آیه سخره: تفاوت میان نسخه‌ها

(بازبینی و ویرایش)
جز (جایگزینی متن - 'هٔ' به 'ه')
خط ۱۲: خط ۱۲:
آیه ۵۴ [[سوره اعراف]] به‌ '''آیه سُخره''' معروف است. به نظر می‌رسد این اصطلاح از کلمه «مسخرات» گرفته شده است که می‌گوید خورشید، ماه و ستارگان در تسخیر امر الهی هستند. این آیه در واقع جوابی برای بت پرستان است که تصور می‌کردند بت‌ها [[شفاعت|شفاعتشان]] خواهند کرد و آیات الهی و [[انبیاء]] را تکذیب می‌کردند که قبل از این آیه، به آن اشاره شده است. خداوند برای شخصیت دادن به انسان نعمت‌ها را به او یادآوری می‌کند و یکی از آن نعمت‌ها این است که خورشید، ماه و ستارگان به امر الهی تسخیر شده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر؛ نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ هـ ش. ج۱۱، ص۱۷۱.</ref>
آیه ۵۴ [[سوره اعراف]] به‌ '''آیه سُخره''' معروف است. به نظر می‌رسد این اصطلاح از کلمه «مسخرات» گرفته شده است که می‌گوید خورشید، ماه و ستارگان در تسخیر امر الهی هستند. این آیه در واقع جوابی برای بت پرستان است که تصور می‌کردند بت‌ها [[شفاعت|شفاعتشان]] خواهند کرد و آیات الهی و [[انبیاء]] را تکذیب می‌کردند که قبل از این آیه، به آن اشاره شده است. خداوند برای شخصیت دادن به انسان نعمت‌ها را به او یادآوری می‌کند و یکی از آن نعمت‌ها این است که خورشید، ماه و ستارگان به امر الهی تسخیر شده‌اند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر؛ نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ هـ ش. ج۱۱، ص۱۷۱.</ref>


[[امام صادق(ع)]] وقتی به آسمان نگاه می‌کرد، این آیه را می‌خواند: {{قرآن|إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ}}<ref>آل عمران / ۱۹۰.</ref> و سپس آیهٔ سخره را می‌خواند. یعنی {{قرآن|إِنَّ رَبَّکُمُ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ...}} تا آخر آیه ۵۴ سورهٔ اعراف و پس از آن [[دعا]] می‌کردند.<ref>نوری، حسین؛ مستدرک الوسائل، قم، مؤسسه آل البیت، ۱۴۰۸ هـ. ق، ج۴، ص۱۴۸، ب ۱۰.</ref>
[[امام صادق(ع)]] وقتی به آسمان نگاه می‌کرد، این آیه را می‌خواند: {{قرآن|إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ}}<ref>آل عمران / ۱۹۰.</ref> و سپس آیه سخره را می‌خواند. یعنی {{قرآن|إِنَّ رَبَّکُمُ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ...}} تا آخر آیه ۵۴ سوره اعراف و پس از آن [[دعا]] می‌کردند.<ref>نوری، حسین؛ مستدرک الوسائل، قم، مؤسسه آل البیت، ۱۴۰۸ هـ. ق، ج۴، ص۱۴۸، ب ۱۰.</ref>





نسخهٔ ‏۷ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۱۱

سؤال

در مورد آیه سخره در سوره اعراف، توضیح دهید.

آیه ۵۴ سوره اعراف به‌ آیه سخره معروف است. در این آیه خداوند خورشید، ماه و ستارگان را در تسخیر‌ أمر خود می‌داند، و در جواب بت پرستان، به قدرت بی بدیل خود اشاره می‌کند.

متن آیه

محتوای آیه

آیه ۵۴ سوره اعراف به‌ آیه سُخره معروف است. به نظر می‌رسد این اصطلاح از کلمه «مسخرات» گرفته شده است که می‌گوید خورشید، ماه و ستارگان در تسخیر امر الهی هستند. این آیه در واقع جوابی برای بت پرستان است که تصور می‌کردند بت‌ها شفاعتشان خواهند کرد و آیات الهی و انبیاء را تکذیب می‌کردند که قبل از این آیه، به آن اشاره شده است. خداوند برای شخصیت دادن به انسان نعمت‌ها را به او یادآوری می‌کند و یکی از آن نعمت‌ها این است که خورشید، ماه و ستارگان به امر الهی تسخیر شده‌اند.[۱]

امام صادق(ع) وقتی به آسمان نگاه می‌کرد، این آیه را می‌خواند: ﴿إِنَّ فِي خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَاخْتِلَافِ اللَّيْلِ وَالنَّهَارِ لَآيَاتٍ لِأُولِي الْأَلْبَابِ[۲] و سپس آیه سخره را می‌خواند. یعنی ﴿إِنَّ رَبَّکُمُ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ... تا آخر آیه ۵۴ سوره اعراف و پس از آن دعا می‌کردند.[۳]


منابع

  1. مکارم شیرازی، ناصر؛ نمونه، تهران، دارالکتب الاسلامیه، ۱۳۷۴ هـ ش. ج۱۱، ص۱۷۱.
  2. آل عمران / ۱۹۰.
  3. نوری، حسین؛ مستدرک الوسائل، قم، مؤسسه آل البیت، ۱۴۰۸ هـ. ق، ج۴، ص۱۴۸، ب ۱۰.