عبدالرزاق صنعانی استاد بخاری در حدیث: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۲۱: | خط ۲۱: | ||
==ارتباط صنعانی با بخاری== | ==ارتباط صنعانی با بخاری== | ||
صنعانی از روات بخاری برشمرده شده است.<ref>إسماعيل بن محمد أمين الباباني البغدادي، هدية العارفين أسماء المؤلفين وآثار المصنفين، بیروت، دار إحياء التراث العربي، ج ۱، ص ۵۶۶.</ref> در صحیح بخاری روایات کثیری از طریق عبدالرزاق صنعانی نقل شده است.<ref>فهرستی از این روایات را ن.ک: السید حمید الحسینی و محمدجعفر المحمودتبار، عبدالرزاق الصنعانی شخصیته و تراثه العلمی، قم، | صنعانی از روات بخاری برشمرده شده است.<ref>إسماعيل بن محمد أمين الباباني البغدادي، هدية العارفين أسماء المؤلفين وآثار المصنفين، بیروت، دار إحياء التراث العربي، ج ۱، ص ۵۶۶.</ref> در صحیح بخاری روایات کثیری از طریق عبدالرزاق صنعانی نقل شده است.<ref>فهرستی از این روایات را ن.ک: السید حمید الحسینی و محمدجعفر المحمودتبار، عبدالرزاق الصنعانی شخصیته و تراثه العلمی، قم، مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) و برگ فردوس، ص ۳۲-۳۷. </ref> البته این روایات با واسطه، عموماً یک واسطه، از صنعانی نقل شده اند. | ||
بدرالدین عینی، یکی از شارحان صحیح بخاری، پس از تقسیم راویان و استادان بخاری به پنج طبقه، نام عبدالرزاق صنعانی را در طبقه سوم ذکر می کند. عینی در طبقه سوم از افرادی یاد کرده که بخاری زمان و مکان آنان را درک کرده و احتمالاً آنان را ملاقات کرده است، اما از آنها حدیث و روایتی نشنیده و نقل نکرده یا با واسطه نقل کرده است.<ref>بدرالدین محمود بن احمد العینی، عمده القاری شرح صحیح البخاری، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ج ۱، ص ۷.</ref> عبدالرزاق صنعانی جزو قسمت اخیر این طبقه بهشمار رفته است؛ چون روایات نقل شده از او در صحیح بخاری با یک واسطه نقل شدهاند. | |||
==مطالعه بیشتر== | ==مطالعه بیشتر== | ||
*عبدالرزاق الصنعانی شخصیته و تراثه العلمی، السید حمید الحسینی و محمدجعفر المحمودتبار، مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) و برگ فردوس. | *عبدالرزاق الصنعانی شخصیته و تراثه العلمی، السید حمید الحسینی و محمدجعفر المحمودتبار، مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) و برگ فردوس. |
نسخهٔ ۱۲ اکتبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۱۱
این مقاله هماکنون به دست Shamloo در حال ویرایش است. |
آیا میتوان با منابع اهل سنت اثبات کرد که عبدالرزاق صنعانی استاد بخاری در حدیث بوده است؟
شرححال صنعانی
ابوبکر عبدالرزاق بن همام بن نافع حمیری یمانی صنعانی از محدثان و مفسران شیعه در قرن دوم و اوایل قرن سوم هجری است. در سال ۱۲۶ قمری در صنعای یمن متولد شد و مراحل آموزش و استماع حدیث را در حجاز و عراق و شام گذراند.[۱] در منابع شیعی، او از اصحاب امام جعفر صادق(ع) شمرده شده است.[۲] همچنین، صنعانی از امام محمدباقر(ع) و امام جعفرصادق(ع) نقل حدیث کرده است.[۳]
رجالشناسان شیعه او را از ثقات و اعلام شیعه، مفسر و محدثی حافظ و نویسنده یکی از قدیمیترین تفاسیر شیعی برشمردهاند.[۴] او در حالی که در نزد عالمان سنی به تشیع و داشتن علایق شیعی مشهور است مورد وثوق آنان نیز قرار داشته و بعضی از بزرگان حدیث و رجالشناسان اهل سنت مقام علمی و وثاقت او را ستوده و تأیید کردهاند.[۵]
از آثار او میتوان به تفسیر القرآن، کتاب السّنن في الفقه، الجامع الکبیر فی الحدیث، کتاب المغازی و تزكية الارواح عن مواقع الافلاح اشاره کرد.[۶] صنعانی در اواخر عمر نابینا شد و در نهایت به سال ۲۱۱ق در یمن در گذشت.[۷]
شرححال بخاری
ابوعبدالله محمد بن اسماعیل بن ابراهیم جعفی بخاری یکی از ائمهٔ حدیث اهل سنت است. او در سال ۱۹۴ق در شهر بخارا متولد شد و از دهسالگی مشغول تحصیل علم شد. در بیستسالگی برای کسب دانش و استماع حدیث به سفر در نقاط مختلف جهان اسلام پرداخت.[۸] او به خراسان، جبال، عراق، حجاز، شام، مصر و بغداد سفر کرد. در بغداد، محدثان زیادی از او حدیث شنیدند و به ضبط آنها پرداختند.[۹]
بخاری علاقه زیادی به حدیث و جمعآوری آن داشت و در کوشش برای جمع آوری و ضبط احادیث همت عالی و ذوقی سرشار داشت. به هر شهری که میرفت با حفاظ حدیث ملاقات و در مجالس محدثان شرکت مینمود و روایات آنها را ثبت میکرد.[۱۰] از تألیفات او میتوان به التاریخ الکبیر، الضعفاء، السنن فی الفقه اشاره کرد.[۱۱]
مهمترین کتاب بخاری کتاب مشهور صحیح بخاری است. این کتاب با نام کامل الجامع المسند الصّحیح المختصر من امور رسول اللّه(ص) و سننه و ایامه یکی از مهمترین کتابهای روایی اهل سنت و یکی از صحاح سته آنان بهشمار میرود. سرانجام بخاری در شب عید قربان سال ۲۵۶ق درگذشت.[۱۲]
ارتباط صنعانی با بخاری
صنعانی از روات بخاری برشمرده شده است.[۱۳] در صحیح بخاری روایات کثیری از طریق عبدالرزاق صنعانی نقل شده است.[۱۴] البته این روایات با واسطه، عموماً یک واسطه، از صنعانی نقل شده اند.
بدرالدین عینی، یکی از شارحان صحیح بخاری، پس از تقسیم راویان و استادان بخاری به پنج طبقه، نام عبدالرزاق صنعانی را در طبقه سوم ذکر می کند. عینی در طبقه سوم از افرادی یاد کرده که بخاری زمان و مکان آنان را درک کرده و احتمالاً آنان را ملاقات کرده است، اما از آنها حدیث و روایتی نشنیده و نقل نکرده یا با واسطه نقل کرده است.[۱۵] عبدالرزاق صنعانی جزو قسمت اخیر این طبقه بهشمار رفته است؛ چون روایات نقل شده از او در صحیح بخاری با یک واسطه نقل شدهاند.
مطالعه بیشتر
- عبدالرزاق الصنعانی شخصیته و تراثه العلمی، السید حمید الحسینی و محمدجعفر المحمودتبار، مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) و برگ فردوس.
منابع
- ↑ احمد بن محمد ابن خلکان، وفيات الأعيان و أنباء أبناء الزمان، بیروت، دار صادر، ج ۳، ص ۲۱۶-۲۱۷.
- ↑ محمد بن الحسن الطوسی، رجال الطوسی، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، ص ۲۶۷.
- ↑ السید محسن الامین، اعیان الشیعه، بیروت، دارالتعارف للمطبوعات، ج ۷، ص ۴۷۱.
- ↑ ابوالقاسم الخوئی، معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواة، بیجا، بینا، ج ۱۱، ص ۱۵؛ نیز: محمدمحسن آقابزرک الطهرانی، الذّريعة إلى تصانيف الشّيعة، قم، اسماعیلیان، ج ۴، ص ۲۵۰- ۲۵۱.
- ↑ جمالالدین المزی، تهذيب الكمال في اسماء الرجال، بیروت، مؤسسة الرسالة، ج ۱۸، ص ۵۷-۶۱.
- ↑ إسماعيل بن محمد أمين الباباني البغدادي، هدية العارفين أسماء المؤلفين وآثار المصنفين، بیروت، دار إحياء التراث العربي، ج ۱، ص ۵۶۶.
- ↑ محمد بن حبان بن أحمد بن حبان، الثقات، الدکن، دائرة المعارف العثمانية بحيدر آباد الدكن الهند، ج ۸، ص ۴۱۲.
- ↑ احمد پاکتچی، «بخاری»، دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج ۱۱، ص ۴۵۶.
- ↑ احمد بن محمد ابن خلکان، وفیات الاعیان، قم، شریف رضی، ج ۴، ص ۱۸۸.
- ↑ محمد فرید وجدی، دایرةالمعارف القرن العشرین، بیروت دار الفکر، ج ۲، ص ۵۶.
- ↑ محمد بن اسحاق بن الندیم، کتاب الفهرست، بیروت، دار المعرفة، ص ۲۸۲.
- ↑ احمد پاکتچی، «بخاری»، دایرة المعارف بزرگ اسلامی، ج ۱۱، ص ۴۵۷.
- ↑ إسماعيل بن محمد أمين الباباني البغدادي، هدية العارفين أسماء المؤلفين وآثار المصنفين، بیروت، دار إحياء التراث العربي، ج ۱، ص ۵۶۶.
- ↑ فهرستی از این روایات را ن.ک: السید حمید الحسینی و محمدجعفر المحمودتبار، عبدالرزاق الصنعانی شخصیته و تراثه العلمی، قم، مرکز فقهی ائمه اطهار(ع) و برگ فردوس، ص ۳۲-۳۷.
- ↑ بدرالدین محمود بن احمد العینی، عمده القاری شرح صحیح البخاری، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ج ۱، ص ۷.