نقش تولی و تبری در ايمان

سؤال

نقش تولّی و تبرّی در ایمان چیست؟

توّلی وتبرّی یاحبّ وبغض، آمیخته باجان وعجین باوجودانسان هاهستندابعاد و شیوه زندگی انسان، برپایه حب وبغض استواراست. اگرحبّ وبغض ازانسان گرفته شود، ازحرکت بازمی‌ماند. آنچه مهم است، گزینش معیارحبّ وبغض است و که کدام ضابطه وقانون بایدبرآن حاکم باشد؟ هرکسی بایدارزیابی کندکه میل ونفرت خویش رابرپایه چه ارزش‌هایی استوار سازد؟ قطعاًدرستی ملاک، زندگی رادرجهت شایسته وصحیح، وباطل بودن آن انسان رابه تباهی سوق می‌دهد.

روشن است که تمام حب و بغض‌ها، برمحورایده آل برتردورمی زندوآن چیزی است که درزندگی به روی آن تلاش می شودکه همان کمال معنوی است وباحقیقت نظام هستی وانسانی نیزمطابقت داردوکمال معنوی درسایه سیرالی الله تحقق پذیراست، تلاش در امورات زندگی نیز در جهت سیر الی الله شایسته است. دوستی‌ها و دشمنی‌ها باید بر این اصل معنوی تنظیم گرددکه دوستی خداوند اصل باشد و با دیگران نیز بر این اساس دوستی و دشمنی شود زیرا مقصود از تولّی در فرهنگ اعتقادی اسلام این است: «که انسان ولایت خدا، پیامبران، ائمه معصومین (ع) و اولیاءالله راقبول کندو با هر فرد و نظامی که دوست خدا، رسول، ائمه (ع) و مؤمنان باشند دوست باشندوتبرّی عبارت است از کینه داشتن نسبت به دشمنان خدا، پیامبران، ملائکه و ائمه، مؤمنان و دوری جستن از آنان»}}

مسلّم است که برای ایجاد دوستی، خداوند به عنوان کمال و زیبائی مطلق و منزه از هر عیبی معرّفی شده است، زیرا او از هر کسی نسبت به بندگانش مهربانتر و نزدیکتر است. دوستی او، شور، عشق و طروات درانسان می‌آفریند و او رابی قرار و خالص می سازدبه سبب این دوستی خدا آثار دوستی در اعمال و کردارانسان تجلّی می‌کند، همه رفتارها رنگ خدایی می‌گیرد در منظومه هستی از ارزش والا برخوردار می‌گردد. بدین ترتیب، بین انسان و خدا رابطه دوستی ایجاد می‌شود و خداوند به عنوان یگانه آرزو و هدف تبلور می‌کند که تنها او را باید دوست داشت و به او عشق ورزید و مشتاق شد.

پرواضح است که دوستی خداوند اصلی و واقعی است، دوستی پیامبران، امامان معصوم (ع) و اهل ایمان براساس دوستی خداوند استوار شده و در راستای محبت او قرار دارد دوستی پیامبر و عترتش برای اطاعت و پذیرش ولایت آن‌ها است زیرا حجت‌های خداوند هستند و عترت پیامبر، تنها مفسرین کلام خدا و دومین منبع آگاهی و هدایت می‌باشند؛ لذا دشمنی با اهل بیت و خارج شدن از ولایت و اطاعت آن‌ها به معنای خروج از دایرهٔ اطاعت و محبت خداوند است. «کسی که سر بر فرمان آل پیامبر ندارد… اعمالش در ضلالت انجام شده است چون انسانی است که بگوید اسلام را قبول دارم… اما پیامبر اسلام را قبول ندارم، اسلام، قرآن و اهل بیت یکی است هدایت بر محور اهل بیت می‌چرخد کسی که در هدایت نیست از کمال بهره ای ندارد»،

بدین جهت دوستی و اطاعت آن‌ها واجب شده است. قرآن فرموده است: {{قرآن|قل لا اسئلکم علیه اجراً الا الموده فی القربی بگو پاداشی برای رسالتم جز دوستی خویشانم از شما نمی‌طلبم. امام صادق ـ علیه السلام ـ نیز می‌فرماید: (لکل شیء اساس و اساس الاسلام حبنا اهل البیت) هر چیز مبناواساسی دارد. بنیان واساس اسلام دوستی اهل بیت ما است؛ بنابراین، تولی همان دوستی و اطاعت خدا، پیامبران، امامان معصوم (ع) و مؤمنین می‌باشد و تبری نیز بیزاری جستن از دشمنان خدا و ائمه (ع) است.

البته باید دانست که تولّی و تبرّی، نقش بنیادی در قبولی ایمان و اسلام دارد. زیرا هدایت بر محور خاندان عصمت (ع) دور می‌زند کسی که از دایرهٔ هدایت آن‌ها دور شد در گمراهی به سر خواهد برد. تولّی و تبرّی از واجبات و فروع دین اسلام است و جزء ایمان واز بزرگ‌ترین شعبه‌های ایمان شمرده شده است در گفتار معصومین (ع) شرط قبولی اعمال و بندگی به حساب آمده است علما و بزرگان شیعه نقش تولی و تبرّی را که جزء ایمان است ازجمله این امردانسته اندکه ایمان بدون آن راناتمام خوانده‌اند؛ و به ادلهٔ از آیات و روایات، نیز استدلال کرده اندو ایمان بدون محبت پیامبر (صلی الله علیه وآله) تمام ندانسته‌اند.

و باید گفت که ایمان را همان تولی و تبرّی تشکیل می‌دهد. امام باقر (علیه السلام) فرموده است: «ایمان دوستی و دشمنی است» و امام صادق (علیه السلام) نیز در جواب کسی که پرسید آیا حب و بغض از ایمان است؟ فرمود:(هل الایمان الا الحب و البغض) ایمان جز حب و بغض چیز دیگری نیست.

پس روشن است که مقبولیت اطاعت و بندگی پروردگار بستگی به اصل تولی و تبری دارد؛ و ایمان بدون آن ناتمام است. زیرا ایمان جز همان حب خدا، پیامبر و امامان معصوم (ع) و بغض و بیزاری از دشمنان آنان نیست. نقش تولی و تبرّی در ایمان همانند دو بال است که در صورت فقدان یکی از آنان، یا هر دو توانائ رسیدن به هدف سلب می‌شود و از رسیدن به مقصد بازمی‌ماند.

معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر

۱ـ اصول کافی، ج ۲، باب حب فی الله و بغض فی الله.

۲ـ وسیله الحشادم الی المندوم در شرح… از فضل الله بن روز بهان اصفهانی، از ص ۸۸–۲۸۱.

۳ـ تفسیر موضوعی قرآن، ج ۲ ,جوادی آملی، ص ۴۱۱–۴۲۲ و ص ۳۴۷–۳۵۹.

۴ـ اخلاق و تربیت اسلامی، حسین واثقی راد، ص ۱۶۹–۱۹۸.