کلمات فرج: تفاوت میان نسخهها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
جزبدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۳۵: | خط ۳۵: | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی =شد | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت =ب | | اولویت =ب |
نسخهٔ ۱۱ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۲۱
کلمات فرج که موقع تلقین خوانده میشود، چیست؟
کلمات فَرَج (کلماتی برای از بین بردن غم)، دعایی است که برای قنوت نماز[۱] و تلقین شخص در حال احتضار[۲] سفارش شده است. کلینی از محدثان شیعه در قرن چهارم، متن کلمات فرج را از امام باقر(ع) چنین نقل کرده است:
« | «لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْحَلِيمُ الْكَرِيمُ لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَ رَبِّ الْأَرَضِينَ السَّبْعِ وَ مَا فِيهِنَّ وَ مَا بَيْنَهُنَّ وَ مَا تَحْتَهُنَّ وَ رَبِّ الْعَرْشِ الْعَظِيمِ وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِين»[۳] معبودی جز خداوند بردبار و کریم نیست. معبودی جز خدای برتر بزرگ نیست، منزّه است خدا، پروردگار آسمانهای هفتگانه و زمینهای هفتگانه و آنچه در آنها و بین آنها و زیر آنهاست و پروردگار عرش بزرگ. ستایش پروردگار جهانیان را. | » |
این دعا با کمی تغییرات در منابع دیگر نیز ذکر شده است.[۴]
یکی از موارد تلقین برای فردی است که در حالت احتضار است.[۵] در روایات سفارش شده بر بالین این فرد، کلمات فرج خوانده شود. [۶] همچنین برای تلقین فرد فوت شده نیز سفارش شده از کلمات فرج استفاده شود.[۷]
ابوحمزه ثمالی از امام باقر(ع) نقل کرده که در قنوت نماز جمعه، کلمات فرج خوانده شود.[۸] همچنین به خواندن این دعا در قنوت همه نمازها، توصیه شده است.[۱]
پیامبر اسلام به امام علی(ع) آموخت که برای بخشیده شدن، کلمات فرج را بگوید. [۹] همچنین توصیه شده که در زمان گرفتاری و مشکلات، این دعا خوانده شود.[۱۰]
منابع
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ کفعمی، المصباح (جنة الأمان الواقیة)، ص۱۷.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۱۲۲.
- ↑ کلینی، الکافی، ۱۴۰۷ق، ج۳، ص۱۲۲.
- ↑ شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، ۱۴۱۳ق، ج۱، ص۱۳۱.
- ↑ ر. ک. انواع تلقین
- ↑ مجلسی، زاد المعاد، ۱۴۲۳ق، ص۳۳۴.
- ↑ مجلسی، روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، ۱۴۰۶ق، ج۱، ص۳۴۴.
- ↑ شیخ طوسی، مصباح المتهجد و سلاح المتعبد، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۳۶۵.
- ↑ ابنأبیجمهور، عوالی اللئالی العزیزیة فی الأحادیث الدینیة، ۱۴۰۵ق، ج۱، ص۱۰۴.
- ↑ طوسی، الأمالی، ۱۴۱۴ق، ص۶۲۲.