سخت‌گیری در اثبات جرم زنا: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی پاسخ
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد)
خط ۵: خط ۵:
{{پاسخ}}سختگیری در اثبات جرم [[زنا]] را به جهت بزرگی گناه زنا و مجازات سنگین آن دانسته‌اند. از دیگر عوامل سختگیری در اثبات زنا را چنین گفته‌اند که اگر بی‌گناهی مجازات شود و آبروی او ریخته شود، جبران‌ناپذیر خواهد بود. اسلام برای تهمت‌زنندگان نیز مجازات مشخص کرده تا خانواده‌ها و انسان‌های پاکدامن از اتهام مصون بمانند.
{{پاسخ}}سختگیری در اثبات جرم [[زنا]] را به جهت بزرگی گناه زنا و مجازات سنگین آن دانسته‌اند. از دیگر عوامل سختگیری در اثبات زنا را چنین گفته‌اند که اگر بی‌گناهی مجازات شود و آبروی او ریخته شود، جبران‌ناپذیر خواهد بود. اسلام برای تهمت‌زنندگان نیز مجازات مشخص کرده تا خانواده‌ها و انسان‌های پاکدامن از اتهام مصون بمانند.


بنابر تصریح قرآن هرگاه کسانی از زنان مرتکب زنا شوند چهار نفر از مسلمانان،‌ باید بر این امر شهادت دهند.<ref>سوره نساء، آیه ۱۵.</ref> در حالی که عموما در اسلام برای اثبات حقوق و جرائم، دو شاهد کافی است.  
بنا بر تصریح قرآن هرگاه کسانی از زنان مرتکب زنا شوند چهار نفر از مسلمانان،‌ باید بر این امر شهادت دهند.<ref>سوره نساء، آیه ۱۵.</ref> در حالی که عموماً در اسلام برای اثبات حقوق و جرائم، دو شاهد کافی است.  


قرآن، برای حفظ حرمت خانواده‌ها و پیشگیری از سوء استفاده‌، تأکید کرده: «کسانی که زنان پاکدامن را متهم می‌کنند، سپس چهار شاهد بر ادعای خود نمی‌آورند، آنها را هشتاد تازیانه بزنید و شهادت‌شان را هرگز نپذیرید، و آنها فاسق‌اند».<ref>سوره نور، آیه ۴.</ref> علاوه بر هشتاد تازیانه برای آنها، در طولانی مدت نیز سخن و شهادت آنان از اعتبار می‌افتد، تا حیثیت و حریم پاکان را مورد تهاجم قرار ندهند.
قرآن، برای حفظ حرمت خانواده‌ها و پیشگیری از سوء استفاده‌، تأکید کرده: «کسانی که زنان پاکدامن را متهم می‌کنند، سپس چهار شاهد بر ادعای خود نمی‌آورند، آنها را هشتاد تازیانه بزنید و شهادت‌شان را هرگز نپذیرید، و آنها فاسق‌اند».<ref>سوره نور، آیه ۴.</ref> علاوه بر هشتاد تازیانه برای آنها، در طولانی مدت نیز سخن و شهادت آنان از اعتبار می‌افتد، تا حیثیت و حریم پاکان را مورد تهاجم قرار ندهند.


از نگاه [[امام صادق (ع)|امام صادق(ع)]]، هنگامی که مسلمانی برادر مسلمانش را به چیزی که در او نیست متهم سازد، ایمان در قلب او همانند نمک در آب، ذوب می‌شود.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، تهران، انتشارات علمیه اسلامیه، بی‌تا، ج۴، ص۶۶، باب التهمه و سوء الظن، ح ۱.</ref>
در روایتی از [[امام صادق (ع)|امام صادق(ع)]] در [[اعتبار کتاب کافی|کتاب کافی]] آمده هنگامی که مسلمانی برادر مسلمانش را به چیزی که در او نیست متهم سازد، ایمان در قلب او، همانند نمک در آب، ذوب می‌شود.<ref>کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، تهران، انتشارات علمیه اسلامیه، بی‌تا، ج۴، ص۶۶، باب التهمه و سوء الظن، ح ۱.</ref> برخی احتمال داده‌اند که دلیل سخت‌گیری چنین است که زبان بسیاری از افراد جامعه در اتهام‌زدن باز است و همواره آبرو و حیثیت یکدیگر را جریحه‌دار می‌کنند.
 
برخی احتمال داده‌اند که دلیل سخت‌گیری چنین است که زبان بسیاری از افراد جامعه در اتهام‌زدن باز است و همواره آبرو و حیثیت یکدیگر را جریحه‌دار می‌کنند.


{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۰

سؤال

چرا در احکام اسلامی برای اثبات جرم زنا سختگیری شده است؟

سختگیری در اثبات جرم زنا را به جهت بزرگی گناه زنا و مجازات سنگین آن دانسته‌اند. از دیگر عوامل سختگیری در اثبات زنا را چنین گفته‌اند که اگر بی‌گناهی مجازات شود و آبروی او ریخته شود، جبران‌ناپذیر خواهد بود. اسلام برای تهمت‌زنندگان نیز مجازات مشخص کرده تا خانواده‌ها و انسان‌های پاکدامن از اتهام مصون بمانند.

بنا بر تصریح قرآن هرگاه کسانی از زنان مرتکب زنا شوند چهار نفر از مسلمانان،‌ باید بر این امر شهادت دهند.[۱] در حالی که عموماً در اسلام برای اثبات حقوق و جرائم، دو شاهد کافی است.

قرآن، برای حفظ حرمت خانواده‌ها و پیشگیری از سوء استفاده‌، تأکید کرده: «کسانی که زنان پاکدامن را متهم می‌کنند، سپس چهار شاهد بر ادعای خود نمی‌آورند، آنها را هشتاد تازیانه بزنید و شهادت‌شان را هرگز نپذیرید، و آنها فاسق‌اند».[۲] علاوه بر هشتاد تازیانه برای آنها، در طولانی مدت نیز سخن و شهادت آنان از اعتبار می‌افتد، تا حیثیت و حریم پاکان را مورد تهاجم قرار ندهند.

در روایتی از امام صادق(ع) در کتاب کافی آمده هنگامی که مسلمانی برادر مسلمانش را به چیزی که در او نیست متهم سازد، ایمان در قلب او، همانند نمک در آب، ذوب می‌شود.[۳] برخی احتمال داده‌اند که دلیل سخت‌گیری چنین است که زبان بسیاری از افراد جامعه در اتهام‌زدن باز است و همواره آبرو و حیثیت یکدیگر را جریحه‌دار می‌کنند.

منابع

  1. سوره نساء، آیه ۱۵.
  2. سوره نور، آیه ۴.
  3. کلینی، محمد بن یعقوب، اصول کافی، تهران، انتشارات علمیه اسلامیه، بی‌تا، ج۴، ص۶۶، باب التهمه و سوء الظن، ح ۱.