اعتدال و میانه‌روی در اسلام، سیاست مجمع جهانی شیعه‌شناسی، تاریخ درج مطلب:۱۴۰۱، تاریخ بازدید:۱۴۰۱.