بشیر و مبشر: تفاوت میان نسخه‌ها

جز (جایگزینی متن - 'مسایل' به 'مسائل')
جز (جایگزینی متن - '| شاخه فرعی۱ = معادشناسی در قرآن' به '| شاخه فرعی۱ = معاد در قرآن')
خط ۱۸: خط ۱۸:
{{شاخه
{{شاخه
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
  | شاخه اصلی = علوم و معارف قرآن
| شاخه فرعی۱ = معادشناسی در قرآن
| شاخه فرعی۱ = معاد در قرآن
| شاخه فرعی۲ = سایر مباحث
| شاخه فرعی۲ = سایر مباحث
| شاخه فرعی۳ =
| شاخه فرعی۳ =

نسخهٔ ‏۲۰ مارس ۲۰۲۱، ساعت ۱۹:۱۵

سؤال

بشیر و مبشر چه کسانی هستند؟

در برخی روایات آمده است که نکیر و منکر مربوط به میت کافر است؛ اما ملائکهٔ مسئولِ پرسشِ از میت مؤمن به نام بشیر و مبشر است. شیخ مفید(ره) می‌فرماید: در برخی از روایات نام دو ملکی که بر کافر نازل می‌شوند ناکر و نکیر و نام دو ملکی که بر مؤمن نازل می‌شوند بشیر و مبشر ذکر شده است. گفته شده اگر نام دو ملک کافر نکیر و ناکر است به خاطر این است که کافر منکر حق است و منکر آن ملایکه و از آمدن آن‌ها ناخشنود است و دو ملک مؤمن مبشر و بشیر است. چون آن دو رضایت و ثواب خدا را بر او بشارت می‌دهند.[۱]

سید نعمت الله جزایری می‌فرماید: از ظاهر دعاهایی که از ائمه اطهار(ع) رسیده، بر می‌آید که منکر و نکیر جهت بازجویی کفار و فساق می‌آیند و مبشر و بشیر با بهترین هیئت و صورت به بازجویی مؤمنین می‌آیند و موجب خشنودی آن‌ها می‌شوند.[۲] نامیده شدن ملائکه الهی به نکیر و منکر که در ظاهر اسم زشتی است، به خاطر این نیست که زشتی در ذات آن‌ها باشد، چون ملایکه الهی از هر پلیدی به دوراند؛ بلکه به خاطر این است که کافر و فاسق از دیدن آن‌ها منقلب و گرفته و ناخشنود می‌شوند.[۳]

پرسش در قبر برای کافران و فاسقان، توسط نکیر و منکر با حالت ترسناک و برای مؤمن توسط مبشّر و بشیر با حالت فرحناک انجام می‌شود. محور پرسش‌های آن‌ها، عقاید و اصول دین است: سؤال در خصوص خداوند، پیامبر، دین، امام و همچنین از فروع دین به ویژه مسائلی که در تعیین سرنوشت انسان مؤثر است. و نیز سؤال می‌شود از چگونگی صرف عُمر، اعمال و کردار و…

احمد بن حنبل که فهرست و اصول عقاید اهل حدیث را نوشته است می‌گوید: عذاب قبر حق است و در آن از گناهان بندگان و از پروردگار و از بهشت و دوزخ سؤال می‌کنند و مسئله دو فرشته به نام نکیر و منکر نیز حق است.[۴] پس بشیر و مبشّر، همان دو فرشتهٔ رحمتی الهی هستند که در دنیا، برزخ و قیامت به مؤمن بشارت‌های گوناگون می‌دهند.


منابع

  1. مفید، شرح عقاید صدوق یا تصحیح الاعتقاد، ص۲۲۰؛ فیض کاشانی، علم الیقین، ج۲، ص۱۰۷۳.
  2. الانوار النعمانیه، ج۳، ص۲۲۵.
  3. حمصی رازی، المنقذ من التقلید، ج۲، ص۱۹۷.
  4. قاضی ابوالحسین، محمد بن یعلی، طبقات الحنابله، ص۲۲۶.