دادگاه ویژه روحانیت: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱۶: | خط ۱۶: | ||
وظایف دادسرا و دادگاه ویژه روحانیت به قرار زیر تبیین شده است: | وظایف دادسرا و دادگاه ویژه روحانیت به قرار زیر تبیین شده است: | ||
* اقدامات لازم جهت پيشگيری از وقوع تخلفات و جرائم در محدودهٔ مسائل | * اقدامات لازم جهت پيشگيری از وقوع تخلفات و جرائم در محدودهٔ مسائل قضایی؛ | ||
* ارشاد در امور خلاف شأن روحانیت؛ | |||
* ارشاد در امور خلاف شأن | * رسيدگی به جرائم روحانیان و پرونده‌هایی كه به نحو مؤثری با اهداف اين دادسرا مرتبط باشد. | ||
* رسيدگی به جرائم روحانیان و پرونده‌هایی كه به نحو مؤثری با اهداف اين دادسرا مرتبط باشد.دادسراها و | همچنین، دادسراها و دادگاه‌های ويژهٔ روحانيت در موارد زیر صلاحیت رسیدگی دارند: | ||
* كليهٔ جرائم روحانیان؛ | |||
* كليهٔ اعمال خلاف شأن روحانیان؛ | |||
* كليه اختلافات محلي مخل به امنيت عمومي در صورتي كه طرف اختلاف روحاني باشد. | |||
* كليه اموري كه از سوي مقام معظم رهبري براي رسيدگي مأموريت داده مي شود. | |||
==انتقادات و پاسخ‌ها== | ==انتقادات و پاسخ‌ها== | ||
نسخهٔ ۲۴ نوامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۲:۱۵
 | این مقاله هماکنون به دست Shamloo در حال ویرایش است. |
چرا دادگاه روحانیون از دادگاه مردم جدا است؟
به دلیل حفظ حیثیت و جایگاه روحانیت در جامعه و جلوگیری از نفوذ افراد منحرف و تبهکار در حوزه‌های علمیه و به کیفر رساندن روحانیان متخلف دادسرا و دادگاه ویژهٔ روحانیت تشکیل شد. تشخیص انحرافات روحانیان متخلف نیاز به تخصص خاص داشت که تشکیل چنین دادسرا و دادگاهی ویژه‌ای را ایجاب می‌کرد.
تاریخچه
دادسرا و دادگاه ویژهٔ روحانیت برای اولین بار به حکم امام خمینی در سوم خرداد ماه ۱۳۵۸ تشکیل شد. این دادسرا و دادگاه در سال ۱۳۶۴ منحل شد.[۱] در تاریخ ۲۵ خردادماه ۱۳۶۶ دستور تشکیل مجدد این دادسرا و دادگاه از سوی امام خمینی به علی رازینی داده شد.[۲]
آیین‌نامهٔ ۴۷ ماده‌ای دادرسی مستقل این دادسرا و دادگاه با عنوان «آیین‌نامهٔ دادسراها و دادگاه‌های ویژهٔ روحانیت» در تاریخ ۱۴ مرداد ۱۳۶۹ به تأیید مقام رهبری جمهوری اسلامی رسید. از این تاریخ، این آیین‌نامه، بدون تصویب مجلس و طی مسیر قانون‌گزاری، با درج در روزنامه‌های رسمی در سال ۱۳۶۹ مبنای رسیدگی در دادسرا و دادگاه ویژهٔ روحانیت شد.[۳]
وظایف و صلاحیت‌ها
وظایف دادسرا و دادگاه ویژه روحانیت به قرار زیر تبیین شده است:
- اقدامات لازم جهت پيشگيری از وقوع تخلفات و جرائم در محدودهٔ مسائل قضایی؛
- ارشاد در امور خلاف شأن روحانیت؛
- رسيدگی به جرائم روحانیان و پرونده‌هایی كه به نحو مؤثری با اهداف اين دادسرا مرتبط باشد.
همچنین، دادسراها و دادگاه‌های ويژهٔ روحانيت در موارد زیر صلاحیت رسیدگی دارند:
- كليهٔ جرائم روحانیان؛
- كليهٔ اعمال خلاف شأن روحانیان؛
- كليه اختلافات محلي مخل به امنيت عمومي در صورتي كه طرف اختلاف روحاني باشد.
- كليه اموري كه از سوي مقام معظم رهبري براي رسيدگي مأموريت داده مي شود.
انتقادات و پاسخ‌ها
ایجاد دادگاه‌های ویژه اختصاص به روحانیت نداشت و دادگاه ویژهٔ نظامیان، قضات، خانواده و اطفال نیز در دستگاه قضایی پیش‌بینی شده است.