۱۱٬۸۸۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش |
(ابرابزار) |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
== متن و ترجمه آیه == | == متن و ترجمه آیه == | ||
{{قرآن بزرگ|وَ | {{قرآن بزرگ|وَ لَیْسَ الْبرِّ بِأَن تَأْتُواْ الْبُیُوتَ مِن ظُهُورِهَا وَ لَاکِنَّ الْبرِّ مَنِ اتَّقَی وَ أْتُواْ الْبُیُوتَ مِنْ أَبْوَابِهَا وَ اتَّقُواْ اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُون | ||
| سوره = بقره | | سوره = بقره | ||
| آیه = ۱۸۹ | | آیه = ۱۸۹ | ||
| ترجمه = و | | ترجمه = و نیکی آن نیست که از پشت خانهها به درون آنها درآیید بلکه (حقیقت) نیکی (از آن) کسی است که پرهیزگاری ورزد و به خانهها از در درآیید، و از خداوند پروا کنید باشد که رستگار گردید | ||
}} | }} | ||
== سنت وارد نشدن از درب اصلی == | == سنت وارد نشدن از درب اصلی == | ||
از | از برخی روایات نقلهای تاریخی و حدیثی بهدست میآید که عرب جاهلی در برخی اوقات مانند ناکامی در یک امر از پشتِ خانه وارد میشدند. دلیل این کار نیز [[خرافات از دیدگاه قرآن|تطیر]] (فال بد زدن) بود. این افراد گویا برای ارائه ناکامی و عدم توان در انجام کار بهصورت طبیعی بوده است. این رسم برای افراد در حال احرام نیز وجود داشت. با اینکه برخی این رسم را به انصار اختصاص دادهاند ولی از روایات دیگر بر میآید که این رسم عمومیت داشته است.<ref>«[https://lib.eshia.ir/10265/7/4/%22وَ_لَيْسَ_الْبِرُّ_بِأَنْ_تَأْتُوا_الْبُيُوتَ_مِنْ_ظُهُورِها_وَ_لكِنَّ_الْبِرَّ_مَنِ_اتَّقى_وَ_أْتُوا_الْبُيُوتَ_مِنْ_أَبْوابِه%22#_ftn1 عبادتهای جاهلی از منظر قرآن]» محمدرضا جبّاری</ref> | ||
== شأن نزول == | == شأن نزول == | ||
کانت الأنصار إذا حجوا فجاءوا لا یدخلون من أبواب بیوتهم و لکن من ظهورها، فجاء رجل فدخل من قِبَلِ باب، فکأنه عیر بذلک، فنزلت هذه الآیة. رواه البخاری عن أبی الولید. «۱۰۰» - أخبرنا أبو بکر التمیمی، حدَّثنا أبو الشیخ، حدَّثنا أبو یحیی الرازی، حدَّثنا سهل بن عُبید، حدَّثنا عبیدة، عن الأعمش، عن أبی سفیان، عن جابر قال:کانت قریش تدعی الحُمُس، و کانوا یدخلون من الأبواب فی الإحرام، و کانت الأنصار و سائر العرب لا یدخلون من باب فی الإحرام، فبینما رسول اللَّه صلی اللَّه علیه و سلم، فی بستان إذ خرج من بابه، و خرج معه قُطْبَةُ بن عامر الأنصاری، فقالوا یا رسول اللَّه: إن قطبة بن عامر رجل فاجر، و إنه خرج معک من الباب. فقال له: ما حملک علی ما صنعت؟ قال: رأیتک فعلته ففعلت کما فعلت، فقال: إنی أَحْمِسیّ، قال: فإن دینی دینُک، فأنزل اللَّه وَ لَیْسَ الْبِرُّ بِأَنْ تَأْتُوا الْبُیُوتَ مِنْ ظُهُورِها<ref>أسباب نزول القرآن (الواحدی)، ص: 56-۵۷.</ref> | |||
== معنای آیه == | == معنای آیه == | ||
خط ۲۹: | خط ۲۹: | ||
ملاحظه میکنید که در روایات نخست، در معنای ظاهری آیه توسعه داده شده است. به این صورت که گرچه آیه در موردی خاص است، امّا پشتوانه ی آن، معنایی کلی تر است و آن این که، برای هر کاری باید از راهش وارد شد. با این معنا، مدلول ظاهری آیه، خود مصداقی از این معنای کلّی است و نیز روایت دوم بیانگر مصداقی از این معنای کلی است. | ملاحظه میکنید که در روایات نخست، در معنای ظاهری آیه توسعه داده شده است. به این صورت که گرچه آیه در موردی خاص است، امّا پشتوانه ی آن، معنایی کلی تر است و آن این که، برای هر کاری باید از راهش وارد شد. با این معنا، مدلول ظاهری آیه، خود مصداقی از این معنای کلّی است و نیز روایت دوم بیانگر مصداقی از این معنای کلی است. | ||
روی العیّاشیّ و البرقیّ بالإسناد إلی جابر بن یزید الجعفی عن الإمام أبی جعفر الباقر علیه السّلام فی قوله تعالی: وَ لَیْسَ الْبِرُّ بِأَنْ تَأْتُوا الْبُیُوتَ مِنْ ظُهُورِها وَ لکِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقی وَ أْتُوا الْبُیُوتَ مِنْ أَبْوابِها. قال: «یعنی أن یأتی الأمر من وجهه، أیّ الأمور کان»[۲]. | |||
و قال بعضهم: هذا مثل ضربه اللّه لهم: وَ أْتُوا الْبُیُوتَ مِنْ أَبْوابِها أی و أتوا البرّ من وجهه الّذی أمر اللّه به و رغّب فیه. قال الشیخ: و هو وجه حسن[۳]. فلتجری الأمور علی استقامتها المعروفة، و علی سبیل الطاعة لأوامره تعالی فی جمیع الشئون. | |||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} |