نفخ صور: تفاوت میان نسخه‌ها
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Mnazarzadeh (بحث | مشارکتها) (ابرابزار) |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
{{شروع متن}} | {{شروع متن}} | ||
{{سوال}} | {{سوال}} | ||
منظور از نفخ صور | منظور از نفخ صور چیست؟ | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
'''نفخه صور''' به معنای دمیدن در شیپور است. دمیدن در شیپور، کنایه از پایان دنیا و آغاز [[آخرت]] است. در [[قرآن]] جریان نفخ صور و پایان دنیا با عبارات مختلفی همانند صیحه، ناقور، زجره و موارد دیگر آمده است. | '''نفخه صور''' به معنای دمیدن در شیپور است. دمیدن در شیپور، کنایه از پایان دنیا و آغاز [[آخرت]] است. در [[قرآن]] جریان نفخ صور و پایان دنیا با عبارات مختلفی همانند صیحه، ناقور، زجره و موارد دیگر آمده است. | ||
==معنای لغوی و اصطلاحی== | == معنای لغوی و اصطلاحی == | ||
نفخه در لغت به | نفخه در لغت به معنای دمیدن است.<ref>قاموس قرآن، ج۷، ذیل کلمه نفخ.</ref> صور به معنای «صورت» و «شیپور» است و اینطور گفته‌اند که صور شاخی است که در آن می‌دمند.<ref>قاموس قرآن، ج۴، ذیل کلمه صور.</ref> [[علامه طباطبایی]] می‌فرمایند: «در آیات قرآن چیزی که با آن بتوان «صور» را از لحاظ لفظی تفسیر نمود نیامده است، امّا معنای لغوی آن یعنی شاخی که گاهی نیز آن را سوراخ می‌کرده‌اند و در آن می‌دمیدند، همانند شیپور».<ref>طباطبایی، سید محمد حسین، حیات پس از مرگ، ص۴۳.</ref> بنابر این معنای لغوی نفخه صور، دمیدن در شیپور می‌باشد. | ||
نفخه صور در اصطلاح قرآنی، به پایان حیات این دنیا و آغاز حیات در آخرت گفته می‌شود. استفاده از این عبارت برای این امر در واقع از جنگ‌ها گرفته شده است که | نفخه صور در اصطلاح قرآنی، به پایان حیات این دنیا و آغاز حیات در آخرت گفته می‌شود. استفاده از این عبارت برای این امر در واقع از جنگ‌ها گرفته شده است که معمولاً اتفاقات مهم مثل آغاز و پایان نبردها توسط شیپوری اعلام می‌شد؛ بنابراین می‌توان گفت که نفخ صور، کنایه از اعلام دستور توقف زندگی دنیا و حرکت برای زندگی اخروی است. حضرت اسرافیل به اذن خدا خطاب به مخلوقات می‌گوید: «بمیرید» و بار دیگر می‌گوید: «زنده شوید»<ref>مظاهری، معاد در قرآن، ص۱۴۴.</ref> | ||
==در قرآن== | == در قرآن == | ||
[[قرآن]] در مورد نفخ صور اینطور آمده است: {{قرآن|وَنُفِخَ | [[قرآن]] در مورد نفخ صور اینطور آمده است: {{قرآن|وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِی الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ ۖ ثُمَّ نُفِخَ فِیهِ أُخْرَیٰ فَإِذَا هُمْ قِیَامٌ یَنْظُرُونَ|ترجمه=و در صور دمیده می‌شود، پس هر که در آسمان‌ها و زمین است می‌میرد، مگر کسی را که خدا بخواهد، آن گاه بار دیگر در صور دمیده می‌شود، ناگاه همه آنان بر پای ایستاده می‌نگرند|سوره=زمر|آیه=۶۸}} | ||
کلمه نفخ در ۱۲ بار در آیات دیگر تکرار شده است و کلمات دیگری به معنای صور نیز آمده است مانند: | |||
{{ستون|۲}} | {{ستون|۲}} | ||
* | * کلمه «صیحه» به معنای فریاد و صدای بلند | ||
* «ندای منادی» به معنای | * «ندای منادی» به معنای صدای بلند | ||
* «ناقور» به معنای | * «ناقور» به معنای کوبیدن به چیزی مثل طبل | ||
* «زجره» به معنای راندن با صدا | * «زجره» به معنای راندن با صدا | ||
* «صافه» به معنای | * «صافه» به معنای فریاد گوشخراش | ||
{{پایان}} | {{پایان}} | ||
علامه | علامه طباطبایی می‌فرماید: «صور» حقیقتی است موجود که دارای دو گونه صیحه است، صیحه میراننده و صیحه زنده کننده… بنابراین «صیحه» یا «نفخه» چیزی جز کلمه‌ای الهی نیست که آنان را می‌می‌راند و زنده می‌کند. | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
==مطالعه | == مطالعه بیشتر == | ||
* آموزش | * آموزش عقاید، آیت الله مصابح یزدی. | ||
* معاد در قرآن، ج۴، | * معاد در قرآن، ج۴، آیت الله جوادی آملی. | ||
* | * معادشناسی، ج۴، سید محمد حسین، تهرانی. | ||
{{پایان مطالعه بیشتر}} | {{پایان مطالعه بیشتر}} | ||
==منابع== | == منابع == | ||
{{پانویس}} | |||
{{شاخه | {{شاخه | ||
| شاخه اصلی = کلام | | شاخه اصلی = کلام | ||
|شاخه فرعی۱ = معاد | |شاخه فرعی۱ = معاد | ||
|شاخه فرعی۲ = سایر ویژگی‌های قیامت | |شاخه فرعی۲ = سایر ویژگی‌های قیامت | ||
|شاخه فرعی۳ = | |شاخه فرعی۳ = | ||
}} | }} | ||
{{تکمیل مقاله | {{تکمیل مقاله | ||
| خط ۴۷: | خط ۴۷: | ||
| ویرایش = شد | | ویرایش = شد | ||
| لینک‌دهی = شد | | لینک‌دهی = شد | ||
| ناوبری = | | ناوبری = | ||
| نمایه = | | نمایه = | ||
| تغییر مسیر = شد | | تغییر مسیر = شد | ||
| ارجاعات = | | ارجاعات = | ||
| بازبینی = | | بازبینی = | ||
| تکمیل = | | تکمیل = | ||
| اولویت = ج | | اولویت = ج | ||
| کیفیت = ج | | کیفیت = ج | ||
}} | }} | ||
{{پایان متن}} | {{پایان متن}} | ||
نسخهٔ ۲۱ فوریهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۴:۰۴
منظور از نفخ صور چیست؟
نفخه صور به معنای دمیدن در شیپور است. دمیدن در شیپور، کنایه از پایان دنیا و آغاز آخرت است. در قرآن جریان نفخ صور و پایان دنیا با عبارات مختلفی همانند صیحه، ناقور، زجره و موارد دیگر آمده است.
معنای لغوی و اصطلاحی
نفخه در لغت به معنای دمیدن است.[۱] صور به معنای «صورت» و «شیپور» است و اینطور گفته‌اند که صور شاخی است که در آن می‌دمند.[۲] علامه طباطبایی می‌فرمایند: «در آیات قرآن چیزی که با آن بتوان «صور» را از لحاظ لفظی تفسیر نمود نیامده است، امّا معنای لغوی آن یعنی شاخی که گاهی نیز آن را سوراخ می‌کرده‌اند و در آن می‌دمیدند، همانند شیپور».[۳] بنابر این معنای لغوی نفخه صور، دمیدن در شیپور می‌باشد.
نفخه صور در اصطلاح قرآنی، به پایان حیات این دنیا و آغاز حیات در آخرت گفته می‌شود. استفاده از این عبارت برای این امر در واقع از جنگ‌ها گرفته شده است که معمولاً اتفاقات مهم مثل آغاز و پایان نبردها توسط شیپوری اعلام می‌شد؛ بنابراین می‌توان گفت که نفخ صور، کنایه از اعلام دستور توقف زندگی دنیا و حرکت برای زندگی اخروی است. حضرت اسرافیل به اذن خدا خطاب به مخلوقات می‌گوید: «بمیرید» و بار دیگر می‌گوید: «زنده شوید»[۴]
در قرآن
قرآن در مورد نفخ صور اینطور آمده است: ﴿وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِی الْأَرْضِ إِلَّا مَنْ شَاءَ اللَّهُ ۖ ثُمَّ نُفِخَ فِیهِ أُخْرَیٰ فَإِذَا هُمْ قِیَامٌ یَنْظُرُونَ؛ و در صور دمیده می‌شود، پس هر که در آسمان‌ها و زمین است می‌میرد، مگر کسی را که خدا بخواهد، آن گاه بار دیگر در صور دمیده می‌شود، ناگاه همه آنان بر پای ایستاده می‌نگرند﴾(زمر:۶۸)
کلمه نفخ در ۱۲ بار در آیات دیگر تکرار شده است و کلمات دیگری به معنای صور نیز آمده است مانند:
- کلمه «صیحه» به معنای فریاد و صدای بلند
- «ندای منادی» به معنای صدای بلند
- «ناقور» به معنای کوبیدن به چیزی مثل طبل
- «زجره» به معنای راندن با صدا
- «صافه» به معنای فریاد گوشخراش
علامه طباطبایی می‌فرماید: «صور» حقیقتی است موجود که دارای دو گونه صیحه است، صیحه میراننده و صیحه زنده کننده… بنابراین «صیحه» یا «نفخه» چیزی جز کلمه‌ای الهی نیست که آنان را می‌می‌راند و زنده می‌کند.
مطالعه بیشتر
- آموزش عقاید، آیت الله مصابح یزدی.
- معاد در قرآن، ج۴، آیت الله جوادی آملی.
- معادشناسی، ج۴، سید محمد حسین، تهرانی.