تضاد میان رحمت‌بودن ماه رمضان و جشن برای پایان آن
 | این مقاله هماکنون به دست Shamloo در حال ویرایش است. |
اگر ماه رمضان ماه رحمت است پس چرا بعد از تمام شدن آن جشن گرفته می‌شود؟
نباید از جشن گرفتن چنین توهم شود که چون ماه تمام شده است، مردم خوشحال اند و جشن می‌گیرند، بلکه مؤمنین از آن جهت که توانسته‌اند در ماه رمضان به مهمانی خدا رفته و اعمال صالح انجام دهند، عبادت نمایند و روزه بگیرند و انشاء الله گناهان شان به برکت آن ماه بخشیده شده باشد، خوشحال هستند و به همین جهت جشن می‌گیرند و به دیدار هم می‌روند حافظ شیرین سخن در کلام نغزی در این باره می‌گوید: ماه رمضان رفت و عید رمضان آمد صد شکر که این آمد و صد حیف که آن رفت بنابراین جشن و عید گرفتن مردم در پایان ماه رمضان در واقع جشن توفیق درک ماه مبارک رمضان و میهمانی خدا و انجام وظایف بندگی است، نه این که از رفتن آن ماه خوشحال شده و جشن بگیرند. گذشته از این اسلام همان‌طور که در ماه رمضان برای بشر وظایفی قرار داده است، در پایان آن ماه نیز وظایف خاصی بیان کرده از جمله آن که مردم آن روز را عید بگیرند و خوشحال باشند و دعا و نماز خاصی برای آن روز معین شده است.[۱] پس در واقع آن جشن هم عمل به دستور دین است، همان‌طور که روزه ماه رمضان به دستور دین می‌باشد و همان‌طور که خداوند به جهت اعمال ماه مبارک رمضان به مؤمنین پاداش می‌دهد برای جشن و شادمانی و اعمال روز عید نیز به آنها پاداش و جزای نیک می‌دهد؛ لذا در قنوت نماز عید می‌خوانیم: (بحق هذا الیوم الذی جعللته للمسلمین عیداً)[۲]یعنی به حق این روز (اول شوال) که خداوند آن را برای مسلمانان عید قرار داده؛ بنابراین به دستور دین پایان ماه مبارک رمضان روز جشن و عید است و جشن گرفتن در این روز هیچ منافاتی با ماه رحمت بودن ماه مبارک ندارد.