زینت آشکار در آیه ۳۱ سوره نور: تفاوت میان نسخه‌ها

جز (جایگزینی متن - '|شاخه فرعی' به '| شاخه فرعی')
جزبدون خلاصۀ ویرایش
 
(۲۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
منظور از زینت‌های آشکار در قرآن کریم، چیست؟
منظور از زینت‌های آشکار در آیه ۳۱ سوره نور چیست؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}خداوند در [[قرآن کریم]] می‌فرماید: {{قرآن|وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَیَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلا مَا ظَهَرَ مِنْهَا…|ترجمه=و به زنان با ایمان بگو چشم‌های خود را (از نگاه هوس آلود) فرو گیرند، و دامان خویش را حفظ کنند و زینت خود را ـ جز آن مقدار که نمایان است ـ آشکار ننمایند|سوره=نور|آیه=۳۱}}
{{پاسخ}}
{{درگاه|زن و خانواده}}
زینت هم به اندام زن اطلاق می‌شود و هم به زیورآلات و آرایش‌هایی که می‌کند. مفسران در تفسیر زینت آشکار سه نگرش دارند:
# لباس زن.
# سرمه، انگشتری و حنای بر دست.
# صورت و کف دست‌ها.


از آیهٔ یاد شده بر می‌آید که زنان نباید آرایش و زیور خود را آشکار سازند جز زینت‌هایی که آشکار است. از این تعبیر معلوم می‌شود که زینت‌های زن دو گونه است، یک نوع زینتی است که آشکار می‌باشد، نوع دیگر زینتی می‌باشد که مخفی است.
زینت آشکار شامل هر سه دیدگاه می‌شود و زن می‌تواند لباس، صورت، دست‌ها و زینت‌های معمولی بر آن‌ها را از نامحرم نپوشاند.


در این که زینت آشکار و پنهان کدام است، سه نظر وجود دارد:
== متن آیه ==
 
{{قرآن بزرگ|وَقُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِ‌هِنَّ وَیَحْفَظْنَ فُرُ‌وجَهُنَّ وَلَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا
۱. مراد از زینت آشکار جامه‌ها است (جامه‌های رو) و مراد از زینت پنهان، گوشواره، خلخال، دستبند، و … است.
| سوره = نور
 
| آیه = ۳۱
۲. مراد از زینت ظاهر سرمه، انگشتر و خضاب دست بند است، یعنی زینت‌هایی که در چهره و در دست تا مچ واقع می‌شود.
| ترجمه = و به زنان با ایمان بگو: دیدگان خود را [از هر نامحرمی] فرو بندند و پاکدامنی ورزند و زیورهای خود را آشکار نگردانند مگر آنچه که طبعاً از آن پیداست.
}}


۳. مراد از زینت آشکار، خود چهره و دو دست تا مچ است.<ref>نور: ۲۴/۳۱.</ref>
== مفهوم‌شناسی زینت ==
آیه ۳۱ سوره نور به شرح وظایف زنان می‌پردازد؛ از جمله: فرو گرفتن چشم از نامحرم، پوشش خود در مقابل نامحرمان، آشکار نکردن زینت‌های خود بر نامحرمان.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۳۸.</ref> در این آیه آشکار شدن برخی از زینت‌ها استثنا شده است: {{قرآن| وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها|ترجمه= و نباید زینت خود را آشکار سازند جز آن مقدار که آشکار است.}}


روایات اسلامی نیز نظر دوم و سوم را تأیید می‌کنند.
مفسران در معنای زینت، دو دیدگاه دارند:
# بعضی آن را به معنی محل زینت گرفته‌اند (اندام زن)، زیرا آشکار کردن خود زینت مانند گوشواره، دستبند و بازوبند و … به تنهایی مانعی ندارد.<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۱۵۶. مغنیه، محمدجواد، التفسیر الکاشف، ترجمه: موسی دانش، قم، بوستان کتاب، چاپ اول، ۱۳۷۸ش، ج۵، ص۶۷۸.</ref> زینت به این معنی کمتر اطلاق می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۳۸.</ref>
# بعضی دیگر آن را به معنی خود زینت آلات گرفته‌اند که روی بدن قرار گرفته باشد. طبیعی است که آشکار کردن چنین زینتی توأم با آشکار کردن اندامی است که زینت بر آن قرار دارد.<ref>امامی، عبدالنبی، فرهنگ قرآن، اخلاق حمیده، قم، مطبوعات دینی، چاپ اول، ۱۳۸۹ش، ج۳، ص۳۲۹.</ref>


تأیید یا رد هر یک از نظریه‌های یاد شده بر عهدهٔ مجتهد و مراجع تقلید است. در حال حاضر غالب مراجع تقلید مراد از زینت آشکار را چهره و دو دست تا مچ می‌دانند،<ref>ر. ک. بنی هاشمی خمینی، سیّد محمّد حسن، توضیح المسائل مراجع، قم، انتشارات اسلامی، چاپ اول، ۱۳۷۷، فتاوای امام خمینی، مسئله ۲۴۳۳ و ۲۴۳۵ ج۲، صص ۴۱۵ و ۴۱۷.</ref> یعنی باز گذاشتن این دو موضع را تنها بدون داشتن وسایل آرایشی و زینتی از قبیل انگشتر، لاک و … جایز می‌دانند.<ref>ر. ک. مطهری، مرتضی، مسئله حجاب، قم، انتشارات صدرا، ص۱۴۵.</ref>
تفسیر نمونه بعد از نقل دیدگاه‌ها، مراد از زینت را همان زیور آلات می‌داند که زنان حق ندارند زینت‌های پنهانی را آشکار سازند هر چند اندام‌شان نمایان نشود و به این ترتیب آشکار کردن لباس‌های زینتی مخصوصی را که در زیر لباس عادی یا چادر می‌پوشند مجاز نیست، چرا که قرآن از ظاهر ساختن چنین زینت‌هایی نهی کرده است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۳۹.</ref>


== زینت آشکار ==
زینت زنان طبق آیه ۳۱ سوره نور دو قسم است: زینت پنهان که پوشیدن آن در مقابل نامحرم واجب است.<ref>{{قرآن|وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَ‏}}</ref> زینت آشکار که لازم نیست پوشیده شود.<ref>{{قرآن| إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها}}</ref>


{{مطالعه بیشتر}}
مفسران سه دیدگاه در باره زینت آشکار دارند:
 
# لباس: بدن زن عورت است و پوشاندن آن لازم و فقط لباس است که دیدن آن توسط نامحرم ایرادی ندارد. ‏<ref>فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله، کنز العرفان فی فقه القرآن، تهران، مرتضوی، چاپ اول، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۲۲۲.</ref>
== مطالعه بیشتر ==
# سرمه، انگشتری و حنای بر دست.<ref>نهاوندی، محمد، نفحات الرحمن فی تفسیر القرآن، قم، مؤسسه البعثه، مرکز الطباعه و النشر، چاپ اول، ۱۳۸۶ش، ج۴، ص۴۲۹.</ref>
۱. علامه سیّد محمّد حسین طباطبائی، المیزان فی تفسیر القرآن، تهران، دار الکتب الاسلامیه.
# صورت و کف دست‌ها: فقها در واجب بودن حجاب گفته‌اند که پوشش دست‌ها و صورت از نامحرم لازم نیست.<ref>مغنیه، محمدجواد، التفسیر الکاشف، ترجمه: موسی دانش، قم، بوستان کتاب، چاپ اول، ۱۳۷۸ش، ج۵، ص۶۷۸.</ref>
 
۲. ناصر مکارم شیرازی و دیگران، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ چهارم، ۱۳۶۷ ش.
 


زینت آشکار شامل هر سه دیدگاه می‌شود و زن می‌تواند لباس، صورت، دست‌ها و زینت‌های معمولی بر آن‌ها را از نامحرم نپوشاند.<ref>صادقی تهرانی، محمد، الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن و السنه، قم، فرهنگ اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۰۶ق، ج۲۱، ص۱۱۰.</ref>


== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
| شاخه فرعی۱ = مسایل فردی در قرآن
| شاخه فرعی۱ = مسائل فردی در قرآن
| شاخه فرعی۲ = پوشش و زینت
| شاخه فرعی۲ = پوشش و زینت
| شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۳ =
}}
}}
{{تکمیل مقاله
{{تکمیل مقاله
  | شناسه =-
  | شناسه = شد
  | تیترها =-
  | تیترها = شد
  | ویرایش =شد
  | ویرایش =شد
  | لینک‌دهی =شد
  | لینک‌دهی =شد
خط ۴۶: خط ۵۵:
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی نویسنده =  
  | بازبینی نویسنده =
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =
خط ۵۳: خط ۶۲:
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
[[رده:حجاب]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۱ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۵۱

سؤال

منظور از زینت‌های آشکار در آیه ۳۱ سوره نور چیست؟

درگاه‌ها
زن-و-خانواده.png


زینت هم به اندام زن اطلاق می‌شود و هم به زیورآلات و آرایش‌هایی که می‌کند. مفسران در تفسیر زینت آشکار سه نگرش دارند:

  1. لباس زن.
  2. سرمه، انگشتری و حنای بر دست.
  3. صورت و کف دست‌ها.

زینت آشکار شامل هر سه دیدگاه می‌شود و زن می‌تواند لباس، صورت، دست‌ها و زینت‌های معمولی بر آن‌ها را از نامحرم نپوشاند.

متن آیه

مفهوم‌شناسی زینت

آیه ۳۱ سوره نور به شرح وظایف زنان می‌پردازد؛ از جمله: فرو گرفتن چشم از نامحرم، پوشش خود در مقابل نامحرمان، آشکار نکردن زینت‌های خود بر نامحرمان.[۱] در این آیه آشکار شدن برخی از زینت‌ها استثنا شده است: ﴿وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها؛ و نباید زینت خود را آشکار سازند جز آن مقدار که آشکار است.

مفسران در معنای زینت، دو دیدگاه دارند:

  1. بعضی آن را به معنی محل زینت گرفته‌اند (اندام زن)، زیرا آشکار کردن خود زینت مانند گوشواره، دستبند و بازوبند و … به تنهایی مانعی ندارد.[۲] زینت به این معنی کمتر اطلاق می‌شود.[۳]
  2. بعضی دیگر آن را به معنی خود زینت آلات گرفته‌اند که روی بدن قرار گرفته باشد. طبیعی است که آشکار کردن چنین زینتی توأم با آشکار کردن اندامی است که زینت بر آن قرار دارد.[۴]

تفسیر نمونه بعد از نقل دیدگاه‌ها، مراد از زینت را همان زیور آلات می‌داند که زنان حق ندارند زینت‌های پنهانی را آشکار سازند هر چند اندام‌شان نمایان نشود و به این ترتیب آشکار کردن لباس‌های زینتی مخصوصی را که در زیر لباس عادی یا چادر می‌پوشند مجاز نیست، چرا که قرآن از ظاهر ساختن چنین زینت‌هایی نهی کرده است.[۵]

زینت آشکار

زینت زنان طبق آیه ۳۱ سوره نور دو قسم است: زینت پنهان که پوشیدن آن در مقابل نامحرم واجب است.[۶] زینت آشکار که لازم نیست پوشیده شود.[۷]

مفسران سه دیدگاه در باره زینت آشکار دارند:

  1. لباس: بدن زن عورت است و پوشاندن آن لازم و فقط لباس است که دیدن آن توسط نامحرم ایرادی ندارد. ‏[۸]
  2. سرمه، انگشتری و حنای بر دست.[۹]
  3. صورت و کف دست‌ها: فقها در واجب بودن حجاب گفته‌اند که پوشش دست‌ها و صورت از نامحرم لازم نیست.[۱۰]

زینت آشکار شامل هر سه دیدگاه می‌شود و زن می‌تواند لباس، صورت، دست‌ها و زینت‌های معمولی بر آن‌ها را از نامحرم نپوشاند.[۱۱]

منابع

  1. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۳۸.
  2. طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۱۵۶. مغنیه، محمدجواد، التفسیر الکاشف، ترجمه: موسی دانش، قم، بوستان کتاب، چاپ اول، ۱۳۷۸ش، ج۵، ص۶۷۸.
  3. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۳۸.
  4. امامی، عبدالنبی، فرهنگ قرآن، اخلاق حمیده، قم، مطبوعات دینی، چاپ اول، ۱۳۸۹ش، ج۳، ص۳۲۹.
  5. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۳۹.
  6. ﴿وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَ‏
  7. ﴿إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها
  8. فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله، کنز العرفان فی فقه القرآن، تهران، مرتضوی، چاپ اول، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۲۲۲.
  9. نهاوندی، محمد، نفحات الرحمن فی تفسیر القرآن، قم، مؤسسه البعثه، مرکز الطباعه و النشر، چاپ اول، ۱۳۸۶ش، ج۴، ص۴۲۹.
  10. مغنیه، محمدجواد، التفسیر الکاشف، ترجمه: موسی دانش، قم، بوستان کتاب، چاپ اول، ۱۳۷۸ش، ج۵، ص۶۷۸.
  11. صادقی تهرانی، محمد، الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن و السنه، قم، فرهنگ اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۰۶ق، ج۲۱، ص۱۱۰.