حضور پسران امام حسین(ع) در کربلا: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۰: خط ۱۰:
- نفس المهموم، قم، ص۵۲۴، کشف الغمه فی معرفه الائمه، ص۲۱۴.</ref> امام سجاد در کربلا بود و به جهت مریضی به میدان نرفته و زنده ماند.
- نفس المهموم، قم، ص۵۲۴، کشف الغمه فی معرفه الائمه، ص۲۱۴.</ref> امام سجاد در کربلا بود و به جهت مریضی به میدان نرفته و زنده ماند.


* علی بن الحسین الاصغر که امروزه در میان عموم مردم، علی‌اکبر خوانده می‌شود. مادر او لیلا دختر ابی‌مره بن عروه بن مسعود ثقفی است. او اولین فرد از بنی‌هاشم بود که در واقعه کربلا به میدان رفت.<ref>«اللهم اشهد أنه قد برز الیهم غلام اشبه الناس خلقاً و خلقاً و منطقاً برسولک، و کنّا اذا اشتقنا الی نبیّک نظرنا الیه».</ref> او در وقاعه کربلا به شهادت رسید.
* علی بن الحسین الاصغر که امروزه در میان عموم مردم، علی‌اکبر خوانده می‌شود. مادر او لیلا دختر ابی‌مره بن عروه بن مسعود ثقفی است. او اولین فرد از بنی‌هاشم بود که در واقعه کربلا به میدان رفت. او در واقعه کربلا به شهادت رسید.<ref name=":0">کشف الغمه، ص۲۱۴، بحارالانوار، ج۴۵، ص۳۳۱.</ref>
* جعفر، مادر او قضاعیه بود. جعفر در حیات پدر بزرگوارش از دنیا رفت.
* جعفر، مادر او قضاعیه بود. جعفر در زمان حیات امام حسین(ع) و پیش از واقعه کربلا فوت کرد.
* عبدالله، در مدینه متولد شد. مادرش رباب، ـ دختر امرء القیس ـ می‌باشد. امرء القیس در مدینه سه دخترش را به ازدواج امیرالمؤمنین(ع) و امام حسن(ع) و امام حسین(ع) درآورد که داستانش مشهور است. رباب به همسری امام حسین(ع) درآمد و سکینه و عبدالله، فرزندان حسین(ع) از رباب می‌باشند.
* عبدالله که امروزه به علی اصغر معروف است، در مدینه متولد شد. مادرش رباب دختر امرء القیس بود. امرء القیس در مدینه سه دخترش را به ازدواج امام علی(ع)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) درآورد. عبدالله در کربلا تیر خورده و شهید شد.<ref name=":0" />
* سکینه، مادر او نیز رباب است. سکینه روز پنجم ماه ربیع الاول سال۱۱۷هـ وفات کرد؛ وفات خواهرش فاطمه نیز همان سال است.<ref>نفس المهموم، ص۵۳۰.</ref>
* سکینه، مادر او نیز رباب است. سکینه روز پنجم ماه ربیع الاول سال۱۱۷هـ فوت کرد.<ref>نفس المهموم، ص۵۳۰.</ref> سکینه در واقعه کربلا حضور داشت و گفتگوی میان او و امام حسین(ع) در منابع نقل شده است.<ref>ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۱۰۹-۱۱۰.</ref>
* فاطمه: مادرش ام‌اسحاق بوده است.
* فاطمه؛ مادرش ام‌اسحاق بوده است. فاطمه در کربلا حضور داشت.<ref>شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۵ و ۱۲۱.</ref>
 
علی بن عیسی الاربلی در «کشف الغمه» گفته: اولاد حسین(ع) ده تن بودند؛ شش پسر و چهار دختر. سه تن از پسران وی علی نام داشته‌اند و محمد و عبدالله و جعفر. علی اکبر در کربلا در برابر پدر جنگید و شهید شد و علی اصغر صغیر را تیر زدند؛ همچنین گفته‌اند که عبدالله نیز با پدر کشته شد. دختران او زینب و سکینه و فاطمه بودند. نسل امام حسین(ع) از علی اوسط، یعنی زین العابدین(ع) است؛<ref>کشف الغمه، ص۲۱۴، بحارالانوار، ج۴۵، ص۳۳۱.</ref> البته قول قوی و قریب به صحت و نظر شیخ مفید است. پس در خاتمه می‌توان گفت غیر از امام سجّاد(ع) و جعفر بن الحسین(ع) تمام فرزندان ذکور امام حسین(ع) در کربلا به شهادت رسیدند.


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۱۰ اکتبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۲۳

سؤال

تعداد فرزندان امام حسین(ع) و حضور آن‌ها در واقعهٔ کربلا چگونه بود؟

شیخ مفید شش فرزند برای امام حسین(ع) نام می‌برد:

  • علی بن الحسین الاکبر که امام سجاد(ع) خوانده می‌شود. کنیه‌اش ابومحمد و نام مادرش شهربانو یا شاه زنان بود.[۱] امام سجاد در کربلا بود و به جهت مریضی به میدان نرفته و زنده ماند.
  • علی بن الحسین الاصغر که امروزه در میان عموم مردم، علی‌اکبر خوانده می‌شود. مادر او لیلا دختر ابی‌مره بن عروه بن مسعود ثقفی است. او اولین فرد از بنی‌هاشم بود که در واقعه کربلا به میدان رفت. او در واقعه کربلا به شهادت رسید.[۲]
  • جعفر، مادر او قضاعیه بود. جعفر در زمان حیات امام حسین(ع) و پیش از واقعه کربلا فوت کرد.
  • عبدالله که امروزه به علی اصغر معروف است، در مدینه متولد شد. مادرش رباب دختر امرء القیس بود. امرء القیس در مدینه سه دخترش را به ازدواج امام علی(ع)، امام حسن(ع) و امام حسین(ع) درآورد. عبدالله در کربلا تیر خورده و شهید شد.[۲]
  • سکینه، مادر او نیز رباب است. سکینه روز پنجم ماه ربیع الاول سال۱۱۷هـ فوت کرد.[۳] سکینه در واقعه کربلا حضور داشت و گفتگوی میان او و امام حسین(ع) در منابع نقل شده است.[۴]
  • فاطمه؛ مادرش ام‌اسحاق بوده است. فاطمه در کربلا حضور داشت.[۵]

منابع

  1. بحارالانوار، ج۴۵، ص۳۲۹. - الارشاد، ص۲۵۳. - نفس المهموم، قم، ص۵۲۴، کشف الغمه فی معرفه الائمه، ص۲۱۴.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ کشف الغمه، ص۲۱۴، بحارالانوار، ج۴۵، ص۳۳۱.
  3. نفس المهموم، ص۵۳۰.
  4. ابن شهرآشوب، مناقب آل ابی‌طالب، ۱۳۷۹ق، ج۴، ص۱۰۹-۱۱۰.
  5. شیخ مفید، الارشاد، ۱۴۱۳ق، ج۲، ص۲۵ و ۱۲۱.