automoderated
۲۴۸
ویرایش
Aslanzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Aslanzadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱۹: | خط ۱۹: | ||
* عصر غیبت کبری؛ در این دوره نیز این شیوه استمرار داشت. حسین بن روح نوبختی نائب سوم امام عصر نوشتههایی را برای علمای قم میفرستاد و علما در دوران غیبت کبری با توجه به شناخت روایت صحت روایت را تایید میکردند.<ref>شیخ طوسی، محمد، الغیبه الطوسی، ص۳۹۰، قم، مؤسسه معارف اسلامی، ۱۴۱۱ ه. ق.</ref> | * عصر غیبت کبری؛ در این دوره نیز این شیوه استمرار داشت. حسین بن روح نوبختی نائب سوم امام عصر نوشتههایی را برای علمای قم میفرستاد و علما در دوران غیبت کبری با توجه به شناخت روایت صحت روایت را تایید میکردند.<ref>شیخ طوسی، محمد، الغیبه الطوسی، ص۳۹۰، قم، مؤسسه معارف اسلامی، ۱۴۱۱ ه. ق.</ref> | ||
راهکار دیگر برای حفظ احادیث، پایهگذاری اجازه حدیث بود. علمای بزرگ پس از تربیت شاگردان برجسته و با | راهکار دیگر برای حفظ احادیث، پایهگذاری اجازه حدیث بود. علمای بزرگ پس از تربیت شاگردان برجسته و با تقوا به آنها اجازه میدادند تا روایاتی که از استادشان شنیدهاند را برای دیگران نقل کنند. این کار نیز باعث میشد که سلسله اسناد روایت محفوظ بماند و هنگام نقل روایت اینگونه بیان میشد که از استادم شنیدم که او نیز از فلان تا میرسید به معصوم. | ||
از سوی دیگر فقط به افراد صلاحیتدار علمی و دینی اجازه حدیث داده میشد؛ این روش جلوی انحرافها و سوء استفادهها را میگرفت.<ref>فصلنامه علمی تخصصی علوم حدیث، ش ۱۱، بهار ۱۳۷۸ ه. ش، نویسنده مقاله: ابو الفضل حافظیان، ص۱۳۳.</ref> | |||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
{{مطالعه بیشتر}} | {{مطالعه بیشتر}} | ||
==مطالعه بیشتر == | ==مطالعه بیشتر ==؛ | ||
* جامع الرواه، محمد بن علی اردبیلی، قم، مکتبه مرعشی نجفی، ۱۴۰۳ ه. ق. | * جامع الرواه، محمد بن علی اردبیلی، قم، مکتبه مرعشی نجفی، ۱۴۰۳ ه. ق. | ||