زینت آشکار در آیه ۳۱ سوره نور: تفاوت میان نسخه‌ها

(ابرابزار)
خط ۱: خط ۱:
{{در دست ویرایش|کاربر=fabbasi}}
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
خط ۶: خط ۵:
{{پاسخ}}
{{پاسخ}}
{{درگاه|زن و خانواده}}
{{درگاه|زن و خانواده}}
زینت هم به اندام زن اطلاق می‌شود و هم به زیورآلات و آرایش. بعضی‌ها زینت آشکاری را که می‌توان نمایان ساخت، صورت و دو دست تا مچ و زیورآلات و آرایش متعلق به این دو را می‌دانند. همچون سرمه، انگشتر و خضاب و دستبند و... برخی گوشواره و خلخال و جامه‌ها را هم جزء زینت آشکار می‌دانند. برخی<ref>علامه طباطبایی، المیزان فی تفسیر القرآن، جلد ۱۵، ص۱۱۱</ref> هم زینت را فقط محل و موضع زینت می‌دانند چرا که نگاه به خود زیورآلات اشکالی ندارد. و مفسرینی<ref>سید قطب، فی ظلال القرآن، جلد چهار، ص۲۵۱۲</ref> هم هستند که معنای زینت را نسبت به هر عصر و زمان متفاوت می‌دانند.
زینت هم به اندام زن اطلاق می‌شود و هم به زیورآلات و آرایش‌هایی که می‌کند. مفسران در تفسیر زینت آشکار سه نگرش دارند:
# لباس زن.
# سرمه، انگشتری و حنای بر دست.
# صورت و کف دست‌ها.


==متن آیه==
زینت آشکار شامل هر سه دیدگاه می‌شود و زن می‌تواند لباس، صورت، دست‌ها و زینت‌های معمولی بر آن‌ها را از نامحرم نپوشاند.
{{قرآن بزرگ|وَقُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ يَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِ‌هِنَّ وَيَحْفَظْنَ فُرُ‌وجَهُنَّ وَلَا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ‌ مِنْهَا ۖ
 
== متن آیه ==
{{قرآن بزرگ|وَقُل لِّلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِ‌هِنَّ وَیَحْفَظْنَ فُرُ‌وجَهُنَّ وَلَا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا مَا ظَهَرَ مِنْهَا
| سوره = نور
| سوره = نور
| آیه = ۳۱
| آیه = ۳۱
| ترجمه = و به زنان با ايمان بگو: «ديدگان خود را [از هر نامحرمى‌] فرو بندند و پاكدامنى ورزند و زيورهاى خود را آشكار نگردانند مگر آنچه كه طبعاً از آن پيداست.
| ترجمه = و به زنان با ایمان بگو: دیدگان خود را [از هر نامحرمی] فرو بندند و پاکدامنی ورزند و زیورهای خود را آشکار نگردانند مگر آنچه که طبعاً از آن پیداست.
}}<br />
}}


== مفهوم شناسی زینت‌==
== مفهوم‌شناسی زینت ==
آیه ۳۱ سوره نور به شرح وظائف زنان مى‏‌پردازد؛ از جمله: فرو گرفتن چشم از نامحرم، پوشش خود در مقابل نامحرمان، آشکار نکردن زینت‌های خود بر نامحرمان.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران ، دار الكتب الإسلاميه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۳۸.</ref> در این آیه آشکار شدن برخی از زینت‌ها استثنا شده است: {{قرآن| وَ لا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها|ترجمه= و نبايد زينت خود را آشكار سازند جز آن مقدار كه آشکار است.}}
آیه ۳۱ سوره نور به شرح وظایف زنان می‌پردازد؛ از جمله: فرو گرفتن چشم از نامحرم، پوشش خود در مقابل نامحرمان، آشکار نکردن زینت‌های خود بر نامحرمان.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۳۸.</ref> در این آیه آشکار شدن برخی از زینت‌ها استثنا شده است: {{قرآن| وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها|ترجمه= و نباید زینت خود را آشکار سازند جز آن مقدار که آشکار است.}}


مفسران در معنای زينت، دو دیدگاه دارند:
مفسران در معنای زینت، دو دیدگاه دارند:
# بعضى آن را به معنى محل زينت گرفته‌‏اند(اندام زن)، زيرا آشكار كردن خود زينت مانند گوشواره، دستبند و بازوبند و ... به تنهايى مانعى ندارد.<ref>طباطبايى، محمدحسين، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۱۵۶. مغنيه، محمدجواد، التفسير الكاشف، ترجمه: موسی دانش، قم، بوستان كتاب، چاپ اول، ۱۳۷۸ش، ج۵، ص۶۷۸.</ref> زينت به اين معنى كمتر اطلاق مى‏‌شود.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران ، دار الكتب الإسلاميه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۳۸.</ref>
# بعضی آن را به معنی محل زینت گرفته‌اند (اندام زن)، زیرا آشکار کردن خود زینت مانند گوشواره، دستبند و بازوبند و به تنهایی مانعی ندارد.<ref>طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۱۵۶. مغنیه، محمدجواد، التفسیر الکاشف، ترجمه: موسی دانش، قم، بوستان کتاب، چاپ اول، ۱۳۷۸ش، ج۵، ص۶۷۸.</ref> زینت به این معنی کمتر اطلاق می‌شود.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۳۸.</ref>
# بعضى ديگر آن را به معنى خود زينت آلات گرفته‏‌اند كه روى بدن قرار گرفته باشد. طبيعى است كه آشكار كردن چنين زينتى توام با آشكار كردن اندامى است كه زينت بر آن قرار دارد.<ref>امامى، عبدالنبى، فرهنگ قرآن، اخلاق حميده، قم، مطبوعات دينى، چاپ اول، ۱۳۸۹ش، ج۳، ص۳۲۹.</ref>
# بعضی دیگر آن را به معنی خود زینت آلات گرفته‌اند که روی بدن قرار گرفته باشد. طبیعی است که آشکار کردن چنین زینتی توأم با آشکار کردن اندامی است که زینت بر آن قرار دارد.<ref>امامی، عبدالنبی، فرهنگ قرآن، اخلاق حمیده، قم، مطبوعات دینی، چاپ اول، ۱۳۸۹ش، ج۳، ص۳۲۹.</ref>


تفسیر نمونه بعد از نقل دیدگاه‌ها، مراد از زینت را همان زیور آلات می‌داند که زنان حق ندارند زينت‌هاي پنهانى را آشكار سازند هر چند اندام‌شان نمايان نشود و به اين ترتيب آشكار كردن لباس‌هاى زينتى مخصوصى را كه در زير لباس عادى يا چادر مى‏‌پوشند مجاز نيست، چرا كه قرآن از ظاهر ساختن چنين زينت‌هايى نهى كرده است.<ref>مكارم شيرازى، ناصر، تفسير نمونه، تهران ، دار الكتب الإسلاميه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۳۹.</ref>
تفسیر نمونه بعد از نقل دیدگاه‌ها، مراد از زینت را همان زیور آلات می‌داند که زنان حق ندارند زینت‌های پنهانی را آشکار سازند هر چند اندام‌شان نمایان نشود و به این ترتیب آشکار کردن لباس‌های زینتی مخصوصی را که در زیر لباس عادی یا چادر می‌پوشند مجاز نیست، چرا که قرآن از ظاهر ساختن چنین زینت‌هایی نهی کرده است.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۳۹.</ref>


== زینت آشکار ==
== زینت آشکار ==
زينت زنان طبق آیه ۳۱ سوره نور دو قسم است: زینت پنهان که پوشیدن آن در مقابل نامحرم واجب است.<ref>{{قرآن|وَ لا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَ‏}}</ref> زينت آشكار که لازم نيست پوشيده شود.<ref>{{قرآن| إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها}}</ref>
زینت زنان طبق آیه ۳۱ سوره نور دو قسم است: زینت پنهان که پوشیدن آن در مقابل نامحرم واجب است.<ref>{{قرآن|وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَ‏}}</ref> زینت آشکار که لازم نیست پوشیده شود.<ref>{{قرآن| إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها}}</ref>


مفسران سه دیدگاه در باره زينت آشكار دارند:
مفسران سه دیدگاه در باره زینت آشکار دارند:
# لباس: بدن زن عورت است و پوشاندن آن لازم و فقط لباس است که دیدن آن توسط نامحرم ایرادی ندارد. ‏<ref>فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله، كنز العرفان فى فقه القرآن، تهران، مرتضوى، چاپ اول، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۲۲۲.</ref>
# لباس: بدن زن عورت است و پوشاندن آن لازم و فقط لباس است که دیدن آن توسط نامحرم ایرادی ندارد. ‏<ref>فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله، کنز العرفان فی فقه القرآن، تهران، مرتضوی، چاپ اول، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۲۲۲.</ref>
# سرمه، انگشترى و حنای بر دست. <ref>نهاوندى، محمد، نفحات الرحمن فى تفسير القرآن، قم، موسسه البعثه، مركز الطباعه و النشر، چاپ اول، ۱۳۸۶ش، ج۴، ص۴۲۹.</ref>
# سرمه، انگشتری و حنای بر دست.<ref>نهاوندی، محمد، نفحات الرحمن فی تفسیر القرآن، قم، مؤسسه البعثه، مرکز الطباعه و النشر، چاپ اول، ۱۳۸۶ش، ج۴، ص۴۲۹.</ref>
# صورت و كف دست‌ها: فقها در واجب بودن حجاب گفته‌اند که پوشش دست‌ها و صورت از نامحرم لازم نیست.<ref>مغنيه، محمدجواد، التفسير الكاشف، ترجمه: موسی دانش، قم، بوستان كتاب، چاپ اول، ۱۳۷۸ش، ج۵، ص۶۷۸.</ref>
# صورت و کف دست‌ها: فقها در واجب بودن حجاب گفته‌اند که پوشش دست‌ها و صورت از نامحرم لازم نیست.<ref>مغنیه، محمدجواد، التفسیر الکاشف، ترجمه: موسی دانش، قم، بوستان کتاب، چاپ اول، ۱۳۷۸ش، ج۵، ص۶۷۸.</ref>


زینت آشکار شامل هر سه دیدگاه می‌شود و زن می‌تواند لباس، صورت، دست‌ها و زینت‌های معمولی بر آن‌ها را از نامحرم نپوشاند. <ref>صادقى تهرانى، محمد، الفرقان فى تفسير القرآن بالقرآن و السنه، قم، فرهنگ اسلامى، چاپ دوم، ۱۴۰۶ق، ج۲۱، ص۱۱۰.</ref>
زینت آشکار شامل هر سه دیدگاه می‌شود و زن می‌تواند لباس، صورت، دست‌ها و زینت‌های معمولی بر آن‌ها را از نامحرم نپوشاند.<ref>صادقی تهرانی، محمد، الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن و السنه، قم، فرهنگ اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۰۶ق، ج۲۱، ص۱۱۰.</ref>


==منابع==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{پانویس}}
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
خط ۵۱: خط ۵۵:
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
  | بازبینی نویسنده =  
  | بازبینی نویسنده =
  | بازبینی =
  | بازبینی =
  | تکمیل =
  | تکمیل =

نسخهٔ ‏۱۱ مارس ۲۰۲۴، ساعت ۱۱:۵۲

سؤال

منظور از زینت‌های آشکار در آیه ۳۱ سوره نور چیست؟

درگاه‌ها
زن-و-خانواده.png


زینت هم به اندام زن اطلاق می‌شود و هم به زیورآلات و آرایش‌هایی که می‌کند. مفسران در تفسیر زینت آشکار سه نگرش دارند:

  1. لباس زن.
  2. سرمه، انگشتری و حنای بر دست.
  3. صورت و کف دست‌ها.

زینت آشکار شامل هر سه دیدگاه می‌شود و زن می‌تواند لباس، صورت، دست‌ها و زینت‌های معمولی بر آن‌ها را از نامحرم نپوشاند.

متن آیه

مفهوم‌شناسی زینت

آیه ۳۱ سوره نور به شرح وظایف زنان می‌پردازد؛ از جمله: فرو گرفتن چشم از نامحرم، پوشش خود در مقابل نامحرمان، آشکار نکردن زینت‌های خود بر نامحرمان.[۱] در این آیه آشکار شدن برخی از زینت‌ها استثنا شده است: ﴿وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها؛ و نباید زینت خود را آشکار سازند جز آن مقدار که آشکار است.

مفسران در معنای زینت، دو دیدگاه دارند:

  1. بعضی آن را به معنی محل زینت گرفته‌اند (اندام زن)، زیرا آشکار کردن خود زینت مانند گوشواره، دستبند و بازوبند و … به تنهایی مانعی ندارد.[۲] زینت به این معنی کمتر اطلاق می‌شود.[۳]
  2. بعضی دیگر آن را به معنی خود زینت آلات گرفته‌اند که روی بدن قرار گرفته باشد. طبیعی است که آشکار کردن چنین زینتی توأم با آشکار کردن اندامی است که زینت بر آن قرار دارد.[۴]

تفسیر نمونه بعد از نقل دیدگاه‌ها، مراد از زینت را همان زیور آلات می‌داند که زنان حق ندارند زینت‌های پنهانی را آشکار سازند هر چند اندام‌شان نمایان نشود و به این ترتیب آشکار کردن لباس‌های زینتی مخصوصی را که در زیر لباس عادی یا چادر می‌پوشند مجاز نیست، چرا که قرآن از ظاهر ساختن چنین زینت‌هایی نهی کرده است.[۵]

زینت آشکار

زینت زنان طبق آیه ۳۱ سوره نور دو قسم است: زینت پنهان که پوشیدن آن در مقابل نامحرم واجب است.[۶] زینت آشکار که لازم نیست پوشیده شود.[۷]

مفسران سه دیدگاه در باره زینت آشکار دارند:

  1. لباس: بدن زن عورت است و پوشاندن آن لازم و فقط لباس است که دیدن آن توسط نامحرم ایرادی ندارد. ‏[۸]
  2. سرمه، انگشتری و حنای بر دست.[۹]
  3. صورت و کف دست‌ها: فقها در واجب بودن حجاب گفته‌اند که پوشش دست‌ها و صورت از نامحرم لازم نیست.[۱۰]

زینت آشکار شامل هر سه دیدگاه می‌شود و زن می‌تواند لباس، صورت، دست‌ها و زینت‌های معمولی بر آن‌ها را از نامحرم نپوشاند.[۱۱]

منابع

  1. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۳۸.
  2. طباطبایی، محمدحسین، المیزان فی تفسیر القرآن، ترجمه: محمد باقر موسوی همدانی، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ پنجم، ۱۳۷۴ش، ج۱۵، ص۱۵۶. مغنیه، محمدجواد، التفسیر الکاشف، ترجمه: موسی دانش، قم، بوستان کتاب، چاپ اول، ۱۳۷۸ش، ج۵، ص۶۷۸.
  3. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۳۸.
  4. امامی، عبدالنبی، فرهنگ قرآن، اخلاق حمیده، قم، مطبوعات دینی، چاپ اول، ۱۳۸۹ش، ج۳، ص۳۲۹.
  5. مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیه، چاپ دهم، ۱۳۷۱ش، ج۱۴، ص۴۳۹.
  6. ﴿وَ لا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَ‏
  7. ﴿إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها
  8. فاضل مقداد، مقداد بن عبدالله، کنز العرفان فی فقه القرآن، تهران، مرتضوی، چاپ اول، ۱۳۷۳ش، ج۲، ص۲۲۲.
  9. نهاوندی، محمد، نفحات الرحمن فی تفسیر القرآن، قم، مؤسسه البعثه، مرکز الطباعه و النشر، چاپ اول، ۱۳۸۶ش، ج۴، ص۴۲۹.
  10. مغنیه، محمدجواد، التفسیر الکاشف، ترجمه: موسی دانش، قم، بوستان کتاب، چاپ اول، ۱۳۷۸ش، ج۵، ص۶۷۸.
  11. صادقی تهرانی، محمد، الفرقان فی تفسیر القرآن بالقرآن و السنه، قم، فرهنگ اسلامی، چاپ دوم، ۱۴۰۶ق، ج۲۱، ص۱۱۰.