معنای ربوبیت تکوینی و تشریعی: تفاوت میان نسخه‌ها

(تکمیل و بارگزاری)
جز (ویرایش به‌وسیلهٔ ابرابزار:)
خط ۴: خط ۴:
  |شاخه فرعی۱ = آفریدگار
  |شاخه فرعی۱ = آفریدگار
  |شاخه فرعی۲ = صفات ثبوتیه
  |شاخه فرعی۲ = صفات ثبوتیه
  |شاخه فرعی۳ =  
  |شاخه فرعی۳ =
}}
}}


{{سوال}}
{{سوال}}
منظور از [[ربوبيت تكويني]] و [[ربوبيت تشريعي]] چيست؟
منظور از [[ربوبیت تکوینی]] و [[ربوبیت تشریعی]] چیست؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}


{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
[[صفات الهی]] به دو قسم [[صفات ذات]]، یعنی صفاتی که با توجه به نوعی از کمال از [[ذات الهی]] انتزاع می شوند و [[صفات فعل]] که از رابطه [[خداوند]] و مخلوقات انتزاع می شود تقسیم می شود. با توجه به اینکه ربوبیت بیانگر نوعی ارتباط خدای متعال با مخلوقاتش است و آن تدبیر مخلوقات و رسیدگی به امور آن ها است، از صفات فعل محسوب می گردد. وجه افتراق ربوبیت تکوینی و تشریع در این است که ربوبیت تکوینی شامل تمامی مخلوقات می گردد اما ربوبیت تشریعی مربوط به امور مخلوقات ذی شعور می باشد.
[[صفات الهی]] به دو قسم [[صفات ذات]]، یعنی صفاتی که با توجه به نوعی از کمال از [[ذات الهی]] انتزاع می‌شوند و [[صفات فعل]] که از رابطه [[خداوند]] و مخلوقات انتزاع می‌شود تقسیم می‌شود. با توجه به اینکه ربوبیت بیانگر نوعی ارتباط خدای متعال با مخلوقاتش است و آن تدبیر مخلوقات و رسیدگی به امور آن‌ها است، از صفات فعل محسوب می‌گردد. وجه افتراق ربوبیت تکوینی و تشریع در این است که ربوبیت تکوینی شامل تمامی مخلوقات می‌گردد اما ربوبیت تشریعی مربوط به امور مخلوقات ذی‌شعور می‌باشد.
==صفات ذات و فعل==
صفات الهي به دو قسم: صفات فعل و صفات ذات تقسيم مي شوند.


صفات ذاتيه خداوند، صفاتي هستند كه با توجه به نوعي از كمال، از ذات الهي انتزاع مي شوند مانند [[حيات|حیات الهی]] و [[قدرت|قدرت الهی]]. و صفات فعليه صفاتي هستند كه از نوعي رابطه بين خداوند متعال و مخلوقاتش انتزاع مي شوند؛ مانند خالقيت و رازقيت.
== صفات ذات و فعل ==
صفات الهی به دو قسم: صفات فعل و صفات ذات تقسیم می‌شوند.


فرق اصلي اين دو دسته از صفات آن است كه در دسته اول، ذات مقدس الهي مصداق عيني آنهاست، اما دسته دوم حكايت از نسبت و اضافه اي بين خداوند متعال و آفريدگان دارد.<ref>مصباح يزدي، محمد تقي، آموزش عقايد، سازمان تبليغات، ۱۳۷۶، ج ۱، ص ۹۵.</ref>
صفات ذاتیه خداوند، صفاتی هستند که با توجه به نوعی از کمال، از ذات الهی انتزاع می‌شوند مانند [[حیات|حیات الهی]] و [[قدرت|قدرت الهی]]. و صفات فعلیه صفاتی هستند که از نوعی رابطه بین خداوند متعال و مخلوقاتش انتزاع می‌شوند؛ مانند خالقیت و رازقیت.


==ربوبیت از جمله صفات فعل==
فرق اصلی این دو دسته از صفات آن است که در دسته اول، ذات مقدس الهی مصداق عینی آنهاست، اما دسته دوم حکایت از نسبت و اضافه ای بین خداوند متعال و آفریدگان دارد.<ref>مصباح یزدی، محمد تقی، آموزش عقاید، سازمان تبلیغات، ۱۳۷۶، ج ۱، ص ۹۵.</ref>
ربوبيت، از قسم دوم صفات خداوند، يعني از جمله روابطي است كه بين خدا و خلق او لحاظ مي شود، معناي ربوبيت آن است كه مخلوقات، نه تنها در اصل وجود و هستي خود به خداوند محتاجند، بلكه تمامي شؤون وجودي آنها وابسته به خداي متعال است و هيچ گونه استقلالي ندارند و خداوند به هر صورت كه اراده كند، در آنها تصرف مي كند و امورشان را تدبير مي كند. حفظ و نگهداري كردن، حيات بخشيدن و ميراندن، روزي دادن و به رشد و كمال رساندن، راهنمايي كردن و مورد امر و نهي قرار دادن از جمله مصاديق ربوبيت هستند.<ref>مصباح يزدي، محمد تقي، معارف قرآن، خداشناسي جهان شناسي، مؤسسه امام خميني(ره) ، ۱۳۶۸، ص ۴۹، ج ۱.</ref>


==تفاوت ربوبیت تکوینی و تشریعی==
== ربوبیت از جمله صفات فعل ==
تدبير مخلوقات و رسيدگي كردن به شؤون آنها، به دو دسته تقسيم مي شود، يك قسم از آن، مختص موجودات شعورمند و مختار است و قسم ديگر تمامي مخلوقات را شامل مي شود، با توجه به این مقدمه فرق ربوبيت تكويني و تشريعي در ضمن دو فرق عمده بيان مي شود:
ربوبیت، از قسم دوم صفات خداوند، یعنی از جمله روابطی است که بین خدا و خلق او لحاظ می‌شود، معنای ربوبیت آن است که مخلوقات، نه تنها در اصل وجود و هستی خود به خداوند محتاجند، بلکه تمامی شؤون وجودی آنها وابسته به خدای متعال است و هیچ گونه استقلالی ندارند و خداوند به هر صورت که اراده کند، در آنها تصرف می‌کند و امورشان را تدبیر می‌کند. حفظ و نگهداری کردن، حیات بخشیدن و میراندن، روزی دادن و به رشد و کمال رساندن، راهنمایی کردن و مورد امر و نهی قرار دادن از جمله مصادیق ربوبیت هستند.<ref>مصباح یزدی، محمد تقی، معارف قرآن، خداشناسی جهان‌شناسی، مؤسسه امام خمینی (ره)، ۱۳۶۸، ص ۴۹، ج ۱.</ref>


* [[ربوبيت تشريعي]]، از رابطه بين موجودات ذي شعور و خداوند انتزاع مي شود، ولي [[ربوبيت تكويني]] از رابطه تمامي مخلوقات و خداوند قابل انتزاع است.
== تفاوت ربوبیت تکوینی و تشریعی ==
تدبیر مخلوقات و رسیدگی کردن به شؤون آنها، به دو دسته تقسیم می‌شود، یک قسم از آن، مختص موجودات شعورمند و مختار است و قسم دیگر تمامی مخلوقات را شامل می‌شود، با توجه به این مقدمه فرق ربوبیت تکوینی و تشریعی در ضمن دو فرق عمده بیان می‌شود:
* [[ربوبیت تشریعی]]، از رابطه بین موجودات ذی‌شعور و خداوند انتزاع می‌شود، ولی [[ربوبیت تکوینی]] از رابطه تمامی مخلوقات و خداوند قابل انتزاع است.
* با توجه به خصیصه اول، ربوبیت تشریعی، در رابطه با راهنمایی درونی ([[عقل]]) یا بیرونی ([[پیامبران]]) خداوند نسبت به بندگان مطرح می‌شود و در رفع نیازهایی از این نوع، مؤثر است اما در ربوبیت تکوینی وجود موجودات و هستی آنها با تمامی شؤون و نیازها از جانب خداوند تدبیر می‌شود.


*با توجه به خصيصه اول، ربوبيت تشريعي، در رابطه با راهنمايي دروني ([[عقل]]) يا بيروني ([[پيامبران]]) خداوند نسبت به بندگان مطرح مي شود و در رفع نيازهايي از اين نوع، مؤثر است اما در ربوبيت تكويني وجود موجودات و هستي آنها با تمامي شؤون و نيازها از جانب خداوند تدبير مي شود.
به دیگر تعبیر: ربوبیت تکوینی شامل اداره همه موجودات و تأمین نیازمندی‌های آن‌ها و در یک کلمه کارگردانی جهان می‌شود، و اما ربوبیت تشریعی، اختصاص به موجدیت ذی‌شعور و مختار دارد و شامل مسائلی از قبیل فرستادن کتاب آسمانی، فرستادن انبیاء، تعیین وظائف و تکالیف، جعل احکام و قوانین می‌گردد.<ref>مصباح یزدی، محمد تقی، آموزش عقاید (دوره سه جلدی)، نشر بین‌الملل، ص ۸۴.</ref>
 
به ديگر تعبير: ربوبيت تکويني شامل اداره همه موجودات و تأمين نيازمندي هاي آن ها و در يک کلمه کارگردانی جهان مي شود، و اما ربوبيت تشريعي، اختصاص به موجديت ذي شعور و مختار دارد و شامل مسائلي از قبيل فرستادن کتاب آسماني، فرستادن انبياء، تعيين وظائف و تکاليف، جعل احکام و قوانين مي گردد.<ref>مصباح يزدي، محمد تقي، آموزش عقايد (دوره سه جلدي)، نشر بين الملل، ص ۸۴.</ref>
{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}


{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}
==معرفي منابع جهت مطالعه بيشتر:==
۱. بحثي مبسوط در آموزش عقايد، محسن غرويان.
۲. مجموعه آثار شهيد مطهري بخش اصول عقايد.
۳. اصول عقايد، محسن قرائتي.


۴. مصباح يزدي، آموزش عقائد، نشر بين الملل، (دوره سه جلدي).
== معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر ==
# بحثی مبسوط در آموزش عقاید، محسن غرویان.
# مجموعه آثار شهید مطهری بخش اصول عقاید.
# اصول عقاید، محسن قرائتی.
# مصباح یزدی، آموزش عقائد، نشر بین‌الملل، (دوره سه جلدی).
{{پایان مطالعه بیشتر}}
{{پایان مطالعه بیشتر}}


==منابع==
== منابع ==
<references />
{{پانویس}}


{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
خط ۵۳: خط ۴۹:
  | ویرایش = شد
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی = شد
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =  
  | ناوبری =
  | نمایه =  
  | نمایه =
  | تغییر مسیر = شد
  | تغییر مسیر = شد
  | بازبینی =  
  | بازبینی =
  | تکمیل =  
  | تکمیل =
  | اولویت = ب
  | اولویت = ب
  | کیفیت = الف
  | کیفیت = الف
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ ‏۱۳ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۱۴:۳۲

سؤال


صفات الهی به دو قسم صفات ذات، یعنی صفاتی که با توجه به نوعی از کمال از ذات الهی انتزاع می‌شوند و صفات فعل که از رابطه خداوند و مخلوقات انتزاع می‌شود تقسیم می‌شود. با توجه به اینکه ربوبیت بیانگر نوعی ارتباط خدای متعال با مخلوقاتش است و آن تدبیر مخلوقات و رسیدگی به امور آن‌ها است، از صفات فعل محسوب می‌گردد. وجه افتراق ربوبیت تکوینی و تشریع در این است که ربوبیت تکوینی شامل تمامی مخلوقات می‌گردد اما ربوبیت تشریعی مربوط به امور مخلوقات ذی‌شعور می‌باشد.

صفات ذات و فعل

صفات الهی به دو قسم: صفات فعل و صفات ذات تقسیم می‌شوند.

صفات ذاتیه خداوند، صفاتی هستند که با توجه به نوعی از کمال، از ذات الهی انتزاع می‌شوند مانند حیات الهی و قدرت الهی. و صفات فعلیه صفاتی هستند که از نوعی رابطه بین خداوند متعال و مخلوقاتش انتزاع می‌شوند؛ مانند خالقیت و رازقیت.

فرق اصلی این دو دسته از صفات آن است که در دسته اول، ذات مقدس الهی مصداق عینی آنهاست، اما دسته دوم حکایت از نسبت و اضافه ای بین خداوند متعال و آفریدگان دارد.[۱]

ربوبیت از جمله صفات فعل

ربوبیت، از قسم دوم صفات خداوند، یعنی از جمله روابطی است که بین خدا و خلق او لحاظ می‌شود، معنای ربوبیت آن است که مخلوقات، نه تنها در اصل وجود و هستی خود به خداوند محتاجند، بلکه تمامی شؤون وجودی آنها وابسته به خدای متعال است و هیچ گونه استقلالی ندارند و خداوند به هر صورت که اراده کند، در آنها تصرف می‌کند و امورشان را تدبیر می‌کند. حفظ و نگهداری کردن، حیات بخشیدن و میراندن، روزی دادن و به رشد و کمال رساندن، راهنمایی کردن و مورد امر و نهی قرار دادن از جمله مصادیق ربوبیت هستند.[۲]

تفاوت ربوبیت تکوینی و تشریعی

تدبیر مخلوقات و رسیدگی کردن به شؤون آنها، به دو دسته تقسیم می‌شود، یک قسم از آن، مختص موجودات شعورمند و مختار است و قسم دیگر تمامی مخلوقات را شامل می‌شود، با توجه به این مقدمه فرق ربوبیت تکوینی و تشریعی در ضمن دو فرق عمده بیان می‌شود:

  • ربوبیت تشریعی، از رابطه بین موجودات ذی‌شعور و خداوند انتزاع می‌شود، ولی ربوبیت تکوینی از رابطه تمامی مخلوقات و خداوند قابل انتزاع است.
  • با توجه به خصیصه اول، ربوبیت تشریعی، در رابطه با راهنمایی درونی (عقل) یا بیرونی (پیامبران) خداوند نسبت به بندگان مطرح می‌شود و در رفع نیازهایی از این نوع، مؤثر است اما در ربوبیت تکوینی وجود موجودات و هستی آنها با تمامی شؤون و نیازها از جانب خداوند تدبیر می‌شود.

به دیگر تعبیر: ربوبیت تکوینی شامل اداره همه موجودات و تأمین نیازمندی‌های آن‌ها و در یک کلمه کارگردانی جهان می‌شود، و اما ربوبیت تشریعی، اختصاص به موجدیت ذی‌شعور و مختار دارد و شامل مسائلی از قبیل فرستادن کتاب آسمانی، فرستادن انبیاء، تعیین وظائف و تکالیف، جعل احکام و قوانین می‌گردد.[۳]



معرفی منابع جهت مطالعه بیشتر

  1. بحثی مبسوط در آموزش عقاید، محسن غرویان.
  2. مجموعه آثار شهید مطهری بخش اصول عقاید.
  3. اصول عقاید، محسن قرائتی.
  4. مصباح یزدی، آموزش عقائد، نشر بین‌الملل، (دوره سه جلدی).


منابع

  1. مصباح یزدی، محمد تقی، آموزش عقاید، سازمان تبلیغات، ۱۳۷۶، ج ۱، ص ۹۵.
  2. مصباح یزدی، محمد تقی، معارف قرآن، خداشناسی جهان‌شناسی، مؤسسه امام خمینی (ره)، ۱۳۶۸، ص ۴۹، ج ۱.
  3. مصباح یزدی، محمد تقی، آموزش عقاید (دوره سه جلدی)، نشر بین‌الملل، ص ۸۴.