قاتل امام حسین(ع): تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
'''سنان بن انس''' | '''سنان بن انس''' | ||
[[محمد بن جریر طبری|طبری]] مورخ قرن سوم قمری در کتاب خود، سنان بن انس نخعی را قاتل [[امام حسین(ع)]] دانسته است.<ref>طبری، تاریخ طبری، بیروت، دارالکتب العلمیه، ج۳، ص۳۴۳.</ref> همچنین ابن‌جوزی در کتاب تذکره الخواص،<ref name=":0">سبط بن الجوزی، تذکره الخواص، ص۱۴۴.</ref> [[ابوالفرج اصفهانی]] از علمای قرن سوم در کتاب [[مقاتل الطالبین]]<ref name=":1">أبوالفرج إصفهانی،مقاتل الطالبيين، ص۱۱۸، تحقيق سيد احمد صقر، بيروت، دارالمعرفة، بى‌تا.</ref> و ابن‌عبدالبر مورخ قرن پنجم در کتاب | [[محمد بن جریر طبری|طبری]] مورخ قرن سوم قمری در کتاب خود، سنان بن انس نخعی را قاتل [[امام حسین(ع)]] دانسته است.<ref>طبری، تاریخ طبری، بیروت، دارالکتب العلمیه، ج۳، ص۳۴۳.</ref> همچنین ابن‌جوزی در کتاب تذکره الخواص،<ref name=":0">سبط بن الجوزی، تذکره الخواص، ص۱۴۴.</ref> [[ابوالفرج اصفهانی]] از علمای قرن سوم در کتاب [[مقاتل الطالبین]]<ref name=":1">أبوالفرج إصفهانی،مقاتل الطالبيين، ص۱۱۸، تحقيق سيد احمد صقر، بيروت، دارالمعرفة، بى‌تا.</ref> و ابن‌عبدالبر مورخ قرن پنجم در کتاب «استیعاب»،<ref>ابن‌عبدالبر، الاستيعاب، ج۱، ص۳۹۳، تحقيق على محمد البجاوى، بيروت، دارالجيل، ۱۹۹۲م.</ref> قاتل امام حسین(ع) را سنان بن انس معرفی کرده‌اند. | ||
ابن‌جوزی معتقد است شمر با سنان در قتل علی بن حسین مشارکت کرد.<ref name=":0" /> ابوالفرج اصفهانی نیز می‌گوید دیگران با سنان در این کار مشارکت کردند.<ref name=":1" /> ابن‌اثیر مورخ قرن هفتم در کتاب «اسد الغابه»، قاتل را سنان بن انس نخعی دانسته و معتقد است گفتار افرادی که شمر و عمر بن سعد را قاتل دانسته‌اند، به خاطر این است که شمر مردم را تشویق به قتل می‌کرد و عمر بن سعد هم فرمانده سپاه مخالف امام بود.<ref>ابن‌اثیر، أسد الغابة، ج۱، ص۴۹۸، بيروت، دارالفكر، ۱۹۸۹م.</ref> | ابن‌جوزی معتقد است شمر با سنان در قتل علی بن حسین مشارکت کرد.<ref name=":0" /> ابوالفرج اصفهانی نیز می‌گوید دیگران با سنان در این کار مشارکت کردند.<ref name=":1" /> ابن‌اثیر مورخ قرن هفتم در کتاب «اسد الغابه»، قاتل را سنان بن انس نخعی دانسته و معتقد است گفتار افرادی که شمر و عمر بن سعد را قاتل دانسته‌اند، به خاطر این است که شمر مردم را تشویق به قتل می‌کرد و عمر بن سعد هم فرمانده سپاه مخالف امام بود.<ref>ابن‌اثیر، أسد الغابة، ج۱، ص۴۹۸، بيروت، دارالفكر، ۱۹۸۹م.</ref> | ||
نسخهٔ ۲۶ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۱۰
بسیاری از مقاتل و کتاب‌های تاریخی، سنان بن انس را قاتل امام حسین(ع) دانسته‌اند؛ ولی در برخی مقاتل دیگر، شمر بن ذی‌الجوشن، قاتل وی دانسته شده است. کدام یک قاتل امام حسین(ع) بوده‌اند؟
قاتل امام حسین(ع) در منابع، افراد مختلفی از جمله سنان بن انس و شمر بن ذی‌الجوشن ذکر شده‌اند.[۱]
سنان بن انس
طبری مورخ قرن سوم قمری در کتاب خود، سنان بن انس نخعی را قاتل امام حسین(ع) دانسته است.[۲] همچنین ابن‌جوزی در کتاب تذکره الخواص،[۳] ابوالفرج اصفهانی از علمای قرن سوم در کتاب مقاتل الطالبین[۴] و ابن‌عبدالبر مورخ قرن پنجم در کتاب «استیعاب»،[۵] قاتل امام حسین(ع) را سنان بن انس معرفی کرده‌اند.
ابن‌جوزی معتقد است شمر با سنان در قتل علی بن حسین مشارکت کرد.[۳] ابوالفرج اصفهانی نیز می‌گوید دیگران با سنان در این کار مشارکت کردند.[۴] ابن‌اثیر مورخ قرن هفتم در کتاب «اسد الغابه»، قاتل را سنان بن انس نخعی دانسته و معتقد است گفتار افرادی که شمر و عمر بن سعد را قاتل دانسته‌اند، به خاطر این است که شمر مردم را تشویق به قتل می‌کرد و عمر بن سعد هم فرمانده سپاه مخالف امام بود.[۶]
از یوسف بن حاتم شامی عالم شیعه معاصر سید بن طاووس، نقل شده که عمر بن سعد، به شَبَث بن رِبعی دستور داد سر حسین بن علی را جدا کند. او نپذیرفت. سپس سنان بن انس را برای بریدن سر حسین(ع) فرستاد. سنان رفت و خطاب به امام حسین(ع) گفت: «قسم به خدا! من سرت را جدا می‌سازم، در حالی که می‌دانم تو فرزند رسول خدا و بهترین مردم از طرف پدر و مادر هستی».[۷]
شمر بن ذی‌الجوشن
شیخ مفید از عالمان شیعه قرن چهارم در کتاب «اِرشاد» نقل کرده که خولی بن یزید از اسب پیاده شد تا سر امام حسین(ع) را جدا کند، اما ترسید. شمر به او ناسزا گفته و خود به سوی امام رفت و سر امام را جدا نمود.[۸] خلیفه بن‌خیاط تاریخ‌نگار قرن سوم[۹] و اربلی عالم شیعی قرن هفتم در کتاب کشف الغمه،[۱۰] شمر بن ذی‌الجوشن را قاتل امام حسین(ع) دانسته‌اند. علامه مجلسی نیز به واقعه شهادت امام حسین(ع) توسط شمر بن ذی‌الجوشن پرداخته است.[۱۱]
منابع
- ↑ فرهاد میرزا، قمقام زخار و صمصام بتار، ناشر کتابفروشی اسلامیه، تهران، سال ۱۳۷۷ هـ ق، ج۱، ص۴۶۳ – ۴۶۵.
- ↑ طبری، تاریخ طبری، بیروت، دارالکتب العلمیه، ج۳، ص۳۴۳.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ سبط بن الجوزی، تذکره الخواص، ص۱۴۴.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ أبوالفرج إصفهانی،مقاتل الطالبيين، ص۱۱۸، تحقيق سيد احمد صقر، بيروت، دارالمعرفة، بى‌تا.
- ↑ ابن‌عبدالبر، الاستيعاب، ج۱، ص۳۹۳، تحقيق على محمد البجاوى، بيروت، دارالجيل، ۱۹۹۲م.
- ↑ ابن‌اثیر، أسد الغابة، ج۱، ص۴۹۸، بيروت، دارالفكر، ۱۹۸۹م.
- ↑ فرهاد میرزا، قمقام زخار و صمصام بتار، ج۱، ص۴۶۳ – ۴۶۵.
- ↑ شیخ مفید، ارشاد، مؤسسه آل البیت(ع)، ج۲، ص۱۱۲.
- ↑ ابن‌عبدالبر، الاستیعاب، قاهره، الفجاله، ج۱، ص۳۹۵.
- ↑ اربلی، کشف الغمه، انتشارات بنی هاشمی، تبریز، ج۲، ص۵۱.
- ↑ مجلسی، بحارالانوار، مؤسسه الوفاء، بیروت، ج۴۵، ص۵۶.