جامع‌ترین آیه قرآن درباره مکارم اخلاق: تفاوت میان نسخه‌ها

(جایگزینی متن - ' (ع) ' به '(ع) ')
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
{{شروع متن}}
{{شروع متن}}
{{سوال}}
{{سوال}}
جامع‌ترین آیه قرآن کریم درباره مکارم اخلاق کدام است.
جامع‌ترین آیه قرآن کریم درباره مکارم اخلاق کدام است؟
{{پایان سوال}}
{{پایان سوال}}
{{پاسخ}}خداوند متعال به پیامبرش فرمود: {{قرآن|خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِینَ|ترجمه=(با آن‌ها مدارا کن) و عذرشان را بپذیر و به نیکی‌ها دعوت نما و از جاهلان روی بگردان.|سوره=اعراف|آیه=۱۹۹}}
{{پاسخ}}خداوند متعال به پیامبرش فرمود: {{قرآن|خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِینَ|ترجمه=(با آن‌ها مدارا کن) و عذرشان را بپذیر و به نیکی‌ها دعوت نما و از جاهلان روی بگردان.|سوره=اعراف|آیه=۱۹۹}}
خط ۳۲: خط ۳۲:
  | لینک‌دهی =
  | لینک‌دهی =
  | ناوبری =
  | ناوبری =
  | نمایه =
  | نمایه =شد
  | تغییر مسیر =
  | تغییر مسیر =
  | ارجاعات =
  | ارجاعات =
خط ۴۱: خط ۴۱:
}}
}}
{{پایان متن}}
{{پایان متن}}
[[رده:آیات و سوره‌ها]]
[[رده:اخلاق]]

نسخهٔ ‏۲۰ ژانویهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۲۲:۱۵

سؤال

جامع‌ترین آیه قرآن کریم درباره مکارم اخلاق کدام است؟

خداوند متعال به پیامبرش فرمود: ﴿خُذِ الْعَفْوَ وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ وَأَعْرِضْ عَنِ الْجَاهِلِینَ؛ (با آن‌ها مدارا کن) و عذرشان را بپذیر و به نیکی‌ها دعوت نما و از جاهلان روی بگردان.(اعراف:۱۹۹)

این آیه را جامع‌ترین آیه برای مکارم اخلاق دانسته‌اند؛ چنانچه امام صادق(ع) می‌فرمایند: خداوند پیامبرش را به مکارم اخلاق امر نموده و در قرآن کریم، آیه‌ای جامع‌تر از این آیه درباره مکارم اخلاق وجود ندارد.[۱]

در روایت دیگر نیز از امام صادق(ع) نقل شده است که فرمودند: آگاه باشید که مکارم (خوبی‌ها و نیکی‌های) دنیا و آخرت در سه حرف قرآن کریم آمده است:

۱. ﴿خُذِ الْعَفْوَ ۲. ﴿وَأْمُرْ بِالْعُرْفِ ۳. ﴿وَأَعْرِضْ عَنِ الْجاهِلِینَ

سپس فرمود: تفسیر این آیه این است که:

  1. رابطه برقرار کن با کسی که با تو قطع رابطه کرده است.
  2. کسی را که به تو ظلم نموده است ببخش.
  3. عطا کن به کسی که تو را محروم ساخته است.[۲]

منابع

  1. کاشانی، فتح الله، منهج الصادقین، تهران، کتاب فروشی محمد حسن علمی، ۱۳۳۶هـ. ش، ج۴، ص۱۶۱.
  2. بحرانی، هاشم، البرهان فی تفسیر القرآن، تهران، مؤسسه البعثه، اول، ۱۴۱۵هـ. ق، ج۲، ص۶۲۵.