بسته شدن مساجد و حرم‌ها با شیوع کرونا
اکنون کرونا تمام جهان را فراگرفته و همه تشکیلات مربوط به خدا اعم از مساجد، حرم‌های امامان و امام‌زاده‌ها و همه مراسم‌های مذهبی تعطیل شد و آب هم از آب تکان نخورد!
مساجد، حرم‌های امامان و امام‌زادگان و مراسم‌های مذهبی، مکان‌ها و مناسکی هستند که مؤمنان از طریق آنها با خدا ارتباط برقرار کنند. اما اگر حفظ جان مومنان که در نگاه دین بسیار محترم است، بستگی به تعطیلی موقت مساجد و حرم‌های اولیای الهی داشته باشد، باید این مراسم‌ها و آیین‌ها را به صورت موقت تعطیل کرد. تعطیلی این مکان‌ها و برخی از مراسم‌های مذهبی به معنای تعطیلی دین، دینداری و بندگی خدا نیست. انسان مؤمن می‌تواند در همه امور زندگی و در هر حال و هر مکانی به یاد خدا باشد و کارهایی را برای خدا انجام دهد.
مساجد و حرم‌ها را انسان‌ها برپا می‌کنند تا با خدای خود مناجات کرده و به او نزدیک شوند. خداوند برپایی مساجد را دوست دارد و به آن امر کرده است. اما علاوه بر این، به انسان نعمت عقل را نیز عطا کرده و از طریق وحی به انسان آموخته که حفظ جان واجب است و اگر حفظ جان مستلزم تعطیلی موقت مسجد باشد، تعطیلی آن واجب است. با نگاه توحیدی و جامع به اسلام، استحباب یا وجوب ساخت مسجد با وجوب تعطیلی موقت آن، برای حفظ جان انسان‌ها هیچ تضادی ندارد، بلکه کاملا منطبق بر اسلام است.
گستره هستی مُلک خدا و همه موجودات جهان، از بزرگ‌ترین تا کوچک‌ترین ذره، مخلوقات خدا و تحت تدبیر فرمان او هستند. خداوند خالق و مربی انسان‌ها است و همان‌گونه که با عبادت و نیایش آنان را تربیت می‌کند، بیماری، بلا و مصیبت هم هدفی جز تربیت و امتحان انسان ندارد. هرچند ممکن است در بسیاری از موارد خود انسان عامل و زمینه‌ساز بلا و مصیبت باشد.