حدیث واجب نبودن صدقه بر کسی که سه دختر دارد: تفاوت میان نسخهها
جز (لینک دهی کتابها همراه با مولفان آن در آخر متن آمده است و در سرشناسه هم آمده بود حذف شد) |
|||
خط ۳۹: | خط ۳۹: | ||
==جستارهای وابسته== | ==جستارهای وابسته== | ||
* [[حدیث بهشتی بودن کسی که دختر دارد]] | * [[حدیث بهشتی بودن کسی که دختر دارد]] | ||
*[[حدیث واجب نبودن جهاد بر کسی که سه دختر دارد]] | |||
==منابع== | ==منابع== |
نسخهٔ ۹ ژانویهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۵
در حدیثی گفته شده کسی که سه دختر دارد، صدقه دادن بر او واجب نیست. آیا این حدیث معتبر است؟ مراد از آن چیست؟
اطلاعات حدیث | |
---|---|
به نقل از | پیامبر(ص) |
روایات مشابه | حدیث واجب نبودن جهاد بر کسی که سه دختر دارد |
سند | |
اعتبار سند | بدون سلسلهسند |
منابع شیعه | روضة الواعظین |
حدیث واجب نبودن صدقه بر کسی که سه دختر دارد از پیامبر(ص) نقل شده و به دلیل نداشتن سلسلهسند از نظر سندی معتبر نیست. برخی به فرض صحیح بودن روایت، مراد از صدقه را صدقه مستحبی دانستهاند.
این روایت نخستین بار در کتاب روضة الواعظین (نگاشته شده در قرن ششم قمری) و به نقل از آن، در کتابهای مکارم الاخلاق، بحار الانوار و مستدرک الوسائل ذکر شده است.
متن حدیث
«قَالَ (ص): نِعْمَ الْوَلَدُ الْبَنَاتُ الْمُخَدَّرَاتُ مَنْ كَانَتْ عِنْدَهُ وَاحِدَةٌ جَعَلَهَا اللَّهُ لَهُ سِتْراً مِنَ النَّارِ وَ مَنْ كَانَتْ عِنْدَهُ اثْنَتَانِ أَدْخَلَهُ اللَّهُ بِهِمَا الْجَنَّةَ وَ مَنْ كَانَتْ لَهُ ثَلَاثٌ أَوْ مِثْلُهُنَّ مِنَ الْأَخَوَاتِ وُضِعَ عَنْهُ الْجِهَادُ وَ الصَّدَقَةُ».[۱]
« | پیامبر(ص): «دخترانِ پوشیده بهترین فرزندان هستند. کسی که یک دختر دارد، خداوند آن را برای وی پوششی از آتشِ [دوزخ] قرار میدهد و کسی که دو دختر دارد، خداوند به خاطر آنان، او را وارد بهشت میکند و کسی که سه دختر دارد یا مانند آن، خواهر داشته باشد، جهاد و صدقه از او برداشته میشود.» | » |
سند و محتوا
بر اساس این روایت، تکلیف پرداخت صدقه از کسی که سه دختر یا سه خواهر داشته باشد، برداشته شده است. در حدیث مشخص نشده مراد، صدقه واجب (خمس، زکات و کفاره) است یا صدقه مستحب. برخی مراد از صدقه را صدقه مستحبی دانستهاند.[۲]
فتال نیشابوری، عالم شیعه قرن ششم قمری، این حدیث را در کتاب روضة الواعظین از پیامبر(ص) نقل کرده است. این روایت بدون سلسلهسند ذکر شده است.[۱] بنابراین روایت از نظر سندی معتبر نیست. حسن بن فضل طبرسی در کتاب مکارم الاخلاق،[۳] علامه مجلسی در کتاب بحار الانوار[۴] و محدث نوری در کتاب مستدرک الوسائل[۵] این روایت را از کتاب روضة الواعظین نقل کردهاند.
جستارهای وابسته
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ فتال نیشابوری، محمد، روضه الواعظین و بصیره المتعظین، قم، رضی، چاپ اول، ۱۳۷۵ ش، ج۲، ص۳۶.
- ↑ محمدی ریشهری، محمد، حکمتنامه پیامبر اعظم(ص)، قم، مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث، ۱۳۸۶ش.
- ↑ طبرسی، حسن، مکارم الأخلاق، قم، شریف رضی، چاپ چهارم، ۱۴۱۲ ق / ۱۳۷۰ ش، ص۲۱۹.
- ↑ مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوارالجامعه لدرر أخبار الأئمه الأطهار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ ق، ج۱، ص۹۱.
- ↑ نوری، حسین، مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل، قم، مؤسسه آل البیت علیهم السلام، چاپ اول، ۱۴۰۸ق، ج۱۵، ص۱۱۶.