خاتم النبیین در آیه ۴۰ سوره احزاب: تفاوت میان نسخه‌ها

بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱۴: خط ۱۴:


== خاتم النبیین ==
== خاتم النبیین ==
«خاتَمَ» (با فتحه حرف تاء) به معنای نگین انگشتر است که در قدیم با حک کردن نام خود بر روی آن، پایانِ دستورها و نامه‌ها را با آن مُهر می‌کردند. خاتم در اینجا کنایه از آخرین پیامبر بودن است‏.<ref>تفسیر نور، محسن قرائتی، ج۷، ص۳۷۵</ref>
«خاتَمَ» (با فتحه حرف تاء) به معنای نگین انگشتر است که در قدیم با حک کردن نام خود بر روی آن، پایانِ دستورها و نامه‌ها را با آن مُهر می‌کردند. خاتم در اینجا کنایه از آخرین پیامبر بودن است‏.<ref>تفسیر نور، محسن قرائتی، ج۷، ص۳۷۵</ref> قراء در قرائت خاتم اختلاف کردند. برخی آن را به فتح تا می‌خوانند و برخی به کسره که به معنای تمام‌کننده است که هر دو یک معنا را می‌رساند.<ref>روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن، ابوالفتوح رازی،‌ ج۱۵، ص: ۴۳۲</ref>
 
خاتم بودن، فضيلت مخصوص و مختص به‌ پیامبر(ص) است كه خداوند او را در ميان تمام پيامبران مختص فرموده است.<ref>ترجمه تفسیر مجمع البیان،‌ طبرسی، ج۲۰، ص۱۳۳</ref> بنا بر اين شريعت او تا روز قيامت پايدار و باقى است.<ref>ترجمه تفسیر جوامع الجامع،‌ طبرسی،‌ج۵،‌ص۱۳۴</ref>
 


{{پایان پاسخ}}
{{پایان پاسخ}}

نسخهٔ ‏۷ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۱۷

سؤال
کلمهٔ خاتم النبیین در قرآن کریم چند مرتبه در قرآن آمده است؟

خاتم النّبیین، یک بار در قرآن، آیه ۴۰ سوره احزاب آمده است.

متن آیه

خاتم النبیین

«خاتَمَ» (با فتحه حرف تاء) به معنای نگین انگشتر است که در قدیم با حک کردن نام خود بر روی آن، پایانِ دستورها و نامه‌ها را با آن مُهر می‌کردند. خاتم در اینجا کنایه از آخرین پیامبر بودن است‏.[۱] قراء در قرائت خاتم اختلاف کردند. برخی آن را به فتح تا می‌خوانند و برخی به کسره که به معنای تمام‌کننده است که هر دو یک معنا را می‌رساند.[۲]

خاتم بودن، فضيلت مخصوص و مختص به‌ پیامبر(ص) است كه خداوند او را در ميان تمام پيامبران مختص فرموده است.[۳] بنا بر اين شريعت او تا روز قيامت پايدار و باقى است.[۴]



مطالعه بیشتر

۱. تفسیر نمونه، مکارم شیرازی، ناصر و جمعی از نویسندگان، ج۱۷، ص۳۳۶ تا ۳۴۹.

۲. تفسیر المیزان، تألیف علامه طباطبائی، ترجمه سید محمد باقر همدانی، ج۱۶، ص۵۰۷ تا ۵۱۱.


منابع

  1. تفسیر نور، محسن قرائتی، ج۷، ص۳۷۵
  2. روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن، ابوالفتوح رازی،‌ ج۱۵، ص: ۴۳۲
  3. ترجمه تفسیر مجمع البیان،‌ طبرسی، ج۲۰، ص۱۳۳
  4. ترجمه تفسیر جوامع الجامع،‌ طبرسی،‌ج۵،‌ص۱۳۴