روایت دین را حصار دولت و شکر را نگهبان نعمت قرار ده: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
Nazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
حدیث «دین را حصار دولت و شکر را نگهبان نعمتت قرار ده؛ که هر دولتی که دین آن را فرا گیرد، شکست نخواهد | حدیث «دین را حصار دولت و شکر را نگهبان نعمتت قرار ده؛ که هر دولتی که دین آن را فرا گیرد، شکست نخواهد خورد» از کیست؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
{{درگاه|حکومت دینی}} | |||
حدیث مذکور از [[امام علی(ع)]] است که در کتاب «[[غُرَرُ الحِکَم و دُرَرُ الکَلِم]]» [[ابوالفَتح آمِدی]] از [[دانشمندان]] قرن پنجم قمری، آمده است و متن [[حدیث]] این‌چنین است: {{متن عربی|صَيِّرِ الدِّينَ حِصنَ دَولَتِكَ، و الشُّكرَ حِرزَ نِعمَتِكَ، فَكُلُّ دَولَةٍ يَحوطُها الدِّينُ لا تُغلَبُ، و كلُّ نِعمَةٍ يَحرُزُها الشُّكرُ لا تُسلَبُ|ترجمه=[[دين]] را دژ [[دولت]] خود گردان و [[شكرگزارى]] را نگهبان نعمت خود؛ زيرا هر دولتى كه در حصار دين باشد شكست ناپذير است و هر نعمتى كه در حفاظ شكرگزارى باشد ربوده نشود.}}<ref>آمدی، ابوالفتح عبدالواحد تمیمی، تصنیف غررالحکم و دررالکلم، قم، دفتر تبلیغات، چاپ اول، ۱۳۶۶ش، ص۳۴۳، ح۷۸۶۳.</ref> | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
| خط ۱۲: | خط ۱۳: | ||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی =حدیث | | شاخه اصلی =حدیث | ||
|شاخه فرعی۱ =منبع‌شناسی | | شاخه فرعی۱ =منبع‌شناسی | ||
|شاخه فرعی۲ = | | شاخه فرعی۲ = | ||
|شاخه فرعی۳ = | | شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| خط ۲۵: | خط ۲۶: | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی نویسنده = | |||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱ فوریهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۵۸
سؤال
حدیث «دین را حصار دولت و شکر را نگهبان نعمتت قرار ده؛ که هر دولتی که دین آن را فرا گیرد، شکست نخواهد خورد» از کیست؟
درگاه‌ها
حدیث مذکور از امام علی(ع) است که در کتاب «غُرَرُ الحِکَم و دُرَرُ الکَلِم» ابوالفَتح آمِدی از دانشمندان قرن پنجم قمری، آمده است و متن حدیث این‌چنین است: «صَيِّرِ الدِّينَ حِصنَ دَولَتِكَ، و الشُّكرَ حِرزَ نِعمَتِكَ، فَكُلُّ دَولَةٍ يَحوطُها الدِّينُ لا تُغلَبُ، و كلُّ نِعمَةٍ يَحرُزُها الشُّكرُ لا تُسلَبُ؛ دين را دژ دولت خود گردان و شكرگزارى را نگهبان نعمت خود؛ زيرا هر دولتى كه در حصار دين باشد شكست ناپذير است و هر نعمتى كه در حفاظ شكرگزارى باشد ربوده نشود.»[۱]
منابع
- ↑ آمدی، ابوالفتح عبدالواحد تمیمی، تصنیف غررالحکم و دررالکلم، قم، دفتر تبلیغات، چاپ اول، ۱۳۶۶ش، ص۳۴۳، ح۷۸۶۳.