تخریب مرقد پیامبر(ص) در عقاید وهابیت

از ویکی پاسخ
نسخهٔ تاریخ ‏۲۹ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۰:۲۸ توسط Nazarzadeh (بحث | مشارکت‌ها) (جایگزینی متن - ' | بازبینی =' به ' | ارزیابی کمی =')
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
سؤال
آیا به اعتقاد وهابیت باید مزار پیامبر(ص) تخریب شود؟ اگر باید تخریب شود چرا تا کنون تخریب نشده است؟

تخریب مرقد پیامبر(ص) بر اساس عقاید وهابیت، مانند تخریب دیگر مقابر واجب است.[۱] عبدالعزیز بن باز،‌ مفتی وهابی (درگذشت ۱۳۷۸ش)، دلیل تخریب نکردن قبه حرم پیامبر(ص) را متهم نشدن به دشمنی با پیامبر(ص)، ترس از فتنه و شورش و باقی ماندن حکومت آل سعود دانسته است.[۲]

وهابیان ساخت قبه روی قبر را، با استدلال به احادیثی از منابع اهل‌سنت، بدعت و حرام می‌دانند.[۱] به فتوای عبدالعزیز بن باز، قبرها باید مانند صدر اسلام روی زمین باز و بدون سقف باشد.[۲] به گفته وی قبه روی قبر پیامبر را حاکمان جاهل ساخته‌اند و حق این است که باید تخریب شود؛ ولی دولت سعودی به دلیل ترس از متهم شدن به دشمنی با پیامبر(ص) آن را خراب نکرده است.[۲]

محمد بن عبدالوهاب، عالمی سلفی که وهابیت ریشه در اندیشه‌های او دارد، تصمیم او بر تخریب قبر پیامبر(ص) را تهمت شمرده است؛[۳] البته عبدالعزیز بن باز پس از حکم به وجوب تخریب قبه حرم پیامبر(ص)، عالمان سعودی مانند محمد بن عبدالوهاب را در دوری از شرک و بدعت، پیرو سنت پیامبر و طریقه صحابه دانسته است.[۲]

عالمان شیعه[۴] و بسیاری از عالمان اهل‌سنت،[نیازمند منبع] اعتقاد وهابیان را درباره وجوب تخریب مقابر رد کرده‌ و استدلال آنها به روایات را نقد کرده‌اند. برای نمونه وهابیان به حدیثی استدلال کرده‌اند که در آن خداوند یهود و نصاری را لعن کرده زیرا قبر پیامبرانشان را مسجد قرار داده‌اند.[۱] در مقابل، «مسجد قرار دادن قبر» را به معنای سجده کردن به قبر یا قبله قرار دادن آن دانسته‌اند که ارتباطی به ساختن بقعه بر روی قبر ندارد.[نیازمند منبع]

احادیث دیگری نیز از سوی وهابیان برای اثبات حرمت ساختن بقعه روی قبر استفاده شده، که جعفر سبحانی، متکلم شیعه، آنها را از نظر سند و متن غیرصحیح دانسته است.[۵] به گفته حاکم نیشابوری عالم اهل سنت قرن چهارم قمری نیز، به این احادیث عمل نشده و مخالف سیره سلف است.[۶]

جستارهای وابسته


منابع

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ برای نمونه نگاه کنید به بن باز، عبدالعزیر بن عبدالله، فتاوی نور علی الدرب، گردآوری محمد بن سعد شویعر، مقدمه عبدالعزیز بن عبدالله بن محمد آل الشیخ، بی‌جا، بی‌تا، ج۲، ص۳۳۶-۳۳۹.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ بن باز، عبدالعزیر بن عبدالله، فتاوی نور علی الدرب، گردآوری محمد بن سعد شویعر، مقدمه عبدالعزیز بن عبدالله بن محمد آل الشیخ، بی‌جا، بی‌تا، ج۲، ص۳۳۶-۳۳۹.
  3. محمدبن‌عبدالوهاب، کشف الشبهات، ریاض، وزارت شئون اسلامی و اوقاف و دعوت و ارشاد، ۱۴۲۰ق، ص۱۲-۶۴.
  4. برای نمونه نگاه کنید به سبحانی، جعفر، بحوث فی الملل و النحل، مرکز مدیریت حوزه علمیه قم، چ۲، ۱۴۱۱ق، ج۴، ص۱۸۹-۱۹۴.
  5. سبحانی، جعفر، بحوث فی الملل و النحل، مرکز مدیریت حوزه علمیه قم، چ۲، ۱۴۱۱ق، ج۴، ص۱۸۹-۱۹۴.
  6. حاکم نیشابوری، محمد بن عبدالله، المستدرک علی الصحیحین، تحقیق مصطفی عبد القادر عطا، بیروت، دارالکتب العلمیه، چاپ اول، ۱۴۱۱ق، ج۱، ص۵۲۵.