توصیه امام علی(ع) بر لزوم نصحیت‌پذیری: تفاوت میان نسخه‌ها

نسخهٔ ‏۳۰ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۰۲

سؤال

روایتی از امام علی(ع) نقل شده که می‌فرمایند: «یا ایّها الناسُ، اقْبَلوا النَصیحه ممّنْ نَصَحَکم وتلقَّوها بالطاعه ممّنْ حمَلَها اِلیکم واعلَموا …» درباره صحت این روایت و سند آن توضیح دهید؟

جایگاه نصیحت در اسلام

یکی از وظایف دینی که در اسلام بر آن تتاکید شده موعظه و نصیحت کردن از راه صحیح است. امام صادق(ع) در روایتی می‌فرمایند: «یجبُ للمؤمنِ علی المؤمنِ أنْ یُناصِحَه؛ بر مؤمن واجب و لازم است که مؤمن دیگر را نصیحت کند.»^[۱] بنابراین نصیحت کردن یکی از حقوق واجب در نظر گرفته شده است. روایات این باب در برخی منابع روایی با عنوان نصیحت و یا پذیرش نصیحت ذکر شده است.

پذیرش نصیحت در کلام امام علی(ع)

حدیث لزوم قبول نصیحت از امام علی(ع) در کتاب غرر الحکم تألیف ناصح الدین عبد الواحد معروف به آمِدی، و همچنین در کتاب عیون الحکم و المواعظ تألیف علی بن محمد اللیثی الواسطی از بزرگان قرن ششم، چنین آمده: «یا ایّها الناسُ! اقْبَلوا النَصیحه ممّنْ نَصَحَکم وتلقَّوها بالطاعه ممّنْ حمَلَها اِلیکم واعلَموا! اَنّ الله سبْحانَه لم یمدَحْ مِنَ القلوبِ الا اَوْعاها للحکمه و مِنَ الناسِ الّا اسرَعَهم الَی الحقِّ اِجابه واعْلَموا! اَنّ الجهادَ الاکبرَ جهاد النفسِ فاشْتَغِلوا بجهادِ انفسِکم تسْعَدوا وَ ارْفَضوا القیلَ و القالَ تسلَموا، واَکْثِروا ذکرَ الله تغْنَموا، وکونوا عبادَ الله اخوانًا تفوزوا لدَیْهِ بالنَعیمِ المُقیمِ؛ ای مردم از کسی که شما را نصیحت می‌کند قبول کنید و آن را بپذیرید از کسی که آن را به سوی شما حمل می‌کند، و بدانید که خدای سبحان قلب‌هایی را ستایش می‌کند که پذیرای حکمت باشند و مردمی را ستایش می‌کند که در اجابت از حق از دیگران سریع‌ترند، و بدانید که بزرگ‌ترین جهاد، جهاد با نفس است، پس با نفس[خود] جهاد کنید تا سعادت‌مند شوید، و قیل و قال (منازعه و جدال) را ترک کنید تا سالم بمانید، و خدا را زیاد به یاد بیاورید تا غنیمت و ذخیره‌ای برای شما باشد، ای بندگان خدا با هم برادر باشید (رفتار برادرانه داشته باشید) تا در نزد خدا به نعمت همیشگی (بهشت) برسید.»^[۲]

حدیث به برخی دستورات اخلاقی اشاره دارد که پس از انجام واجبات و ترک محرمات آگر به آنها پایبند باشند در دنیا و آخرت، مطابق نقل روایت، زندگی سعادتمندی خواهند داشت. حضرت علی(ع) به اعمالی از جمله نصیحت‌پذیری و مجاهده با نفس اماره و کنار گذاشتن صفات ناپسند در رابطه با اجتماع و برادری با یکدیگر که ثمره این برادری اتحاد و همدلی است، اشاره می‌نمایند.

سند روایت

کتاب‌هایی که تنها سخنان امام امیرالمؤمنین(ع) در آن‌ها جمع‌آوری شده سه کتاب است: نهج البلاغه جمع‌آوری و تنظیم سید رضی، غرر الحکم تألیف ناصح الدین عبد الواحد و عیون الحکم و المواعظ تألیف علی بن محمد اللیثی الواسطی است. گرچه سخنان آن حضرت در کتاب‌های دیگر هم آمده است؛ ولی آن کتاب‌ها منحصر به کلمات آن حضرت نیست و بیانات معصومین دیگر هم نقل شده است مانند کتاب «کافی» نوشته ثقه الاسلام «کلینی» و «تهذیب» و «استبصار» تألیف «شیخ طوسی» و «من لا یحضره الفقیه» نوشته ی «شیخ صدوق» و دیگر کتاب‌های حدیثی شیعه.

کتاب‌های ارزشمند «نهج البلاغه» و «غرر الحکم»^[۳] در طول تاریخ مورد توجه بزرگان دین بوده و هستند، و سخنانی که در آنها وجود دارد از نظر فصاحت و بلاغت و از نظر معنی در حدی هستند که معلوم می‌شود از آن حضرت نقل شدند، همچنین کتاب «عیون الحکم و المواعظ» تألیف «علی بن محمد اللیثی الواسطی»، پس از نظر سند می‌توان گفت که این حدیث معتبر است.

منابع

↑ محمد بن یعقوب کلینی، کافی، بیروت، دارالاضواء، ج۲، ص۲۰۸، ح۱.
↑ تصنیف غرر الحکم، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۲۰ق، ص۲۲۶، ح۴۵۸۳؛ عیون الحکم و المواعظ، دارالحدیث، چاپ اول، ۱۳۷۶ش، ص۵۵۲.
↑ جهت اطلاع بیشتر در مورد کتاب «غرر الحکم» ر.ک. مقدمه تصنیف غرر الحکم، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، ص۳۱–۳۲.

[1] محمد بن یعقوب کلینی، کافی، بیروت، دارالاضواء، ج۲، ص۲۰۸، ح۱.

[2] تصنیف غرر الحکم، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۲۰ق، ص۲۲۶، ح۴۵۸۳؛ عیون الحکم و المواعظ، دارالحدیث، چاپ اول، ۱۳۷۶ش، ص۵۵۲.

[3] جهت اطلاع بیشتر در مورد کتاب «غرر الحکم» ر.ک. مقدمه تصنیف غرر الحکم، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، ص۳۱–۳۲.

[۱]

[۲]

[۳]

@@ خط ۲: / خط ۲: @@
 {{شروع متن}}
 {{سوال}}
-راجع به این حدیث و وضعیت سند آن توضیح دهید؛ «حضرت علی(ع): یا ایها الناس اقبلواالنصیحه ممن نصحکم و تلقوها بالطاعه ممّن حملها الیکم و اعلموا ان الله سبحانه لم یمدح من القلوب الا اوعاها الحکمه و من الناس الا اسرعهم الی الحق اجابه واعلمو ان الجهاد الاکبر…»
+روایتی از امام علی(ع) نقل شده که می‌فرمایند: {{متن عربی|یا ایّها الناسُ، اقْبَلوا النَصیحه ممّنْ نَصَحَکم وتلقَّوها بالطاعه ممّنْ حمَلَها اِلیکم واعلَموا …}} درباره صحت این روایت و سند آن توضیح دهید؟
 {{پایان سوال}}
 {{پاسخ}}
-یکی از وظایف دینی موعظه و نصیحت کردن از راه صحیح است، تا جائی که امام صادق(ع) می‌فرمایند: «یجبُ للمؤمنِ علی المؤمنِ أنْ یُناصِحَه»<ref>محمد بن یعقوب کلینی، کافی، بیروت، دارالاضواء، ج۲، ص۲۰۸، ح۱.</ref>یعنی «بر مؤمن واجب و لازم است که مؤمن دیگر را نصیحت کند» پس نصیحت کردن یکی از حقوق واجب و حتمی قرار گرفته و اگر کسی آن را ترک کند عقاب می‌شود.
+==جایگاه نصیحت در اسلام==
+یکی از وظایف دینی که در اسلام بر آن تتاکید شده موعظه و نصیحت کردن از راه صحیح است. امام صادق(ع) در روایتی می‌فرمایند: {{متن عربی|یجبُ للمؤمنِ علی المؤمنِ أنْ یُناصِحَه|ترجمه=بر مؤمن واجب و لازم است که مؤمن دیگر را نصیحت کند.}}<ref>محمد بن یعقوب کلینی، کافی، بیروت، دارالاضواء، ج۲، ص۲۰۸، ح۱.</ref> بنابراین نصیحت کردن یکی از حقوق واجب در نظر گرفته شده است. روایات این باب در برخی منابع روایی با عنوان نصیحت و یا پذیرش نصیحت ذکر شده است.
-اما در رابطه با حدیث مذکور:
+==پذیرش نصیحت در کلام امام علی(ع)==
-اصل این حدیث در کتاب «غرر الحکم» تألیف «ناصح الدین عبد الواحد» معروف به «آمِدی»، و همچنین در کتاب «عیون الحکم و المواعظ» تألیف «علی بن محمد اللیثی الواسطی» از بزرگان قرن ششم، چنین آمده: «یا ایّها الناسُ! اقْبَلوا النَصیحه ممّنْ نَصَحَکم وتلقَّوها بالطاعه ممّنْ حمَلَها اِلیکم واعلَموا! اَنّ الله سبْحانَه لم یمدَحْ مِنَ القلوبِ الا اَوْعاها للحکمه و مِنَ الناسِ الّا اسرَعَهم الَی الحقِّ اِجابه واعْلَموا! اَنّ الجهادَ الاکبرَ جهاد النفسِ فاشْتَغِلوا بجهادِ انفسِکم تسْعَدوا وَ ارْفَضوا القیلَ و القالَ تسلَموا، واَکْثِروا ذکرَ الله تغْنَموا، وکونوا عبادَ الله اخوانًا تفوزوا لدَیْهِ بالنَعیمِ المُقیمِ»<ref>تصنیف غرر الحکم، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۲۰ق، ص۲۲۶، ح۴۵۸۳؛ عیون الحکم و المواعظ، دارالحدیث، چاپ اول، ۱۳۷۶ش، ص۵۵۲.</ref>
+حدیث لزوم قبول نصیحت از امام علی(ع) در کتاب غرر الحکم تألیف ناصح الدین عبد الواحد معروف به آمِدی، و همچنین در کتاب عیون الحکم و المواعظ تألیف علی بن محمد اللیثی الواسطی از بزرگان قرن ششم، چنین آمده: {{متن عربی|یا ایّها الناسُ! اقْبَلوا النَصیحه ممّنْ نَصَحَکم وتلقَّوها بالطاعه ممّنْ حمَلَها اِلیکم واعلَموا! اَنّ الله سبْحانَه لم یمدَحْ مِنَ القلوبِ الا اَوْعاها للحکمه و مِنَ الناسِ الّا اسرَعَهم الَی الحقِّ اِجابه واعْلَموا! اَنّ الجهادَ الاکبرَ جهاد النفسِ فاشْتَغِلوا بجهادِ انفسِکم تسْعَدوا وَ ارْفَضوا القیلَ و القالَ تسلَموا، واَکْثِروا ذکرَ الله تغْنَموا، وکونوا عبادَ الله اخوانًا تفوزوا لدَیْهِ بالنَعیمِ المُقیمِ|ترجمه=ای مردم از کسی که شما را نصیحت می‌کند قبول کنید و آن را بپذیرید از کسی که آن را به سوی شما حمل می‌کند، و بدانید که خدای سبحان قلب‌هایی را ستایش می‌کند که پذیرای حکمت باشند و مردمی را ستایش می‌کند که در اجابت از حق از دیگران سریع‌ترند، و بدانید که بزرگ‌ترین جهاد، جهاد با نفس است، پس با نفس[خود] جهاد کنید تا سعادت‌مند شوید، و قیل و قال (منازعه و جدال) را ترک کنید تا سالم بمانید، و خدا را زیاد به یاد بیاورید تا غنیمت و ذخیره‌ای برای شما باشد، ای بندگان خدا با هم برادر باشید (رفتار برادرانه داشته باشید) تا در نزد خدا به نعمت همیشگی (بهشت) برسید.}}<ref>تصنیف غرر الحکم، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۲۰ق، ص۲۲۶، ح۴۵۸۳؛ عیون الحکم و المواعظ، دارالحدیث، چاپ اول، ۱۳۷۶ش، ص۵۵۲.</ref>
-در این حدیث به برخی از دستورات اخلاقی اشاره شده است. دستوراتی که اگر کسی بعد از انجام واجبات و ترک محرمات به آنها پایبند باشد یقیناً در دنیا و آخرت مقام‌های والایی برای خود فراهم می‌کند. حضرت می‌فرماید: «ای مردم از کسی که شما را نصیحت می‌کند قبول کنید و آن را بپذیرید از کسی که آن را به سوی شما حمل می‌کند، و بدانید که خدای سبحان قلب‌هایی را ستایش می‌کند که پذیرای حکمت باشند و مردمی را ستایش می‌کند که در اجابت از حق از دیگران سریع ترند، و بدانید که بزرگ‌ترین جهاد، جهاد با نفس است، پس با نفس[خود] جهاد کنید تا سعادت مند شوید، و قیل و قال (منازعه و جدال) را ترک کنید تا سالم بمانید، و خدا را زیاد به یاد بیاورید تا غنیمت و ذخیره ای برای شما باشد، ای بندگان خدا با هم برادر باشید (رفتار برادرانه داشته باشید) تا در نزد خدا به نعمت همیشگی (بهشت) برسید.
+حدیث به برخی دستورات اخلاقی اشاره دارد که پس از انجام واجبات و ترک محرمات آگر به آنها پایبند باشند در دنیا و آخرت، مطابق نقل روایت، زندگی سعادتمندی خواهند داشت. حضرت علی(ع) به اعمالی از جمله نصیحت‌پذیری و مجاهده با نفس اماره و کنار گذاشتن صفات ناپسند در رابطه با اجتماع و برادری با یکدیگر که ثمره این برادری اتحاد و همدلی است، اشاره می‌نمایند.
-همان‌طور که مشاهده می‌شود حضرت علی(ع) در این بیان پربار به اعمال بسیار زیبایی اشاره می‌کنند از جمله این که نصیحت پذیری و مجاهده با نفس امّاره و کنار گذاردن صفات ناپسند در رابطه با اجتماع و این که با هم برادر باشند و ثمره این برادری اتحاد و همدلی است.
+==سند روایت==
+کتاب‌هایی که تنها سخنان امام امیرالمؤمنین(ع) در آن‌ها جمع‌آوری شده سه کتاب است: نهج البلاغه جمع‌آوری و تنظیم سید رضی، غرر الحکم تألیف ناصح الدین عبد الواحد و عیون الحکم و المواعظ تألیف علی بن محمد اللیثی الواسطی است. گرچه سخنان آن حضرت در کتاب‌های دیگر هم آمده است؛ ولی آن کتاب‌ها منحصر به کلمات آن حضرت نیست و بیانات معصومین دیگر هم نقل شده است مانند کتاب «کافی» نوشته ثقه الاسلام «کلینی» و «تهذیب» و «استبصار» تألیف «شیخ طوسی» و «من لا یحضره الفقیه» نوشته ی «شیخ صدوق» و دیگر کتاب‌های حدیثی شیعه.
-در مورد سند این حدیث: لازم است ذکر شود که کتاب‌هایی که فقط کلمات گهربار امیر المؤمنین(ع) در آن‌ها جمع‌آوری شده است سه کتابند: «نهج البلاغه» نوشته ی «سید رضی»، «غرر الحکم» تألیف «ناصح الدین عبد الواحد» است، و «عیون الحکم والمواعظ» تألیف «علی بن محمد اللیثی الواسطی». گرچه سخنان آن حضرت در کتاب‌های دیگر هم آمده است؛ ولی آن کتاب‌ها منحصر به کلمات آن حضرت نیست و بیانات معصومین دیگر هم نقل شده است مانند کتاب «کافی» نوشته ثقه الاسلام «کلینی» و «تهذیب» و «استبصار» تألیف «شیخ طوسی» و «من لا یحضره الفقیه» نوشته ی «شیخ صدوق» و دیگر کتاب‌های حدیثی شیعه.
 کتاب‌های ارزشمند «نهج البلاغه» و «غرر الحکم»<ref>جهت اطلاع بیشتر در مورد کتاب «غرر الحکم» ر.ک. مقدمه تصنیف غرر الحکم، مرکز انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، ص۳۱–۳۲.</ref> در طول تاریخ مورد توجه بزرگان دین بوده و هستند، و سخنانی که در آنها وجود دارد از نظر فصاحت و بلاغت و از نظر معنی در حدی هستند که معلوم می‌شود از آن حضرت نقل شدند، همچنین کتاب «عیون الحکم و المواعظ» تألیف «علی بن محمد اللیثی الواسطی»، پس از نظر سند می‌توان گفت که این حدیث معتبر است.