نقش تولی و تبری در ايمان: تفاوت میان نسخه‌ها

نقش تولی و تبری در ايمان (نمایش مبدأ)

نسخهٔ ‏۶ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۰:۵۴

۳ بایت اضافه‌شده ، ‏۶ اکتبر ۲۰۲۰

جز

ویرایش به‌وسیلهٔ ابرابزار:

Rezvani

automoderated، دیوان‌سالاران، مدیران

۷٬۲۳۰

ویرایش

@@ خط ۱۲: / خط ۱۲: @@
 {{پاسخ}}
-توّلی وتبرّی یاحبّ وبغض، آمیخته باجان وعجین باوجودانسان هاهستندابعاد و شیوه زندگی انسان، برپایه حب وبغض استواراست. اگرحبّ وبغض ازانسان گرفته شود، ازحرکت بازمی‌ماند. آنچه مهم است، گزینش معیارحبّ وبغض است و که کدام ضابطه وقانون بایدبرآن حاکم باشد؟ هرکسی بایدارزیابی کندکه میل ونفرت خویش رابرپایه چه ارزش هایی استوار سازد؟ قطعاًدرستی ملاک، زندگی رادرجهت شایسته وصحیح، وباطل بودن آن انسان رابه تباهی سوق می‌دهد.
+توّلی وتبرّی یاحبّ وبغض، آمیخته باجان وعجین باوجودانسان هاهستندابعاد و شیوه زندگی انسان، برپایه حب وبغض استواراست. اگرحبّ وبغض ازانسان گرفته شود، ازحرکت بازمی‌ماند. آنچه مهم است، گزینش معیارحبّ وبغض است و که کدام ضابطه وقانون بایدبرآن حاکم باشد؟ هرکسی بایدارزیابی کندکه میل ونفرت خویش رابرپایه چه ارزش‌هایی استوار سازد؟ قطعاًدرستی ملاک، زندگی رادرجهت شایسته وصحیح، وباطل بودن آن انسان رابه تباهی سوق می‌دهد.
-روشن است که تمام حب و بغض‌ها، برمحورایده آل برتردورمی زندوآن چیزی است که درزندگی به روی آن تلاش می شودکه همان کمال معنوی است وباحقیقت نظام هستی وانسانی نیزمطابقت داردوکمال معنوی درسایه سیرالی الله تحقق پذیراست، تلاش در امورات زندگی نیز در جهت سیر الی الله شایسته است. دوستی‌ها و دشمنی‌ها باید بر این اصل معنوی تنظیم گرددکه دوستی خداوند اصل باشد و با دیگران نیز بر این اساس دوستی و دشمنی شود زیرا مقصود از تولّی در فرهنگ اعتقادی اسلام این است: «که انسان ولایت خدا، پیامبران، ائمه معصومین(ع) و اولیاءالله راقبول کندو با هر فرد و نظامی که دوست خدا، رسول، ائمه (ع) و مؤمنان باشند دوست باشندوتبرّی عبارت است از کینه داشتن نسبت به دشمنان خدا، پیامبران، ملائکه و ائمه، مؤمنان و دوری جستن از آنان»}}<ref>شکوری، ابوالفضل، فقه سیاسی اسلام، چاپ دوم، چاپ خانه دفتر تبلیغات اسلامی، نشر دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۷، ج۲، ص۴۳۲، و روز بهانی، فضل الله، فنجی اصفهان، وسیله الحشادم الی المندوم در شرح صلواه چهارده معصوم (ع)، قم، نشر کتاب‌خانه عمومی مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۳۷۲، ص۲۸۱.</ref>
+روشن است که تمام حب و بغض‌ها، برمحورایده آل برتردورمی زندوآن چیزی است که درزندگی به روی آن تلاش می شودکه همان کمال معنوی است وباحقیقت نظام هستی وانسانی نیزمطابقت داردوکمال معنوی درسایه سیرالی الله تحقق پذیراست، تلاش در امورات زندگی نیز در جهت سیر الی الله شایسته است. دوستی‌ها و دشمنی‌ها باید بر این اصل معنوی تنظیم گرددکه دوستی خداوند اصل باشد و با دیگران نیز بر این اساس دوستی و دشمنی شود زیرا مقصود از تولّی در فرهنگ اعتقادی اسلام این است: «که انسان ولایت خدا، پیامبران، ائمه معصومین (ع) و اولیاءالله راقبول کندو با هر فرد و نظامی که دوست خدا، رسول، ائمه (ع) و مؤمنان باشند دوست باشندوتبرّی عبارت است از کینه داشتن نسبت به دشمنان خدا، پیامبران، ملائکه و ائمه، مؤمنان و دوری جستن از آنان»}}<ref>شکوری، ابوالفضل، فقه سیاسی اسلام، چاپ دوم، چاپ خانه دفتر تبلیغات اسلامی، نشر دفتر تبلیغات اسلامی، ۱۳۷۷، ج۲، ص۴۳۲، و روز بهانی، فضل الله، فنجی اصفهان، وسیله الحشادم الی المندوم در شرح صلواه چهارده معصوم (ع)، قم، نشر کتاب‌خانه عمومی مرعشی نجفی، چاپ اول، ۱۳۷۲، ص۲۸۱.</ref>
 مسلّم است که برای ایجاد دوستی، خداوند به عنوان کمال و زیبائی مطلق و منزه از هر عیبی معرّفی شده است، زیرا او از هر کسی نسبت به بندگانش مهربانتر و نزدیکتر است. دوستی او، شور، عشق و طروات درانسان می‌آفریند و او رابی قرار و خالص می سازدبه سبب این دوستی خدا آثار دوستی در اعمال و کردارانسان تجلّی می‌کند، همه رفتارها رنگ خدایی می‌گیرد در منظومه هستی از ارزش والا برخوردار می‌گردد. بدین ترتیب، بین انسان و خدا رابطه دوستی ایجاد می‌شود و خداوند به عنوان یگانه آرزو و هدف تبلور می‌کند که تنها او را باید دوست داشت و به او عشق ورزید و مشتاق شد.