شیوه برخورد با حسود: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
جز (جایگزینی متن - '|شاخه فرعی' به '| شاخه فرعی')
 
(۸ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{ویرایش}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}با افراد حسود چگونه باید برخورد کرد؟
{{سوال}}با افراد حسود چگونه باید برخورد کرد؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}برای برخورد با [[حسود]] و در امان ماندن از شر او، [[استعاذه|پناه بردن به خدا]] و [[توکل به خدا|توکل به او]] مؤثر دانسته شده است. گذشت از بدی‌های حسود و [[صبر]] و [[استقامت]] در برابر مشکلاتی که او پیش پای انسان می‌گذارد، از دیگر راهکارها در برابر حسود است.
 
راهکار دیگر، خودداری از رفتارهایی است که حسادت حسود را برمی‌انگیزد؛ مانند بیان موفقیت‌ها یا بزرگ جلوه دادن آنها.


== پناه بردن به خدا ==
== پناه بردن به خدا ==
یکی از راهکارهای پیشنهادی قرآن برای مقابله با حسود، پناه بردن به خدا از شر فرد حسود است. در آیه {{قرآن|وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَد
یکی از راهکارهای [[قرآن]] برای مقابله با [[حسود]]، [[استعاذه|پناه بردن به خدا]] از شر فرد حسود است. در آیه {{قرآن|وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَد
| سوره = فلق
| سوره = فلق
| آیه = ۵
| آیه = ۵
خط ۱۲: خط ۱۳:
}} به این مطلب اشاره شده است.  
}} به این مطلب اشاره شده است.  


توکل به خدا و دعا برای خود و کسی که گرفتار حسادت است، یکی دیگر از راه‌های برخورد با حسود است.  
[[توکل به خدا]] و [[دعا]] برای خود و کسی که گرفتار [[حسادت]] است، یکی دیگر از راه‌های برخورد با حسود است.  


== گذشت ==
== گذشت ==
عفو و گذشت، راهکاری دیگر برای برخورد با حسود معرفی شده؛ در قرآن نیز، گذشت به پرهیزکاری نزدیک‌تر دانسته شده است.<ref>بقره: ۲۳۷.</ref> بر اساس روایتی از امام صادق(ع)، اهل بیت(ع) مورد حسادت قرار گرفته‌اند؛<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج۲۳، ص۸۰۴.</ref> ولی مقابله به مثل نکرده؛ بلکه چشم‌پوشی نموده‌اند.
[[عفو]] و گذشت، راهکاری دیگر برای برخورد با حسود معرفی شده است. قرآن نیز، گذشت را به پرهیزکاری نزدیک‌تر دانسته است.<ref>بقره: ۲۳۷.</ref> بر اساس [[روایت|روایتی]] از [[امام صادق(ع)]]، [[اهل بیت(ع)]] مورد حسادت قرار گرفته‌اند؛<ref>مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج۲۳، ص۸۰۴.</ref> ولی مقابله به مثل نکرده؛ بلکه چشم‌پوشی نموده‌اند.


== صبر و استقامت ==
== صبر و استقامت ==
حسود، دوست دارد دیگری را در حالت ناشکیبایی و بیچارگی ببیند؛ از این رو، صبر و استقامت فرد، عذاب و اندوه حسود را بیشتر می‌کند. بنا بر آیه {{قرآن|وَإِنْ تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا لَا يَضُرُّكُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا
[[حسود]]، دوست دارد دیگری را در حالت [[شکیبایی|ناشکیبایی]] و بیچارگی ببیند؛ از این رو، [[صبر]] و استقامت فرد، [[عذاب]] و اندوه حسود را بیشتر می‌کند. بنا بر [[آیه]] {{قرآن|وَإِنْ تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا لَا يَضُرُّكُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا
| سوره = آل عمران
| سوره = آل عمران
| آیه = ۱۲۰
| آیه = ۱۲۰
| ترجمه = و اگر شکیبایی ورزید و پرهیزکاری کنید، نیرنگشان هیچ زیانی به شما نمی رساند
| ترجمه = و اگر شکیبایی ورزید و پرهیزکاری کنید، نیرنگشان هیچ زیانی به شما نمی رساند
}} در صورت صبر و پرهیزکاری، نیرنگ دشمنان ضرری به انسان نمی‌رساند.  
}} در صورت صبر و [[پرهیزکاری]]، نیرنگ دشمنان ضرری به [[انسان]] نمی‌رساند.  


== پرهیز از تحریک حسادت ==
== پرهیز از تحریک حسادت ==
باید سعی شود در برخورد با افراد حسود، حسادتشان تحریک نشود. گاهی برخی از رفتارهای انسان، باعث می‌شود احساس حسادت دیگران به‌ویژه کسانی که زمینه حسادت در آنها وجود دارد، برانگیخته شود؛ برای نمونه بیان کردن مؤفقیت‌ها، یا بزرگ جلوه دادن آنها، باعث حسادت آنها می‌شودخود را در جلو او بیان ننمائید.
باید سعی شود در برخورد با افراد حسود، حسادتشان تحریک نشود. برخی از رفتارهای انسان، باعث می‌شود احساس حسادت دیگران، به‌ویژه کسانی که زمینه حسادت در آنها وجود دارد، برانگیخته شود؛ برای نمونه، بیان کردن موفقیت‌ها، یا بزرگ جلوه دادن آنها، باعث حسادت این افراد می‌شود.
 
 
 
 
می‌توانید در زمانی که فرصت دارید جلسه ای صمیمانه تشکیل دهید و در مورد مباحث اخلاقی و خصوصاً حسادت به تبادل نظر بپردازید، و آسیب‌های آن را بیان کنید، یقیناً به گونه ای غیر مستقیم مؤثر خواهد بود.


{{مطالعه بیشتر}}
{{مطالعه بیشتر}}
خط ۴۰: خط ۳۶:
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی =
  | شاخه اصلی = اخلاق
|شاخه فرعی۱ =
| شاخه فرعی۱ = رذائل اخلاقی
|شاخه فرعی۲ =
| شاخه فرعی۲ = حسد
|شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =
  | شناسه = شد
  | تیترها =
  | تیترها = شد
  | ویرایش =
  | ویرایش = شد
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی = شد
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر = شد
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
| بازبینی نویسنده =
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
  | اولویت =
  | اولویت = ج
  | کیفیت =
  | کیفیت = ج
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۸ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۵:۰۳

سؤال
با افراد حسود چگونه باید برخورد کرد؟

برای برخورد با حسود و در امان ماندن از شر او، پناه بردن به خدا و توکل به او مؤثر دانسته شده است. گذشت از بدی‌های حسود و صبر و استقامت در برابر مشکلاتی که او پیش پای انسان می‌گذارد، از دیگر راهکارها در برابر حسود است.

راهکار دیگر، خودداری از رفتارهایی است که حسادت حسود را برمی‌انگیزد؛ مانند بیان موفقیت‌ها یا بزرگ جلوه دادن آنها.

پناه بردن به خدا

یکی از راهکارهای قرآن برای مقابله با حسود، پناه بردن به خدا از شر فرد حسود است. در آیه ﴿وَمِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَد؛ [به خدا پناه می‌برم] از زیان حسود، زمانی که حسد می‌ورزد.(فلق:۵) به این مطلب اشاره شده است.

توکل به خدا و دعا برای خود و کسی که گرفتار حسادت است، یکی دیگر از راه‌های برخورد با حسود است.

گذشت

عفو و گذشت، راهکاری دیگر برای برخورد با حسود معرفی شده است. قرآن نیز، گذشت را به پرهیزکاری نزدیک‌تر دانسته است.[۱] بر اساس روایتی از امام صادق(ع)، اهل بیت(ع) مورد حسادت قرار گرفته‌اند؛[۲] ولی مقابله به مثل نکرده؛ بلکه چشم‌پوشی نموده‌اند.

صبر و استقامت

حسود، دوست دارد دیگری را در حالت ناشکیبایی و بیچارگی ببیند؛ از این رو، صبر و استقامت فرد، عذاب و اندوه حسود را بیشتر می‌کند. بنا بر آیه ﴿وَإِنْ تَصْبِرُوا وَتَتَّقُوا لَا يَضُرُّكُمْ كَيْدُهُمْ شَيْئًا؛ و اگر شکیبایی ورزید و پرهیزکاری کنید، نیرنگشان هیچ زیانی به شما نمی رساند(آل عمران:۱۲۰) در صورت صبر و پرهیزکاری، نیرنگ دشمنان ضرری به انسان نمی‌رساند.

پرهیز از تحریک حسادت

باید سعی شود در برخورد با افراد حسود، حسادتشان تحریک نشود. برخی از رفتارهای انسان، باعث می‌شود احساس حسادت دیگران، به‌ویژه کسانی که زمینه حسادت در آنها وجود دارد، برانگیخته شود؛ برای نمونه، بیان کردن موفقیت‌ها، یا بزرگ جلوه دادن آنها، باعث حسادت این افراد می‌شود.


مطالعه بیشتر

  • حسد، سید رضا صدر، به اهتمام سید باقر خسروشاهی، ج۵، قم، بوستان کتاب، ۱۳۸۷.

منابع

  1. بقره: ۲۳۷.
  2. مجلسی، محمد باقر، بحارالأنوار، ج۲۳، ص۸۰۴.