کشته اشک: تفاوت میان نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{جا:ویرایش}} {{شروع متن}} {{سوال}} اين كه در زيارت اربعين مي خوانيم اي كشته شده اش...» ایجاد کرد) |
(ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{در دست ویرایش|کاربر=Rahmani }} | {{در دست ویرایش|کاربر=Rahmani}} | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
این که در زیارت اربعین می‌خوانیم ای کشته شده اشک یعنی چه؟ | |||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
از | از مقدس‌ترین و با فضیلت‌ترین زیارت‌هایی که در فرهنگ دینی وارد شده‌است، زیارت قبر ابا عبدالله الحسین (ع) می‌باشد و برای زیارت هیچ امامی به این اندازه سفارش نشده به طوری که ترک آن برای شیعه ای که توان زیارت را دارد امری ناپسند شمرده شده و به نوعی لازم است چنانچه امام صادق (ع) فرمودند: | ||
زیارت حسین بن علی ـ علیهما السلام ـ بر هر کس که او را از سوی خداوند «امام» می‌داند واجب است.<ref>ابن قولویه، جعفر، کامل الزیارات، بی جا، مؤسسه نشر الفقاهه، اول، ۱۴۱۷هـ. ق، ص۲۳۶.</ref> | |||
زیارت یکی از راه‌های یاد و احیای اهداف امام حسین (ع) و الگو قرار دادن تفکرات ناب آن حضرت است و زیارت اربعین یعنی چهلمین روز شهادت آن حضرت و روز بیستم صفر یکی از با فضیلت‌ترین زیارت هاست و امام حسن عسکری (ع) خواندن زیارت اربعین را یکی از علامت‌های مؤمن می‌شمارند.<ref>مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، دوم، ۱۴۰۳هـ. ق، ج۹۸, ص۳۲۹.</ref> | |||
در | در فرازی از این وصیت چنین آمده‌است: «وصل علی الحسین المظلوم، الشهید الرشید، قتیل العبرات و …»<ref>ابن طاوس، رضی الدین، اقبال الاعمال، بی جا، مکتب الاعلام الاسلامی، اول، ۱۴۱۶ هـ. ق، ج۳, ص۳۴۲.</ref> «و درود فرست بر حسین مظلوم، شهید رشید، کشته شده اشکها و… | ||
«العبرات» از عبره است | «العبرات» از عبره است یعنی گریه ای که از سینه بیرون آید و کنایه از کسی است که با یادآوری مطلب یا شخصی بغض گلویش را می‌گیرد و چشمانش اشک آلود می‌شود و مراد از این که امام حسین (ع) کشته شده اشک هاست به این است که هر کس امام حسین (ع) و واقعه عاشورا را یاد کند، چشمانش اشک آلود می‌گردد. شهیدی که هم یادش گریه آور است و هم اشک ریختن در سوگ او ثواب دارد و موجب احیای اهداف عاشورا می‌شود و امامان (ع) نیز توصیه فراوان بر عزاداری و گریستن بر مصیبت‌های آن حضرت داشته‌اند. امام حسین (ع) می‌فرمایند: من کشته شده اشک‌هایم.<ref>قمی، شیخ عباس، منتهی الامال، بی جا، هجرت، ج۱, ص۵۳۸.</ref> و باز فرمود: من کشته شده اشکم و هیچ مؤمنی مرا یاد نمی‌کند مگر آن که گریه کرده و بغض گلویش را بگیرد و اشک در چشمانش می‌آید.<ref>شیخ صدوق، الامالی، قم، مؤسسه بعثت، اول، ۱۴۱۷ هـ. ق، ص۲۰۰.</ref> و امام صادق (ع) فرمود: کشته اشک یعنی هیچ مؤمنی او را یاد نمی‌کند مگر گریه کند.<ref>نوری، حسین، مستدرک الوسائل، قم، ال البیت، دوم، ۱۴۰۸هـ. ق، ج۱۰, ص۳۱۸.</ref> | ||
بنابراین مراد از کشته شده اشکها یعنی امام حسین (ع) به خاطر اهداف بزرگ و متعالی که داشتند و عده ای نگذاشتند این اهداف در جامعه عملی شود و آن حضرت را شهید کردند بر ملت‌های آزاده چنان این غم و اندوه سنگین است که هماره بر آن حضرت اشک می‌ریزند و حسین (ع) کشته شده‌ای است که اشکها در یاد او سرازیر است. | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
== معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر == | |||
# نفس المهموم، شیخ عباس قمی، ترجمه علامه شعرانی. | |||
# لهوف، سید ابن طاوس، ترجمه عقیقی بخشایشی. | |||
# عاشورا مکتب انتظار، دکتر علی هراتیان. | |||
# حماسه حسینی، شهید مطهری. | |||
{{پایان مطالعه بیشتر}} | {{پایان مطالعه بیشتر}} | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{پانویس|۲}} | |||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = حدیث | | شاخه اصلی = حدیث | ||
|شاخه فرعی۱ = فقه الحدیث | |شاخه فرعی۱ = فقه الحدیث | ||
|شاخه فرعی۲ = | |شاخه فرعی۲ = | ||
|شاخه فرعی۳ = | |شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| شناسه = | | شناسه = | ||
| تیترها = | | تیترها = | ||
| ویرایش = | | ویرایش = | ||
| لینک‌دهی = | | لینک‌دهی = | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = | | تغییر مسیر = | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = | | اولویت = | ||
| کیفیت = | | کیفیت = | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ ۲۰ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۰۷:۱۴
 | این مقاله هماکنون به دست Rahmani در حال ویرایش است. |
این که در زیارت اربعین می‌خوانیم ای کشته شده اشک یعنی چه؟
از مقدس‌ترین و با فضیلت‌ترین زیارت‌هایی که در فرهنگ دینی وارد شده‌است، زیارت قبر ابا عبدالله الحسین (ع) می‌باشد و برای زیارت هیچ امامی به این اندازه سفارش نشده به طوری که ترک آن برای شیعه ای که توان زیارت را دارد امری ناپسند شمرده شده و به نوعی لازم است چنانچه امام صادق (ع) فرمودند:
زیارت حسین بن علی ـ علیهما السلام ـ بر هر کس که او را از سوی خداوند «امام» می‌داند واجب است.[۱]
زیارت یکی از راه‌های یاد و احیای اهداف امام حسین (ع) و الگو قرار دادن تفکرات ناب آن حضرت است و زیارت اربعین یعنی چهلمین روز شهادت آن حضرت و روز بیستم صفر یکی از با فضیلت‌ترین زیارت هاست و امام حسن عسکری (ع) خواندن زیارت اربعین را یکی از علامت‌های مؤمن می‌شمارند.[۲]
در فرازی از این وصیت چنین آمده‌است: «وصل علی الحسین المظلوم، الشهید الرشید، قتیل العبرات و …»[۳] «و درود فرست بر حسین مظلوم، شهید رشید، کشته شده اشکها و…
«العبرات» از عبره است یعنی گریه ای که از سینه بیرون آید و کنایه از کسی است که با یادآوری مطلب یا شخصی بغض گلویش را می‌گیرد و چشمانش اشک آلود می‌شود و مراد از این که امام حسین (ع) کشته شده اشک هاست به این است که هر کس امام حسین (ع) و واقعه عاشورا را یاد کند، چشمانش اشک آلود می‌گردد. شهیدی که هم یادش گریه آور است و هم اشک ریختن در سوگ او ثواب دارد و موجب احیای اهداف عاشورا می‌شود و امامان (ع) نیز توصیه فراوان بر عزاداری و گریستن بر مصیبت‌های آن حضرت داشته‌اند. امام حسین (ع) می‌فرمایند: من کشته شده اشک‌هایم.[۴] و باز فرمود: من کشته شده اشکم و هیچ مؤمنی مرا یاد نمی‌کند مگر آن که گریه کرده و بغض گلویش را بگیرد و اشک در چشمانش می‌آید.[۵] و امام صادق (ع) فرمود: کشته اشک یعنی هیچ مؤمنی او را یاد نمی‌کند مگر گریه کند.[۶]
بنابراین مراد از کشته شده اشکها یعنی امام حسین (ع) به خاطر اهداف بزرگ و متعالی که داشتند و عده ای نگذاشتند این اهداف در جامعه عملی شود و آن حضرت را شهید کردند بر ملت‌های آزاده چنان این غم و اندوه سنگین است که هماره بر آن حضرت اشک می‌ریزند و حسین (ع) کشته شده‌ای است که اشکها در یاد او سرازیر است.
معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر
- نفس المهموم، شیخ عباس قمی، ترجمه علامه شعرانی.
- لهوف، سید ابن طاوس، ترجمه عقیقی بخشایشی.
- عاشورا مکتب انتظار، دکتر علی هراتیان.
- حماسه حسینی، شهید مطهری.
منابع
- ↑ ابن قولویه، جعفر، کامل الزیارات، بی جا، مؤسسه نشر الفقاهه، اول، ۱۴۱۷هـ. ق، ص۲۳۶.
- ↑ مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، دوم، ۱۴۰۳هـ. ق، ج۹۸, ص۳۲۹.
- ↑ ابن طاوس، رضی الدین، اقبال الاعمال، بی جا، مکتب الاعلام الاسلامی، اول، ۱۴۱۶ هـ. ق، ج۳, ص۳۴۲.
- ↑ قمی، شیخ عباس، منتهی الامال، بی جا، هجرت، ج۱, ص۵۳۸.
- ↑ شیخ صدوق، الامالی، قم، مؤسسه بعثت، اول، ۱۴۱۷ هـ. ق، ص۲۰۰.
- ↑ نوری، حسین، مستدرک الوسائل، قم، ال البیت، دوم، ۱۴۰۸هـ. ق، ج۱۰, ص۳۱۸.