حکومت‌های دینی موفق در تاریخ: تفاوت میان نسخه‌ها

حکومت‌های دینی موفق در تاریخ (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۸ اکتبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۱۷

۴۴ بایت حذف‌شده ، ۸ اکتبر

بدون خلاصۀ ویرایش

Mohammadaminrazi

trustworthy

۳۲۱

ویرایش

@@ خط ۸: / خط ۸: @@
 {{درگاه|واژه‌ها}}
 {{درگاه|حکومت دینی}}
-برای بررسی [[حکومت دینی|حکومت‌های دینی]] موفق ابتدا لازم است مقصود از [[حکومت دینی]] مشخص شود. در این رابطه باید بگوییم گاه منظور از [[حکومت دینی]]، حکومتی است که نه تنها همه قوانین و مقررات اجرایی آن برگرفته از [[احکام دینی]] است، بلکه مجریان آن نیز مستقیماً از طرف [[شناخت خدا|خدا]] منصوبند یا به اذن خاص یا عام معصوم منصوب شده‌اند، چنین حکومتی، [[حکومت دینی]] ایده‌آل و کمال مطلوب است، زیرا حکومتی با این خصوصیات از پشتوانه حکم الهی برخوردار است و بر اساس اراده تشریعی [[شناخت خدا|خدا]] شکل گرفته است.<ref>مصباح یزدی، محمد تقی، پرسش‌ها و پاسخ‌ها، قم، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۴۵.</ref>
+گاه منظور از [[حکومت دینی]]، حکومتی است که نه تنها همه قوانین و مقررات اجرایی آن برگرفته از [[احکام دینی]] است، بلکه مجریان آن نیز مستقیماً از طرف [[شناخت خدا|خدا]] منصوبند یا به اذن خاص یا عام معصوم منصوب شده‌اند، چنین حکومتی، [[حکومت دینی]] ایده‌آل و کمال مطلوب است، زیرا حکومتی با این خصوصیات از پشتوانه حکم الهی برخوردار است و بر اساس اراده تشریعی [[شناخت خدا|خدا]] شکل گرفته است.<ref>مصباح یزدی، محمد تقی، پرسش‌ها و پاسخ‌ها، قم، مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی (ره)، ۱۳۸۰ش، ج۱، ص۴۵.</ref>.
+برای بررسی [[حکومت دینی|حکومت‌های دینی]] موفق ابتدا لازم است مقصود از [[حکومت دینی]] مشخص شود.
 == اقسام حکومت دینی ==
 * قسم اول از [[حکومت دینی]]، حکومتی است که مرجعیت همه‌جانبه دین خاص را در عرصه [[سیاست]] و اداره جامعه پذیرفته است یعنی دولت و نهادهای مختلف آن خود را در برابر آموزه‌ها و تعالیم دین و مذهب خاصی متعهد می‌دانند و سعی می‌کنند در تدابیر و تصمیمات و وضع قوانین و شیوه سلوک با مردم و نوع معیشت و تنظیم [[روابط اجتماعی]]، دغدغه [[دین]] داشته باشند و در همه شئون حکومتی از تعالیم دینی الهام بگیرند و آن‌ها را با دین، موزون و هماهنگ کنند و نظام سیاسی و ساختار قدرت در چنین حکومتی برگرفته از آموزه‌های دینی است.<ref>واعظی، احمد، حکومت اسلامی، قم، انتشارات سامیر، ۱۳۸۰ش، ص۳۰ و ۳۱.</ref> در حقیقت در این معنا، دینی بودن حکومت، با قرار گرفتن حاکم معصوم یا مأذون او در مرکز قدرت سیاسی، تضمین می‌شود و عامل تضمین کننده جوهره دینی حکومت در گرو دینی بودن علت فاعلی (متولیان حکومت) و علت غایی (هدف حکومت) آن است.