غبطه شهدا به مقام حضرت عباس در بهشت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۲۷: | خط ۲۷: | ||
[[غبطه]] حالتی است که شخص با مشاهده موفقیت و کمال دیگران، آرزوی داشتن آن را دارد، بدون آن‌که آرزوی نابودی آن‌را برای دیگری نماید.<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۷، ص۳۵۹.</ref> غبطه با [[حسد]] متفاوت است و [[رذیله اخلاقی]] نیست. | [[غبطه]] حالتی است که شخص با مشاهده موفقیت و کمال دیگران، آرزوی داشتن آن را دارد، بدون آن‌که آرزوی نابودی آن‌را برای دیگری نماید.<ref>ابن‌منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۷، ص۳۵۹.</ref> غبطه با [[حسد]] متفاوت است و [[رذیله اخلاقی]] نیست. | ||
[[بهشت]] دارای درجات متفاوتی است و مقام افراد در نتیجه تفاوت اعمال، [[اخلاص]] و معرفت افراد، فرق می‌کند. برخی بهشتیان به مقام افراد بالاتر غبطه می‌خورند. براساس [[روایت|روایات]]، [[حضرت عباس(ع)]] در بهشت جایگاه رفیعی دارند و [[شهداء]] در روز [[قیامت]] به مقام ایشان غبطه می‌خورند. | [[بهشت]] دارای درجات متفاوتی است و مقام افراد در نتیجه تفاوت اعمال، [[اخلاص]] و معرفت افراد، فرق می‌کند. برخی بهشتیان به مقام افراد بالاتر غبطه می‌خورند. براساس [[روایت|روایات]]، [[حضرت عباس(ع)]] در بهشت جایگاه رفیعی دارند و [[شهداء]] در روز [[قیامت]] به مقام ایشان غبطه می‌خورند.<ref>شیخ صدوق، محمد بن علی، الامالی، تهران، کتابچی، ۱۳۷۶ش، ص۴۶۳.</ref> | ||
نمونه‌های دیگری نیز برای غبطه افراد در بهشت گفته شده است. [[انبیاء]] به مقام [[پیامبر اسلام(ص)]] غبطه می‌خورند و آرزوی آن مقام را می‌کنند؛ اما این حالت باعث غم و غصه آنان نمی‌شود؛ بلکه خوشحال هستند که افرادی در [[بندگی|بندگی خداوند]] به چنین مقامی رسیده‌اند. | نمونه‌های دیگری نیز برای غبطه افراد در بهشت گفته شده است. [[انبیاء]] به مقام [[پیامبر اسلام(ص)]] غبطه می‌خورند و آرزوی آن مقام را می‌کنند؛ اما این حالت باعث غم و غصه آنان نمی‌شود؛ بلکه خوشحال هستند که افرادی در [[بندگی|بندگی خداوند]] به چنین مقامی رسیده‌اند. | ||
نسخهٔ ۱۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۳۰
با این که در بهشت جای نگرانی نیست چگونه در بهشت، سایر شهداء به مقام حضرت ابوالفضل غبطه می‌خورند آیا غبطه با داخل بودن در بهشت منافات ندارد؟
امام سجاد(ع):
«خدا عباس بن علی را رحمت کند... او جان خود را فدای برادرش کرد تا اینکه دستانش جدا شدند. خدا به جای آنها دو بال به او داد که در بهشت با فرشتگان پروزا کند... برای عباس نزد خدا مقامی است که در روز قیامت همه شهیدان غبطه آن را می‌خورند.»
غبطه حالتی است که شخص با مشاهده موفقیت و کمال دیگران، آرزوی داشتن آن را دارد، بدون آن‌که آرزوی نابودی آن‌را برای دیگری نماید.[۱] غبطه با حسد متفاوت است و رذیله اخلاقی نیست.
بهشت دارای درجات متفاوتی است و مقام افراد در نتیجه تفاوت اعمال، اخلاص و معرفت افراد، فرق می‌کند. برخی بهشتیان به مقام افراد بالاتر غبطه می‌خورند. براساس روایات، حضرت عباس(ع) در بهشت جایگاه رفیعی دارند و شهداء در روز قیامت به مقام ایشان غبطه می‌خورند.[۲]
نمونه‌های دیگری نیز برای غبطه افراد در بهشت گفته شده است. انبیاء به مقام پیامبر اسلام(ص) غبطه می‌خورند و آرزوی آن مقام را می‌کنند؛ اما این حالت باعث غم و غصه آنان نمی‌شود؛ بلکه خوشحال هستند که افرادی در بندگی خداوند به چنین مقامی رسیده‌اند.
در قرآن از بهشت‌های گوناگون، مانند جنة المأوی، جنه النعیم، جنه الخلد، دارالسلام، جنات عدن، جنة الفردوس نام برده شده است.[۳] وجود مراتب مختلف در بهشت همراه با رنج و ناراحتی افراد ساکن در درجات پایین‌تر نیست. افرادی که به بهشت می‌روند از وضع خود در هر مقامی باشند راضی هستند.
مطالعه بیشتر
- تفسیر موضوعی معاد در قرآن، آیت الله جوادی آملی، جلد ۵، صفحه ۳۴۸ و بعد از آن نشر اسراء.
- تفسیر نمونه جلدهای ۶، ص۱۷۵ و جلد ۱۱، ص۷۷.
- مجموعه پرسشهای دانشجویی، پرسش و پاسخ نهاد نمایندگی مؤلف گروه محققان، صفحه ۱۷۷.