رسوا نشدن در قیامت در آیه ۱۹۴ سوره آل‌عمران: تفاوت میان نسخه‌ها
A.rezapour (بحث | مشارکتها) |
A.rezapour (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}}«ربنا لا تخزنا یوم القیامه» چه معنایی می‌دهد؟{{پایان سوال}} | {{سوال}} «ربنا لا تخزنا یوم القیامه» چه معنایی می‌دهد؟{{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}}وَلَا تُخْزِنَا | {{پاسخ}}وَلَا تُخْزِنَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ در آیه ۱۹۴ [[سوره آل‌عمران]]: {{قرآن|رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدْتَنَا عَلَیٰ رُسُلِکَ وَلَا تُخْزِنَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ ۗ إِنَّکَ لَا تُخْلِفُ الْمِیعَادَ|ترجمه=پروردگارا، و آنچه را که به وسیله فرستادگانت به ما وعده داده‌ای به ما عطا کن، و ما را روز رستاخیز رسوا مگردان، زیرا تو وعده‌ات را خلاف نمی‌کنی.|سوره=آل عمران|آیه=۱۹۴}} دعایی است که با توجه به آیات پیشین، از زبان اولواالاباب گفته می‌شود که از خداوند می‌خواهند در قیامت رسوا نشوند. | ||
واژهٔ «خزی» در لغت به معنای هلاکت، ذلت، فضیحت، اهانت و مانند این است.<ref>جوهری، اسماعیل بن حماد، صحاح، ج۶، ص۲۳۲۶، بیروت: دارالعلم للملایین، چاپ چهارم، سال ۱۴۰۷، ابن منظور، لسان العرب، ج۱۴، ص۲۲۶، قم: نشر ادب حوزه قم، سال چاپ ۱۴۰۵، محمد مرتضی حسینی معروف به زبیدی، تاج العروس، ج۱۹، ص۳۷۲، بیروت: دار ا لفکر، سال چاپ ۱۴۱۴ هجری قمری.</ref> اعمالی از قبیل: کفر، انکار نبوت و معاد، و انکار یکی از ضروریات دینی، قتل نفس، شراب‌خواری، سرقت، غیبت و دروغ و… باعث می‌شود تا انسان وارد جهنم شود و رسوا گردد. | |||
واژهٔ «خزی» در لغت به معنای هلاکت، ذلت، فضیحت، اهانت و مانند این است.<ref>جوهری، اسماعیل بن حماد، صحاح، ج۶، ص۲۳۲۶، بیروت: دارالعلم للملایین، چاپ چهارم، سال ۱۴۰۷، ابن منظور، لسان العرب، ج۱۴، ص۲۲۶، قم: نشر ادب حوزه قم، سال چاپ ۱۴۰۵، محمد مرتضی حسینی معروف به زبیدی، تاج العروس، ج۱۹، ص۳۷۲، بیروت: دار ا لفکر، سال چاپ ۱۴۱۴ هجری قمری.</ref> اعمالی از قبیل: کفر، انکار نبوت و معاد، و انکار یکی از ضروریات دینی، قتل نفس، | |||
== | خداوند در رابطه با کفر و [[مستکبران]] می‌فرماید: {{قرآن|ثُمَّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یُخْزِیهِمْ|ترجمه=سپس روز قیامت آنان را رسوا می‌کند.|سوره=نحل|آیه=۲۷}} | ||
رسوایی در آخرت به معنای این است که انسان در آخرت گرفتار جهنم و عذاب آن شود. در جای دیگر قرآن هم این دعا آمده است که از زبان [[حضرت ابراهیم(ع)]] گفته می‌شود: {{قرآن|وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ|ترجمه=و روزى كه [مردم] برانگيخته مى‌شوند رسوايم مكن|سوره=شعراء|آیه=۸۷}} | |||
{{پایان پاسخ}} | |||
{{پایان | |||
== منابع == | == منابع == | ||
| خط ۳۸: | خط ۲۰: | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه =- | ||
| تیترها = | | تیترها =- | ||
| ویرایش = | | ویرایش =- | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی =- | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| خط ۴۸: | خط ۳۰: | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت =ج | ||
| کیفیت = | | کیفیت =ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۱۹
سؤال
«ربنا لا تخزنا یوم القیامه» چه معنایی می‌دهد؟
وَلَا تُخْزِنَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ در آیه ۱۹۴ سوره آل‌عمران: ﴿رَبَّنَا وَآتِنَا مَا وَعَدْتَنَا عَلَیٰ رُسُلِکَ وَلَا تُخْزِنَا یَوْمَ الْقِیَامَةِ ۗ إِنَّکَ لَا تُخْلِفُ الْمِیعَادَ؛ پروردگارا، و آنچه را که به وسیله فرستادگانت به ما وعده داده‌ای به ما عطا کن، و ما را روز رستاخیز رسوا مگردان، زیرا تو وعده‌ات را خلاف نمی‌کنی.﴾(آل عمران:۱۹۴) دعایی است که با توجه به آیات پیشین، از زبان اولواالاباب گفته می‌شود که از خداوند می‌خواهند در قیامت رسوا نشوند.
واژهٔ «خزی» در لغت به معنای هلاکت، ذلت، فضیحت، اهانت و مانند این است.[۱] اعمالی از قبیل: کفر، انکار نبوت و معاد، و انکار یکی از ضروریات دینی، قتل نفس، شراب‌خواری، سرقت، غیبت و دروغ و… باعث می‌شود تا انسان وارد جهنم شود و رسوا گردد.
خداوند در رابطه با کفر و مستکبران می‌فرماید: ﴿ثُمَّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یُخْزِیهِمْ؛ سپس روز قیامت آنان را رسوا می‌کند.﴾(نحل:۲۷)
رسوایی در آخرت به معنای این است که انسان در آخرت گرفتار جهنم و عذاب آن شود. در جای دیگر قرآن هم این دعا آمده است که از زبان حضرت ابراهیم(ع) گفته می‌شود: ﴿وَلَا تُخْزِنِي يَوْمَ يُبْعَثُونَ؛ و روزى كه [مردم] برانگيخته مى‌شوند رسوايم مكن﴾(شعراء:۸۷)
منابع
- ↑ جوهری، اسماعیل بن حماد، صحاح، ج۶، ص۲۳۲۶، بیروت: دارالعلم للملایین، چاپ چهارم، سال ۱۴۰۷، ابن منظور، لسان العرب، ج۱۴، ص۲۲۶، قم: نشر ادب حوزه قم، سال چاپ ۱۴۰۵، محمد مرتضی حسینی معروف به زبیدی، تاج العروس، ج۱۹، ص۳۷۲، بیروت: دار ا لفکر، سال چاپ ۱۴۱۴ هجری قمری.