جلوگیری از سوء استفاده یهودیان با نهی از تعبیر «راعنا»: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش برچسب: ویرایش مبدأ ۲۰۱۷ |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۴: | خط ۴: | ||
{{پایان سوال}} | {{پایان سوال}} | ||
{{پاسخ}} | {{پاسخ}} | ||
خداوند، استفاده از تعبیر «راعِنا» | خداوند، استفاده از تعبیر «راعِنا» در خطاب پیامبر را نهی کرده است: {{قرآن|يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقُولُوا رَاعِنَا وَقُولُوا انْظُرْنَا| سوره = بقره| آیه = ۱۰۴| ترجمه = اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، نگوييد: «راعنا»، و بگوييد: «انظرنا»}} | ||
هنگامی که [[پیامبر(ص)]] مشغول سخن گفتن بود و آیات و احکام الهی را بیان می‌کرد، مسلمانان از او می‌خواستند کمی آهسته سخن بگوید تا بتوانند مطالب را خوب درک کنند. مسلمانان برای این درخواست تعبیر «راعنا» به معنی مهلت دادن را به کار می‌بردند. یهود کلمه «راعنا» را از ماده «الرعونه» (به معنی کودنی و حماقت) را استفاده می‌کردند و این تعبیر نزد آنان معنای بدی داشت.<ref>محقق، محمد باقر، نمونه بینات در شأن نزول آیات، تهران، انتشارات اسلامی، چهارم، ۱۳۶۱ ش، ص۲۵.</ref> | |||
یهود با استفاده از جمله‌ای که مسلمانان | یهود با استفاده از جمله‌ای که مسلمانان می‌گفتند، پیامبر یا مسلمانان را مسخره می‌کردند. برخی مفسران نقل کرده‌اند که جمله «راعنا» در لغت یهود یک نوع دشنام است. آنان این جمله را تکرار می‌کردند و می‌خندیدند.<ref>مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دار الکتب الإسلامیه، اول، ۱۳۷۴ ش، ج۱، ص ۳۸۴.</ref> | ||
در نهایت این آیه نازل شد و برای جلوگیری از این سوء استفاده، به مؤمنان دستور داد به جای جمله «راعنا»،تعبیر «انْظُرْنا» استفاده کنند تا دستاویزی برای دشمنان لجوج قرار نگیرد.<ref>محقق، محمد باقر، نمونه بینات در شأن نزول آیات، تهران، انتشارات اسلامی، چهارم، ۱۳۶۱ ش، ص۲۵.</ref> | |||
واژه «راعنا» در آیه ۴۶ [[سوره نساء]] نیز از زبان یهود آمده | واژه «راعنا» در آیه ۴۶ [[سوره نساء]] نیز از زبان یهود آمده که از سر طعنه میگويند: «شنیدیم و نپذيرفتيم» و «بشنو و باور مكن» و «راعنا» و خداوند به آنان گفت اگر می‌گفتند: «شنيديم و فرمان برديم» و «بشنو و ما را بنگر» براى آنان بهتر بود.<ref>سور نساء، آیه۴۶.</ref> | ||
{{پایان پاسخ}} | {{پایان پاسخ}} | ||
== منابع == | == منابع == | ||
نسخهٔ ۳۰ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۱۴
«راعِنا» چیست؟ چرا قرآن مسلمانان صدر اسلام را از «راعِنا» نهی می‌کرد؟
خداوند، استفاده از تعبیر «راعِنا» در خطاب پیامبر را نهی کرده است: ﴿يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَقُولُوا رَاعِنَا وَقُولُوا انْظُرْنَا؛ اى كسانى كه ايمان آورده‌ايد، نگوييد: «راعنا»، و بگوييد: «انظرنا»﴾(بقره:۱۰۴)
هنگامی که پیامبر(ص) مشغول سخن گفتن بود و آیات و احکام الهی را بیان می‌کرد، مسلمانان از او می‌خواستند کمی آهسته سخن بگوید تا بتوانند مطالب را خوب درک کنند. مسلمانان برای این درخواست تعبیر «راعنا» به معنی مهلت دادن را به کار می‌بردند. یهود کلمه «راعنا» را از ماده «الرعونه» (به معنی کودنی و حماقت) را استفاده می‌کردند و این تعبیر نزد آنان معنای بدی داشت.[۱]
یهود با استفاده از جمله‌ای که مسلمانان می‌گفتند، پیامبر یا مسلمانان را مسخره می‌کردند. برخی مفسران نقل کرده‌اند که جمله «راعنا» در لغت یهود یک نوع دشنام است. آنان این جمله را تکرار می‌کردند و می‌خندیدند.[۲]
در نهایت این آیه نازل شد و برای جلوگیری از این سوء استفاده، به مؤمنان دستور داد به جای جمله «راعنا»،تعبیر «انْظُرْنا» استفاده کنند تا دستاویزی برای دشمنان لجوج قرار نگیرد.[۳]
واژه «راعنا» در آیه ۴۶ سوره نساء نیز از زبان یهود آمده که از سر طعنه میگويند: «شنیدیم و نپذيرفتيم» و «بشنو و باور مكن» و «راعنا» و خداوند به آنان گفت اگر می‌گفتند: «شنيديم و فرمان برديم» و «بشنو و ما را بنگر» براى آنان بهتر بود.[۴]